ابوالحسن عمیدی نوری در عداد آن طیف از فعالان سیاسی و مطبوعاتی دوران پهلوی است که یا خود در مقاطعی مسئولیت داشته یا با کانون‌های قدرت، در ارتباط بوده است. او با دقت، پشتکار و احتیاط، یادداشت‌ها و روزنگاشت‌هایی از رویداد‌های کشور در دوران پهلوی دوم بر جای نهاده که می‌تواند دستمایه پژوهشگران تاریخ معاصر ایران، در تحقیقات ایشان باشد. تاکنون شش جلد از این مجموعه، از سوی مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران نشر یافته و باقی مجلدات، در دست آماده‌سازی است. دکتر موسی فقیه حقانی تاریخ پژوه - که مجلد ششم این مجموعه، به کوشش او آماده نشر شده- در دیباچه خویش بر این بخش از خاطرات عمیدی نوری چنین آورده است:
«یادداشت‌های یک روزنامه‌نگار، عنوان اثری است که تاکنون پنج جلد آن از سوی مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران منتشر شده و در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفته است. تعداد مجلدات این مجموعه، حدوداً ۱۶ جلد خواهد بود و مطالب آن، حوادث و مسائل ایران از ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۶ را در‌بر‌خواهد گرفت. اکنون که ششمین جلد این مجموعه به محضر علاقه‌مندان عرضه می‌شود، شایسته است ضمن بررسی اهمیت این یادداشت‌ها، اشاره‌ای اجمالی به مطالب مطرح شده در این جلد داشته باشیم. این یادداشت‌ها به قلم فردی است که خود از نزدیک حوادث مهمی را در تاریخ معاصر ایران درک کرده و در جایگاه یک فعال سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، حقوقی، اقتصادی و مطبوعاتی، مشاهدات، شنیده‌ها یا آنچه خود در آن دخیل بوده را در قالب خاطرات روزانه آورده است. ابوالحسن عمیدی نوری، فعال مطبوعاتی - که در اغلب نشریات مهم قلم‌فرسایی می‌کرد و خود صاحب نشریه‌ای به نام داد بود- به حکم کار نویسندگی در مطبوعات، به بسیاری از مسائل جاری توجه داشت و با درج آن‌ها در خاطرات دستنوشت خود، گنجینه‌ای از ناگفته‌ها را بجا گذاشته است. وی همچنین به‌عنوان یک فعال سیاسی و نماینده مجلس، با رمز و راز سیاست و قانونگذاری آشنا بوده است و خاطرات او، به این نوع مسائل هم اشاره دارد. عمیدی نوری در کسوت یک وکیل و حقوقدان، با مسائل قضایی ایران و برخی پرونده‌های مهم نیز درگیر بود و نواقص دستگاه قضایی و سرنوشت برخی پرونده‌های قضایی و اعمال نفوذ‌ها را در خلال یادداشت‌های خود ذکر و برملا کرده است. نویسنده یادداشت‌ها، دستی هم در امور اقتصادی به‌ویژه ملک داری و کشاورزی داشت، بنابراین اطلاعات خوبی از وضعیت کشاورزی و ملک داری در ایران، قبل و بعد از اصلاحات ارضی ارائه می‌کند که می‌تواند برای علاقه‌مندان این حوزه مفید باشد. گزارش او از وضعیت اجتماعی ایران نیز ما را در آشنایی بیشتر با مسائل اجتماعی کشور یاری می‌کند. حضور او در محافل غیررسمی و گعده‌های دوستانه، با توجه به تنوع افرادی که وی با آن‌ها مرتبط بود، اعم از: نمایندگان مجلس، رؤسای قوا، قضات، وکلا، نظامیان، وزرا، چهره‌های سیاسی و اصحاب مطبوعات نیز بر غنای مطالب این کتاب و ناگفته‌های تاریخی آن می‌افزاید. طرح این حجم از مسائل و موضوعات در این مجلد از یادداشت‌ها، بیانگر اهمیت کتاب حاضر است. البته در برخی صفحات، شایعات و گمانه‌زنی‌های رایج در بین مردم و رجال سیاسی نیز درج شده است که برخی از آن‌ها صحیح و بخشی نیز صرفاً حدس و گمان‌هایی بود که در آن مقطع رواج داشت. البته این خود به شناخت فضای حاکم بر جامعه و افکار عمومی، در مقاطع مختلف کمک می‌کند. مرور یادداشت‌های عمید نوری می‌تواند به درک بهتر رخداد‌های کشور یاری برساند و مورد توجه علاقه‌مندان قرار بگیرد. در پایان بر خود لازم می‌دانم از زحمات همکاران: خانم میری، خانم عباسی و آقای حسین کلاته تشکر کنم و امید برم که این مجلد نیز مانند سایر مجلدات این مجموعه، مورخان کشور را مدد‌رسان باشد...».
