اصلاً انگار نمی‌شنوند یا اگر هم بشنوند خودشان را به نشنیدن می‌زنند. خودشان را گویی تافته جدا بافته می‌دانند. منظورمان فدراسیون‌نشینان فوتبال است که گویا ویروس خودبزرگ‌بینی و تافته جدا بافته بودن حتی اگر در وجودشان هم نباشد از صندلی ریاست و مسئولیت این فدراسیون به آن‌ها سرایت می‌کند، چه برسد به اینکه مسبوق به سابقه هم باشند و حرف و حدیث پشت سرشان زیاد باشد. همین هفته قبل بود که مقام معظم رهبری در دیدار با قهرمانان و مدال‌آوران المپیک و پارالمپیک از لزوم توجه به تولیدات داخلی در امر ورزش سخن گفتند و استفاده از این تولیدات را تذکر دادند، اما فوتبالی‌جماعت گویا قرار نیست گوش به فرمان باشد. البته شاید هم به این دلیل که هیچ نقشی در افتخار‌آفرینی در المپیک و رقابت‌های بین‌المللی نداشتند و در این دیدار هم نبودند، اما تا دلتان بخواهد در بیت‌المال‌خوری و خلاف جهت شنا کردن استادند. حرفهای شهره موسوی، نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال در خصوص تهیه البسه برای تیم ملی بانوان از شرکت‌های خارجی نمونه بارز این افسارگسیختگی در فدراسیون فوتبال است. به صحبت‌های او دقت کنید: «با توجه به اینکه بازیکنان با پوشش بازی می‌کنند، استاندارد و سبک بودن لباس آنان بسیار مهم است. واردات بخشی از لباس‌ها ممنوع شده و اگر نیاز باشد، قطعاً قسمتی را خارج از کشور تهیه می‌کنیم. فرآیند طولانی در گمرک و وزارت صنعت و معدن انجام می‌شود. انتظار من این است که علاوه بر تلاش فدراسیون، سازمان‌های دخیل در این امر هم کمک کنند تا بدون مشکل لباس‌ها به دست بازیکنان برسد. ما نباید بخشی به این موضوع نگاه کنیم که فقط فدراسیون بخواهد کمک کند. بقیه سازمان‌ها هم باید این دختران را که نماینده زنان کشور هستند حمایت کنند تا استرس پوشیدن لباس نامناسب را نداشته باشند.»
جالب است که سرکار خانم معاون بقیه بخش‌ها را هم به مشارکت در واردات لباس خارجی دعوت می‌کند و گویا اصلاً قرار نیست به تولید ملی در فدراسیون فوتبال بها داده شود. چنین اظهارنظری، آن هم بعد از تأکیدات مقام معظم رهبری به استفاده از تولیدات داخلی جای سؤال دارد. اظهاراتی که فقط به عادت زشت بیت‌المال‌خوری فدراسیون فوتبال و زدو‌بند‌هایی که در پشت پرده این واردات وجود دارد، برمی‌گردد.
