استفاده از مربیان طراز اول خارجی در بسیاری از رشته‌ها نیازی ضرروی است برای بهره‌مندی از دانش روز دنیا و توانمندی‌های فنی بالا و همچنین تجربیات گرانبها که به خودی خود می‌تواند کلاس درسی ویژه باشد. اتفاقی که در اقصی نقاط دنیا و در رشته‌های مختلف رخ می‌دهد و همین امر هم باعث موفقیت‌های بسیار در کشور‌های مختلف شده است. با وجود این پرواضح است که انتخاب‌ها باید اصولی و با در نظر گرفتن شرایط انجام گیرد که در غیر این صورت نه تنها نتیجه مثبتی در پی نخواهد داشت، بلکه می‌تواند اتفاقات ناخوشایندی را هم به دنبال داشته باشد. درست مانند تجربیات تلخی که فوتسال ایران با مربیان خارجی داشته است.
نگاهی گذرا به تاریخ فوتسال ایران نشان می‌دهد که تمامی موفقیت‌های این رشته به واسطه مربیان بومی رقم خورده است. از نخستین حضور در جام جهانی با مایلی‌کهن که ایستادن بر سکوی چهارم جهان را به دنبال داشت گرفته تا موفقیت‌های سال ۲۰۰۸ با شمس که مردم را بیش از پیش به فوتسال علاقه‌مند کرد تا به‌زعم شمس، بعد از ۱۰ دوره قهرمانی آسیا آمادگی گرفتن جای ایتالیا در رده سوم جهان را داشته باشد، افتخاری که با ناظم‌الشرعه به دست آمد تا ایران با سرمربی ایرانی سوم جهان شود. مربیانی که نه اتفاقی که به واسطه دانش و توانمندی‌های فنی بالا توانستند افتخارات بسیاری را رقم بزنند، درست برعکس مربیان خارجی که در این رشته ناکامی‌های فراموش نشدنی از خود به‌جا گذشتند. مربیانی، چون خسوس که نه فقط سودی به لحاظ فنی و نتیجه‌گیری برای فوتسال ایران نداشتند که برعکس آسیب‌های بسیاری نیز به این رشته محبوب زدند.
با وجود این به‌رغم موفقیت‌های کسب شده به واسطه مربیان داخلی که اتفاقاً جزو بهترین مربیان دنیا نیز هستند، اختلاف‌نظر‌های داخلی و گاهاً اتفاقاتی که گفته می‌شد جنبه‌های دلالی مشهودی دارد، این رشته به دست مربیان خارجی سپرده شد، البته نه مربیان طراز اول که سرتر از گزینه‌ها و همتایان ایرانی خود باشند، بلکه مربیانی درجه چندم که جز سود دلاری به واسطه جابه‌جایی برای عده‌ای خاص، عایدی دیگری برای فوتسال ایران نداشتند.
تاریخ، اما گویی بار دیگر در حال تکرار است. بعد از کنار زدن شمس، آن هم درست زمانی که یکی از بهترین مربیان دنیا بود و نشاندن مربی خارجی روی نیمکت تیم ملی فوتسال ایران که اتفاقاً هرگز نتوانست موفقیت‌های شمس را تکرار کند، حالا شاهد تکرار داستان‌های قدیمی با ناظم‌الشریعه هستیم و باز هم به دلیل اختلاف‌نظر‌هایی که وجودش در هر تیم و فدراسیون و کمیته‌ای طبیعی است. اما تا زمانی که نخواهد به اتخاذ تصمیماتی منجر شود که به ضرر آن رشته است، تصمیماتی که به نظر می‌رسد یک‌بار دیگر فوتسال ایران را نشانه رفته برای دور کردن آن از مسیر موفقیت.
هرچند ناظم‌الشریعه بعد از موفقیت‌هایی که با فوتسال ایران رقم زد، روز‌های سختی را نیز به دلیل عدم مهیا بودن شرایط برای برپایی اردو‌ها و بازی‌های تدارکاتی مناسب پشت سر گذاشت، اما بی‌شک او هم مانند شمس یکی از گوهر‌های فوتسال ایران است. با وجود این زمزمه‌ها از اتفاقات ناخوشایندی در آینده خبر می‌دهد که گویی بی‌ارتباط با حضور ریکاردو سوبرال ملقب به «کاکائو» سرمربی برزیلی تیم ملی فوتسال کویت در ایران برای برگزاری یک دوره کلاس دو روزه به جهت دانش‌افزایی مربیان و مدرسان فوتسال نیست. مربی که گفته می‌شود دو هفته دیگر برای برگزاری کلاس‌های آموزشی وارد ایران می‌شود، اما به‌رغم داشتن قرارداد با فدراسیون کویت شنیده‌ها حاکی از آن است که حضورش بی‌ارتباط با نیمکت تیم ملی نیست، خصوصاً که میانه فدراسیون و ناظم‌الشریعه نیز شکر آب شده است. اما بی‌شک اگر پچ‌پچ‌ها در این راستا واقعیت باشد و آقایان چراغ خاموش در پی گزینه‌ای خارجی برای نیمکت تیم ملی فوتسال ایران باشند، آن هم با وجود گزینه‌های داخلی مناسبی که وجود دارد باید منتظر روز‌های تلخی، چون زمان خسوس باشیم که فوتسال ایران را از موفقیت‌های بسیار به چاه ناکامی‌ها سرازیر کرد و این با سیاست حمایت از مربیان داخلی در رشته‌هایی که این امکان در آن‌ها وجود دارد منافات دارد!
