منتقد و نویسنده سینمایی ضمن تأکید بر این نکته که برخی مسئولان درک درستی از قدرت و ظرفیت سینما ندارند، میگوید: سینمای ما از مقطعی به بعد درگیر سیاستبازیهای جناحی و گروهی شد، در حالی که به اعتقاد من قدرت سینما از قدرت موشکهای نظامی هم بیشتر است.
«محمود گبرلو» نویسنده، منتقد و مجری برنامههای سینمایی با اشاره به اینکه ما هم میتوانیم از سینما به عنوان یک تریبون نافذ و تأثیرگذار برای اعلام مواضع و رساندن صدایمان به جهانیان استفاده کنیم به تسنیم میگوید: متأسفانه بسیاری از مسئولان ما برخلاف مقام معظم رهبری که سینما را قدرت برتر میدانند، به درک درستی از قدرت و ظرفیت سینما نرسیدهاند. تفسیر سخن رهبر انقلاب عبارت است از اینکه هیچ قدرتی برتر و بالاتر از سینما نیست، حتی به اعتقاد من قدرت، تأثیر و کارکرد یک فیلم سینمایی میتواند بیشتر و بالاتر از دهها موشک باشد.
این منتقد سینما تأکید میکند: وقتی ضریب قدرت و دامنه نفوذ سینما نزد مسئولان و مدیران ما درک نشود، کماکان به استفاده از ابزارهای تبلیغاتی ساده و پیشپاافتادهای که فاقد اثربخشیهای ژرف و گسترده هستند، بسنده میکنیم. همچنین باید به این نکته توجه داشت که سینما علاوه بر موارد فوق، قادر است در انتقال مفاهیم مثبت تربیتی و اخلاقی به خانوادهها نیز نقش پررنگ و بیبدیلی را ایفا کند و این ظرفیتی است که نباید از آن غافل شد.
گبرلو در ادامه خاطر نشان میکند: متأسفانه سینمای ما از مقطعی به بعد به قدری درگیر سیاستبازیهای جناحی و گروهی شد که اکنون ژانر به معنای واقعی خود به گمشدهای در سینمای ایران تبدیل شده و مفهوم حقیقیاش را از دست داده است. هر آنچه فیلمساز بسازد، مجوز میگیرد و روی پرده سینماها میرود. به همین دلیل است که در سینمای ما تنوع ژانر یا گونه وجود ندارد و بسیاری از فیلمها شبیه هم هستند. وی تصریح میکند: اگر سیاستگذاران و دستاندرکاران سینمای ایران بخواهند بهره درستی از سینما ببرند و برای آینده جامعه برنامهریزیهای دقیق و موشکافانهای داشته باشند، باید به تدارک ژانرهای متنوع توجه کنند. آحاد جامعه ما نیازمند آن است که به واسطه تماشای فیلمهای صحیح سیاسی از تحلیلهای سیاسی قوی و منسجمی برخوردار شوند یا با تماشای فیلمهای تاریخی گوناگون، بیش از پیش با تاریخ ایران و اسلام آشنا شوند. ما میتوانیم از طریق تولید فیلم در ژانرهای مختلف سینمایی هم نیاز تماشاگر به سرگرم شدن را مرتفع سازیم و هم از حیث تزریق تفکر و آگاهی، بسیاری از قصههای مورد نیاز جامعه را روایت کنیم. متأسفانه چنین وضعیتی در سینمای ما مشاهده نمیشود.