«زنده‌باد رونالدو» این تنها شعاری بود که از صبح روز شنبه تا پایان بازی منچستریونایتد مقابل نیوکاسل در شهر منچستر به گوش می‌رسید. هواداران شیاطین سرخ منتظر این روز بودند تا دوباره رونالدو را در ترکیب یونایتد و با پیراهن سرخ ببینند.
این اتفاق بزرگ عصر شنبه به وقوع پیوست و رونالدو بعد از ۱۲ سال دوباره در اولدترافورد پا به توپ شد و چه بازی تماشایی از آب درآمد؛ دیدار مقابل نیوکاسل، دبل رونالدو و برتری قاطع ۴ بر یک یعنی خط و نشان منچستر با رونالدو برای لیگ جزیره، برای من‌سیتی، لیورپول، چلسی و بقیه. حالا همه زنگ خطری را که منچستر و رونالدو به صدا درآورده‌اند، شنیده‌اند و می‌توان اضطراب را در چشمان تمام مدعیان دید.
منچستر عصر شنبه با منچستری که در تمام سال‌های گذشته دیده بودیم فرق داشت. این تفاوت را می‌شد در نوع بازی حرکات بازیکنان و حتی قدرت ساق‌های پای آن‌ها به وضوح دید. پل پوگبا جور دیگری بازی می‌کرد. لوک شاو با قدرت بیشتری نفوذ می‌کرد و برنو فرناندز هم انگار خون تازه‌ای به رگ‌هایش تزریق شده بود. جسی لینگارد که از هفته پیش به استقبال رونالدو رفته بود سنگ‌تمام گذاشت با آن گل تماشایی‌اش، اما تمام این‌ها فقط یک علت داشت؛ بازگشت رونالدو.
هواداران روی سکو‌ها آرام و قرار نداشتند و حتی ساعتی بعد از به صدا درآمدن سوت پایان بازی هم حاضر به ترک ورزشگاه نشدند تا اینکه رونالدو باز در زمین حاضر شد و جشن پیروزی را برپا کردند. بازیکنان هم تحت تأثیر فوق‌ستاره فوتبال جهان جانانه در زمین جنگیدند تا چیزی از کریس کمتر نداشته باشند. معجزه رونالدو همین بود، او منچستر سولسشر را به حرکت انداخت. خودش دو گل زد و بار‌ها خطر‌ساز شد و در نهایت هم بعد از ۱۲ سال کارش را با پیروزی در منچستر شروع کرد.
حالا تمام منتقدان و صاحب‌نظران فوتبال جزیره باید در عقاید خود تجدیدنظر کنند. غول خفته انگار بیدار شده و شاید این پایانی باشد بر سلطه ۱۲ ساله دیگر تیم‌ها بر لیگ جزیره. با این حال شرایط هنوز پیچیده و سخت است، هنوز راه طولانی و درازی در پیش است و هنوز باید منتظر ماند. رونالدو بازگشته با قدرت هم برگشته، اما فقط او برای کسب موفقیت کافی نیست. هرچند حضورش باعث انگیزه فراوان در جمع بازیکنان منچستر شده و آن‌ها را به حرکت بیشتر واداشته است. رونالدو حالا مرکز ثقل منچستر است، به گونه‌ای که حتی این مسئله را می‌توان در شادی گل‌های بازیکنانی، چون فرناندز و لینگارد هم دید، اما منچستر با حضور قدرت‌هایی، چون منچسترسیتی، چلسی و لیورپول، موانع بزرگی بر سر راه و کسب موفقیت و قهرمانی دارد. بدون تردید همه وظایف گردن رونالدو نیست و او نمی‌تواند به تنهایی کاری انجام دهد.
خیلی استرس داشتم
فوق‌ستاره بعد از بازی از استرس و اضطرابش در بازگشت به ترکیب منچستر گفت: «حس و حالم باور نکردنی است. وقتی بازی را شروع کردم صادقانه می‌گویم که خیلی استرس داشتم و شاید دلیلش این بود که انتظار نداشتم هواداران در تمام طول بازی نام من را صدا بزنند. استرسم زیاد بود و شاید اینگونه نشان نمی‌دادم، اما درونم چنین حسی را داشتم. استقبال هواداران فوق‌العاده بود، من اینجا هستم تا به تیم کمک کنم و در همه مسابقات پیروز شویم. دیشب به این فکر می‌کردم که می‌خواهم خوب بازی کنم و نشان دهم که هنوز می‌توانم به تیم کمک کنم. با تمام توانم تلاش خواهم کرد تا کاری کنم که هواداران حس غرور داشته باشند. در ۱۸ سالگی به اینجا آمدم، رفتار هواداران با من فوق‌العاده بود و به همین دلیل دوباره به اینجا برگشته‌ام.»
بازگشت رونالدو عالی است
حالا خیالش راحت است، بازیکنی در زمین برای تیمش می‌دود که با دل و جان بازی می‌کند و می‌تواند عصای دستش باشد. سولسشر، سرمربی منچستر بعد از درخشش رونالدو و تیمش مقابل نیوکاسل گفت: «کریستیانو بی‌صبرانه منتظر امروز بود. او برای بچه‌ها سخنرانی کرد. اضافه شدنش به تیم عالی است و می‌بینیم که چه کاری انجام می‌دهد. رونالدو همچنین به یک بازیکن کاملاً مناسب برای تیم تبدیل شده است. شما باید برای گلزنی در موقعیت آن قرار بگیرید و رونالدو دقیقاً می‌داند که در این لحظات باید کجا باشد. تعداد زیادی بازیکن در دنیا وجود ندارد که از او بیشتر گلزنی کرده باشند. بنابراین از حضورش کاملاً راضی هستم، اما به طور کلی من از عملکرد تیم و میزان تلاش آن‌ها راضی‌ام. ما در این مدت صبور بوده‌ایم.»
