استحاله فرهنگ با سگ گردانی

سگ گردانی، از فرهنگ غربی است که وارد سبک زندگی مدرن و دیجیتالی مردمان روزگار ما شده و مثل خیلی چیز‌های دیگر، پیش از آن که فرهنگ، شیوه، قانون، رسم ومنش و اصولش بیاید و اطلاع رسانی شود، کارکردش عمومی شده است. ده‌ها سال است که در اثر مرگ عاطفه‌ها و بیگانگی انسان‌ها از یکدیگر سگ‌ها به خانه آمدند و سگ گردانی در کشور رایج و به یک فرهنگ مد‌گرایی و تجمل‌گرا تبدیل شده است. اگرچه در ظاهر امر و در نگاهی سطحی؛ رواج پدیده سگ گردانی در جامعه ایرانی- اسلامی به عنوان صرفاً پدیده‌ای ضدفرهنگی و در واقع ضداجتماعی نگریسته می‌شود، این پدیده تهدیدی علیه سلامت روانی و بهداشتی جامعه به حساب می‌آید، چراکه از مهم‌ترین علل شیوع سگ گردانی در جامعه ضعف در فراهم کردن سرگرمی، کمبود برنامه برای پر کردن اوقات فراغت، احساس تنهایی وفاصله بین والدین و فرزندان و همچنین کاهش ارتباط با خویشاوندان و همسایگان ازجمله آنهاست. سگ گردانی یا حمل سگ به روش‌های مختلف و ترویج و نهادینه‌سازی آن به عنوان یک خرده فرهنگ غربی، ضد اسلامی، ضد ارزشی و همچنین تبدیل آن به عنوان عضوی از یک خانواده جامعه ایرانی از جمله اقدامات هنجارشکنانه و ضدارزشی بوده که می‌تواند در شکل سازمان یافته و هدفمندِ خود در واقع گامی در جهت استحاله فرهنگی ارزیابی شود این در حالی است که برابر آموزه‌های دینی و اسلامی سگ به لحاظ شرعی نجس‌العین بوده و حمل و نگهداری آن به لحاظ عرفی و ارزشی نیز از جمله اقدامات هنجار شکنانه و در واقع ضد اجتماعی تلقی می‌شود.
برخورد با سگ گردانی یک مطالبه عمومی مردمی است. نگهداری از سگ در مجتمع‌های مسکونی موجبات آزار و اذیت دیگر ساکنان و تشکیل پرونده‌هایی در مراجع انتظامی و کلانتری‌ها شده‌است. همچنین حضور سگ‌ها در پارک‌ها نیز موارد منجر به احساس نا‌امنی در وحشت کودکان شده و طبق ماده ۶۱۸‌ق. م. اسلامی هرگونه سلب آسایش و ایجاد رعب و وحشت توسط سگ‌ها و سگ گردانی قابل پیگیری بوده که پلیس در راستای وظایف و مأموریت‌های ذاتی در جهت ایجاد امنیت و آسایش شهروندان و برخورد با موارد سلب آسایش عمومی و ناهنجار‌های اجتماعی با مجوز از دادستانی موظف به برخورد با پدیده غرب گرایی سگ گردانی در سطح شهر است.
*رئیس اداره مطالعات اجتماعی معاونت اجتماعی پلیس تهران