مثل همیشه با یک لباس ویژه که برای مسابقات مهم طراحی میکند به میدان آمد، اما عملکردش به قدری ضعیف بود که حتی لباسش نیز به چشم نیامد. احسان حدادی، پرتابگر دیسک برای چهارمین بار حضور در بازیهای المپیک را تجربه کرد و بس. همانطور که از مدتها قبل پیشبینی میشد حدادی نه تنها دستش به مدال نرسید، بلکه در بین ۳۲ پرتابگر رتبه ۲۶ را به دست آورد تا یکبار دیگر معلوم شود بهترین پرتابگر آسیا به خط پایان رسیده است. البته احسان حدادی در المپیک ریو هم با پرتاب ۱۵/۶۰ متری ناکام بود و روز گذشته در توکیو هم نتوانست رکوردی بهتر از ۹۸/۵۸ متر ثبت کند. قهرمان آسیا یک سال پرحاشیه را پشت سر گذاشت و بعد از جراحی خارپاشنه در آلمان و اردو زدن در امریکا، دیسک کمرش بیرون زد و تا چند روز قبل از اعزام به ژاپن حرف از کناره گیریاش بود، ولی حدادی مصدوم با اینکه میدانست در ژاپن چیزی عایدش نمیشود قید المپیک را نزد و بعد از شکست در توکیو به جای عذرخواهی و اعتراف به عملکرد ضعیفش بدون اینکه ذرهای ناراحت باشد قول طلای بازیهای آسیایی را داد: «خودم توقع پرتاب بالای ۶۲، ۶۳ متر را داشتم، اما متأسفانه نشد. اگر من به المپیک نمیآمدم و کسی هم جایگزینم نمیشد، حالت خوبی نداشت. من به احترام المپیک آمدم. حالا خیلی هم ناراحت نیستم. اگر بدنم جواب بدهد دوست دارم در المپیک ۲۰۲۴ پاریس هم شرکت کنم. تنها مدالآور دوومیدانی ایران در المپیک هستم. چهار مدال طلای بازیهای آسیایی را دارم و سال آینده به دنبال کسب پنجمین مدال آن هستم، برای همین مسئولان به این نتیجه رسیدند که سرمایهگذاری روی من اثرگذار خواهد بود. ورزش ایران اگر میدانست که مدال نمیگیرم برایم هزینه نمیکرد.» با صحبتهای حق بهجانب و متوقعانه احسان حدادی باید دید مسئولان ورزش تا چه زمانی به جای سرمایهگذاری روی جوانترها به تکستاره پرتاب دیسک ایران فرصت خواهند داد.