محمد وارسته در کانال تلگرامی «جنگ ارزی» نوشت: در پی خبر رسمیای که اخیراً مبنی بر رشد ۳۵۰ درصدی قیمت مسکن منتشر شد، خوب است جدای از طرحهای معمول و متداولی که برای این معضل ارائه میشود، کمی پایهای به این مسئله بپردازیم. میانگین قیمت خانه در تهران چیزی قریب به ۱۵ تا ۳۰ میلیون تومان است، یعنی قیمت خانههای ۵۰ متری از ۷۵۰ میلیون تا یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان خواهد بود.
حقوق کارگر که نه، حقوق مدیران هم اگر پسانداز شود، سه تا پنج سال طول میکشد تا خانهای ۵۰ متری خریداری شود، مگر با وام که اقساط آن را نیز با حقوق کارگری نمیتوان پرداخت کرد. همچنین با اجارههای سنگین و گرانی هم چه کسی میتواند پول پسانداز کند؟
سؤال: پس چرا با این اوصاف، خانههایی با کف متراژ ۱۵۰ متر به فروش میرسد؟ پاسخ این است که خانه، ارز، طلا و زمین کالاهای سرمایهای شدهاند؛ یعنی کالاهایی که برای رفع نیاز و مصرف شخصی خریداری نمیشوند بلکه برای سود کردن تهیه میشوند هم از طریق اخذ اجاره و هم از طریق فروش با قیمت بالاتر!
این که خانههای میلیاردی بهراحتی بهفروش میرسد نشان از نفوذ ربا در معیشت مردم دارد، زیرا کارکرد ربا ایجاد فاصله طبقاتیاست، سرمایهداری (همه مردم که توانایی پسانداز و سپردهگذاری در بانک ندارند) که پول معاف از مالیات را سر ماه میگیرد، چون از لحاظ مالی و معیشت تأمین است و نیازی به خرید مایحتاج ندارد، کالای سرمایهای میخرد (مثل خانه، زمین، ارز، طلا و اخیراً خودرو). سر سال هم مستأجر باید دنبال پرداخت افزایش اجاره باشد، اما موجر و سرمایهدار به دنبال خرید ملک و سرمایه دیگر.
سؤال: چه کسی باید تاوان طمع سود کردن این افراد را بدهد؟ مشخصاً مستضعفین، کارگران و مردم فقیر. در زمان جنگ، نیروی نظامیای که به نفع دشمن عمل کند، اولویتها را تغییر دهد، مهمات و تسلیحات را به نیروها نرساند یا جایی دپو کند، جاسوسی کند یا اطلاعات غلط برساند، در دادگاه نظامی محاکمه میشود؛ ممکن است تمام اموالش و جانش مصادره شود تا درس عبرتی باشد که سزای خائن چیست!
دیرزمانیاست که امام جامعه بهعنوان فرمانده کل قوا دستور اعلان جنگ کرده است، چه اینکه در قانون اساسی اعلان جنگ و آشتی به عهده ولیفقیه است. قریب به ۱۰ سال است که عملاً دستور جنگ اقتصادی از بالاترین نهاد نظامی کشور و ولیفقیه صادر شده است، اما نهتنها از اطلاعات عملیات خبری نیست، بلکه از استراتژی آفندی و پدافندی هم خبری نیست و مردم بهعنوان سربازهای این نبرد رها شده گویی در زمان آشتی بهسر میبرند، نه نیروها توجیه شدهاند نه خاکریزها تعیین، تمام نیروها به مرخصی رفتهاند و کسی خط را نگهبان نیست. دیر نیست که جمله طلایی امام علی عملی شود: ملتی که با نهیب رهبر خود بیدار نشود با لگد دشمن بیدار میشود.
در زمان جنگ، آذوقه و تجهیزات جیرهبندی میشود، چه اینکه کشور مورد حمله تحریم هم هست، حالا خود این آذوقه و مایحتاج هم سلاح محسوب میشود، بنابراین کسانی که جیره را رعایت نمیکنند، سلاح را دپو کردهاند، پس نباید دادگاهی شوند؟ در زمان آشتی هم کالای سرمایهای داشتن باید جرم شناخته شود و دارنده آن مجرم؛ حال آن که ما در میانه میدان جنگ تمام عیار اقتصادی هستیم.
جرم انگاری کالای سرمایهای نه برای پیروزی در جنگ اقتصادی بلکه برای آرامش معیشت مردم لازم است، کافیاست فقط اعلام شود در زمینه مسکن یا ارز و طلا و خودرو، هر کس برای مصرف شخصی کالایی را خریداری نکند، مجرم است و کالایش مصادره میشود همه کالای مازاد خود را میفروشند، قیمتها به شدت کاهش پیدا میکند و همه توانایی خرید خواهند داشت. کاش میشد این سود کردن را از اقتصاد گرفت، آن وقت کسی چشم طمع به کالایی که دارد گران میشود، نداشت.