جمعشان بار دیگر جمع شد. بعد از مشخص شدن ۱۵ عضو منتخبی که در پی برگزاری دومین دوره انتخابات کمیسیون ورزشکاران رأی آوردند و ادامه عضویت هادی ساعی به دلیل عضویت در کمیسیون ورزشکاران شورای المپیک آسیا، چهار عضو دیگر نیز با توجه به اختیارات رئیس کمیته ملی المپیک به این جمع اضافه شدند تا جمعشان حسابی جمع شود برای ترسیم آیندهای که انتظار میرود اینبار روشن باشد و به دور از حاشیه!
برگزاری کمیسیون ورزشکاران اتفاقی خوب و روزنه امیدی بود، روزنه امیدی برای گام برداشتن در مسیر حل مشکلات پرتعداد ورزشکارانی که طی سالهای گذشته صدایشان به گوش کسی نرسیده بود. ورزشکارانی که سالها به لطف مدیران بیکفایت و ناکارآمد حقشان خورده شده بود و آبی روی آن، بیآنکه آب از آب تکان خورده باشد، اما داستان اینبار میتوانست متفاوت باشد. اینبار خودشان پای کار بودند و دیگر خبری از مدیرانی نبود که جز شعار دادن و عکس گرفتن هنر دیگری ندارند، اما حاصل باز هم هیچ بود؛ هیچ، هیچ و دیگر هیچ.
البته بیتجربگی ورزشکاران را نمیتوان در رقم خوردن حاشیهها و جنجالهای مرتبه قبل بیتأثیر دانست. بیتجربگی که باعث شد کمیسیون ورزشکاران عایدی برای ورزشکارانی که اینبار چشمشان به دست خودیها بود نداشته باشد. حالا، اما داستان با گذشته تفاوت دارد. حالا تکتک آنهایی که کاندید شده بودند و موفق به کسب آرا برای عضویت در این کمیسیون شدهاند، به خوبی از سختیها و مشکلات راه باخبر هستند و میدانند که به چه کارزاری قدم گذاشتهاند و همین دلیل خوبی است که این مرتبه دیگر کوچکترین اهمالی قابل بخشش نباشد.
بهانه کم نیست، اما تکتک آنهایی که امروز به هر شکلی به عضویت کمیسیون ورزشکاران درآمدهاند همان نفراتی هستند که طی سالهای گذشته با مشکلات ریز و درشت ورزشکاران دست و پنجه نرم کردهاند و به خوبی به کاستیهایی که داد ورزشکاران را درآورده است واقف هستند و بیشک با علم به تمام این داستانها و برداشتن باری از دوش ورزشکاران قدم به میدان گذاشتهاند. ضمن اینکه گوش آنها از شنیدن بهانه، سختیها و مشکلات مسیر پر است. این همان مرثیهای است که مدیران بیکفایت و ناکارآمد ورزش سالها به گوش ورزشکاران خواندهاند و ادامه این مسیر از ورزشکارانی که خود معترض این طرز نگاه مسئولان بودند با هیچ توجیه و بهانهای پذیرفتنی نیست.
سالها مشکلات را برشمرده و با نارضایتی از عدم حمایت مسئولان گله کردهاند، اما حالا خود پای کار هستند، آن هم با ایدههای جالب توجهی که انتظار میرود برخلاف سخنان مدیران، رنگ و بوی شعار نداشته باشد که این بیشک گناهی نابخشودنی است، چراکه آنهایی که امروز پای کار هستند از جنس و خود ورزشکارانی هستند که با مشکلات از نزدیک دست و پنجه نرم کردهاند و خود دستی بر آتش داشتهاند و اگر امروز در جایگاهی قرار گرفتهاند بدون شک این توانایی را در خود دیدهاند که بتوانند باری از دوش همنوعان خود در جامعه ورزش برداشته و مرهمی بر زخمهای آنها باشند.
مرتبه قبلی همه آنچه از کمیسیون ورزشکاران شاهد بودیم شعار بود و حاشیه و جنجال که با بیتجربگی توجیهش کردیم، اما اینبار دیگر هیچ بهانهای قابل قبول نیست و نه تنها جامعه ورزش که اذهان عمومی نیز انتظار شنیدن نه و نمیشود را از این کمیسیون ندارد و انتظار میرود اعضای این کمیسیون کاری را که طی سالهای گذشته مدیران ورزش برای ورزش این کشور انجام ندادهاند انجام دهد که در غیر این صورت دیگر هیچ جای گلهای از مدیران نیست، اگر قرار باشد ورزشکاران نیز بر راه آنها قدم بردارند و چشم بر مشکلاتی که روزی خود با آن دست و پنجه نرم کردهاند، ببندند.
کمیسیون ورزشکاران میتواند امکانات بسیاری را برای ورزشکاران فراهم و مشکلات بسیاری را رفع و رجوع کند، اما لازمه موفقیت در این مسیر بیشک صداقت، همدلی و اتحادی است که در نخستین جمع دیده نشد وای کاش اینبار به زیبایی به تصویر کشیده شود تا این کمیسیون مأمنی شود برای ورزشکارانی که سالهاست صدایشان به جایی نمیرسد.