رقابت‌های نزدیک و تنگانگ همواره بر میزان حساسیت هفته‌های پایانی مسابقات فوتبال می‌افزاید. حساسیت‌هایی که گاه بدبینی مربیان، بازیکنان و حتی هواداران را به دنبال دارد که باعث رد و بدل شدن گفتگو‌ها و اظهارنظر‌هایی می‌شود که بعضاً سبب ایجاد دلخوری‌ها و ناراحتی‌هایی هم می‌شود. گاه، اما آنچه در هفته‌های پایانی شاهد هستیم، چیزی فراتر از حساسیت رقابت‌های تنگاتنگ و نزدیک است و صراحتاً می‌توان از آن به عنوان تبانی و شرط‌بندی یاد کرد. رفتاری شنیع که نه فقط باعث آزردگی‌خاطر افکار عمومی می‌شود که آبروی فوتبال را نیز خدشه‌دار می‌کند و به وضوح نیازمند برخوردی صریح و جدی است. درست مثل اتفاقاتی که در هفته‌های پایانی رقابت‌های لیگ دو رخ داد و واکنش درست و به جای کمیته اخلاق را به دنبال داشت.
آنچه در بازی تیم‌های سردار بوکان، شهید قندی یزد، شاهین بندرعامری، شهرداری ماهشهر و پاس همدان در دو هفته پایانی رقابت‌های لیگ دسته دو کشور رخ داد، بی‌شک اتفاقی نبود که بتوان به سادگی از کنارش عبور کرد یا با توجیه آن را ماستمالی کرد. آنچه رخ داده بود صراحتاً تبانی و نادیده گرفتن روح جوانمردی در فوتبال بود که به درستی با جریمه‌های سنگین کمیته اخلاق از جمله سقوط، کسر امتیاز، محرومیت مادام‌العمر و جریمه‌های سنگین مالی مواجه شد. برخوردی قاطع که مدت‌ها بود در فوتبال ایران شاهد آن نبودیم و این می‌تواند گام بلندی باشد برای مبارزه با فساد‌های این‌چنینی در فوتبال ایران. البته به شرط آنکه احکام صادره که بدون هیچ تردیدی متخلفان این داستان شرم‌آور را نقره داغ کرده در فرصت یک هفته‌ای که به متخلفان برای دفاع از خود داده شده شکسته نشود تا قبح این ماجرا بریزد و متخلفان را مطمئن کند که برخورد‌های قهری با آن‌ها به قدری سنگین نیست که باعث شود دیگر فکرشان هم به انجام چنین تخلفاتی نرسد.
احکامی که در نخستین روز هفته جاری از سوی کمیته اخلاق در برخورد جدی با متخلفان تبانی و شرط‌بندی در لیگ دو صادر شد، بدون شک تصمیماتی مهم بود که بی‌هیچ تردیدی می‌تواند باعث جمع کردن بساط اینگونه تخلفات در لیگ‌ها، به خصوص لیگ یک و دو باشد. اما تنها به این شرط لازم و ضروری که کمیته اخلاق سفت و سخت پای احکامی که صادر کرده، بایستد و مانع از آن شود که آقایان با توجیه‌های غیرمنطقی یا استفاده از رانت‌هایی که در فوتبال ایران بسیار کاربرد دارد جان سالم از این مهلکه به‌در ببرند. ضمن اینکه این داستان می‌تواند بهانه خوبی باشد تا کمیته اخلاق و نهاد‌های نظارتی با دقت بیشتری رقابت‌های فوتبال ایران را به خصوص در هفته‌های پایانی که فرصت خوبی است برای اینگونه تخلفات رصد کنند، چراکه آنچه در بازی‌های حساس دو هفته پایانی رقابت‌های لیگ دو شاهد بودیم را در هفته‌های پایانی رقابت‌های لیگ برتر نیز به شکلی غیرملموس‌تر دیدیم. اتفاق تلخ و رفتاری ناشایست که صراحتاً صدای یکی از مربیان لیگ را در خصوص تبانی شاگردانش درآورد و نظیر آن بی‌شک در رقابت‌های لیگ یک که رصد کمتری می‌شود نیز وجود دارد.
فساد در فوتبال سال‌هاست که به شکلی سازمان‌یافته، پیشرفته و البته گسترده دنبال می‌شود و حالا که فدراسیون طی اقدامی قابل تقدیر توسط کمیته اخلاق گام نخست برای مبارزه با آن را برداشته، انتظار می‌رود مواضع خود را سفت و سخت ادامه دهد و اجازه ندهد این آتش تند زود خاکستر شود، چراکه ادامه این مسیر می‌تواند مانع از ادامه اینگونه تخلفات در فوتبال شود، وقتی متخلفان شاهد باشند که قرار بر هیچ مماشاتی با آن‌ها نیست و کوچک‌ترین تخلفی در این راستا شاید به قیمت محرومیت مادام‌العمر آن‌ها از فعالیت‌های فوتبالی و جریمه‌های سنگین مالی تمام شود.
اما آیا کمیته اخلاق می‌تواند پای احکامی که صادر کرده، بایستد تا برای نخستین بار شاهد قدعلم کردن فوتبال مقابل مفسدان باشیم؟
