بازیگر نقش شهید ستاری در فیلم سینمایی «منصور» می‌گوید: در فیلم بخشی از شباهت‌ها متعلق به شخصیت خود تیمسار بر اساس فیلم‌های موجود بود و بخشی بازسازی که من بر اساس ظرفیت‌هایم به آن‌ها نزدیک شدم؛ از تن صدای تیمسار تا جست‌وجوی لهجه‌ای در قرچک ورامین.
محسن قصابیان، بازیگر سینما و تلویزیون که نقش شهید ستاری را در فیلم سینمایی «منصور» ایفا کرده است در رابطه با نحوه انتخابش توسط کیومرث مرادی برای این نقش به فارس گفت: کیومرث مرا می‌شناسد و با شناخت از ویژگی‌هایم مرا برای این نقش مناسب می‌دانست. بخشی از دلیل این انتخاب هم نزدیکی چهره بود که البته با تلاشی که شهرام خلج داشت، در بخش گریم این نزدیکی جدی‌تر شد و به لطف خدا شباهت خوبی میان من و شهید ستاری به وجود آمد. زمان فیلمبرداری تمایل آقای سرمدی این بود که صحنه‌ها به صورت سکانس پلان ضبط و بعد در تدوین برش زده شود. این موضوع نیاز داشت بازیگر بدون تپق جلو برود و سکانس پلان را ممتد بازی کند. قد من بلندتر از خود تیمسار ستاری بود، اما به خاطر شرایط فیلمنامه و منطق آن مناسب‌تر ارزیابی شد. صدای من هم به خلق شخصیت کمک می‌کرد.
بازیگر نقش شهید ستاری در ادامه عنوان کرد: بیشتر بازیگران ما در این اثر عقبه تئاتری دارند و همانطور که توضیح دادم وقتی کار به شیوه سکانس پلان جلو می‌رود، نیاز به این توان است که شما کار را ممتد دنبال کنید، دیالوگی را از یاد نبرید و تپق نزنید. کاری که کیومرث مرادی برای انتخاب بازیگر انجام داده در راستای خواسته کارگردان بوده است تا در شیوه ضبط فیلم خود دچار مشکل نشود.
قصابیان در مورد شاخصه‌های مورد نظر خودش و کارگردان برای رسیدن به نقش شهید ستاری و به کار بردن نوعی لهجه و لحن خاص یا تکیه‌کلام‌هایی مثل «باباجان» در مواجهه با همکاران توضیح داد: همین تکیه‌کلام (بابا جان) برگرفته از لحن خود تیمسار بود. لهجه و تُن صدا که قدری زیر باشد، چیز‌هایی بود که من روی آن کار کردم تا به اندازه‌های خود تیمسار نزدیک باشد. در قرچک ورامین در جست‌وجوی لهجه بودم و روی آن به شکلی کار کردم که نه آنقدر غلیظ باشد که توی ذوق بزند نه به گونه‌ای باشد که اصلاً مشهود نباشد. نحوه راه رفتن، میمیک و نگاه بخشی متعلق به شخصیت خود تیمسار ستاری بر اساس فیلم‌هایی است که از ایشان موجود بود و بخشی بازسازی آن چیزی که بر اساس منطق سینمایی فیلم باید به وجود می‌آمد و بر اساس ظرفیت‌هایم به آن‌ها نزدیک شدم، مثلاً شیوه راه رفتن من در «منصور» با طمأنینه و آرام است، بخش زیادی از این تفاوت برگرفته از فیلمنامه است، چه فیلمنامه بر مبنای شخصیت تاریخی باشد چه شخصیت تخیلی، بازیگر موظف است مؤلفه‌های اصلی او را دریافت کند و بر اساس چهار رکن اصلی فیزیک، روان، روابط اجتماعی و وضعیت اعتقادی، اندازه‌های روانی و جسمانی خودش را برای ایفای نقش هماهنگ کند.
وی پیرامون ظرفیت تبدیل این فیلم سینمایی به نمایشنامه یا سریال گفت: فیلم کار خودش را انجام داده است، اما با توجه به قصه‌های وسیعی که زندگی تیمسار ستاری دارد، چنین قابلیتی وجود دارد، چون به هر حال آقای سرمدی فرصت نکرده در ۹۰، ۱۰۰ دقیقه همه این قصه‌ها را در فیلمنامه بیاورد، حتی قبل از آمدن تیمسار به نیروی هوایی نیز زمانی که ایشان در پدافند بود هم ماجرا‌های مختلفی در زندگی‌شان رقم خورده بود.
بازیگر فیلم منصور ضمن انتقاد از حذف سکانس مربوط به هاشمی‌رفسنجانی در این فیلم می‌گوید: انتقاد من به این شرایط بیشتر به خاطر بازیگر نقش حذف شده یعنی آقای اتابک نادری است. اگر ما می‌خواهیم تاریخ را روایت کنیم، باید رواداری بیشتری داشته باشیم تا بتوانیم شخصیت‌های تأثیرگذار در تاریخ را به مخاطب نشان بدهیم و سرگذشتشان را به گونه‌ای روایت کنیم که برای مخاطب هم مثمرثمر باشد.
