فدراسیون فوتبال در حالی دیروز فراخوان تأمین البسه برای تیم‌های ملی فوتبال را صادر کرد که به دو ابهام بزرگ در این خصوص پاسخ نداد؛ ابهام اول در خصوص مدت‌زمان قرارداد قبلی است که با توجه به مستندات تا سال ۲۰۲۳ ادامه داشته که معلوم نیست چرا ناگهان فسخ شده است. طبیعی است که پاسخگو در این مورد فدراسیون است و باید شفاف‌سازی لازم را انجام دهد. اما موضوع مهم‌تر از فسخ این قرارداد نه‌چندان خوب با شرکت آل‌اشپورت که بار‌ها و بار‌ها صابون آن به تن فوتبال خورده و درس عبرت نشده، اصرار دوباره فدراسیون فوتبال در این فراخوان به استفاده از برند‌های خارجی است.
چند سالی می‌شود که رهبر معظم انقلاب اسلامی بر مسئله رونق تولید و استفاده از محصولات داخلی را تأکید دارند و طی همین چند سال بسیاری از رشته‌های ورزشی رو به استفاده از محصولات باکیفیت داخلی آورده‌اند، اما گویا فوتبال در این مورد هم خود را تافته‌جدا‌بافته می‌داند و همیشه به دنبال استفاده از محصولات خارجی است. البته در این میان نباید از نقش پررنگ دلال‌های اطراف فدراسیون غافل شد که به هر ترتیب ممکن سعی می‌کنند برای مطامع و منافع خود هم که شده حتی اجناس بی‌کیفیت خارجی را به فوتبال ما قالب کنند.
به‌رغم تمام این واقعیت‌های بد، فدراسیون فوتبال باز هم به دنبال استفاده از برند‌های خارجی است، در حالی که حتی بازیکنان تیم ملی نیز بار‌ها به کیفیت بد البسه خارجی اعتراض داشته‌اند و عنوان کرده‌اند که از کیفیت نامناسب برخوردار است. مهم‌تر از تمام این اعتراض‌ها و دلال‌بازی‌ها این است که فدراسیون به دغدغه مهم رهبر انقلاب اسلامی در استفاده از تولیدات داخلی و رونق و توسعه آن بی‌اعتناست و هنوز که هنوز است ساز خودش را می‌زند.
هواداران قدیمی‌تر فوتبال حتماً به یاد می‌آورند که چند دهه قبل هم تیم ملی و هم تیم‌های باشگاهی در رقابت‌های بین‌المللی از تولیدات داخلی استفاده می‌کردند، اما رشد روزافزون و افسارگسیخته استفاده از برند‌های خارجی باعث از بین رفتن و رکود بازار کار تولیدات داخلی شد، به گونه‌ای که امروز حتی نام و نشانی هم از برخی از آن‌ها دیده نمی‌شود؛ و جالب اینکه این برند‌های خارجی هیچگاه اجناس مرغوب و دست اول خود را در اختیار فدراسیون فوتبال و تیم‌های ملی قرار نداده‌اند و حتی بعضاً در تأمین به‌موقع آن‌ها نیز کارشکنی کرده‌اند. ضمن اینکه شرکت‌های خارجی فقط البسه و مایحتاج تیم ملی بزرگسالان را تأمین می‌کنند، از این‌رو همیشه شاهد اعتراض تیم‌های رده‌های سنی، امید، بانوان، فوتسال و فوتبال ساحلی در خصوص عدم تأمین لباس مناسب بوده و هستیم.
حال با توجه به تمام این مسائل، فراخوان فدراسیون فوتبال و دعوت از شرکت‌های خارجی برای تأمین البسه تیم ملی جای سؤال دارد. اینکه قرار است تا کی از یک سوراخ گزیده شویم و باز هم چشم‌هایمان را روی حقیقت ببندیم، اتفاقی است که باید مسئولان فدراسیون فوتبال پاسخ آن را بدهند.
شرکت‌های تولید البسه ورزشی داخلی سال‌هاست که مغلوب رانت‌ها و دلال‌بازی‌های موجود در فدراسیون فوتبال شده‌اند و بدتر اینکه هیچ صدای حق‌خواهانه‌ای هم در این خصوص شنیده نمی‌شود، چون دست آقایان فدراسیون‌نشین در جیب بیت‌المال است و خرج کردن برای‌شان ساده‌ترین کار ممکن. بنابراین به نظر می‌رسد ابتدا باید دست دراز آقایان به جیب مردم قطع شود و در نوبت بعد آن‌ها را مجبور به استفاده از تولیدات داخلی کرد، چون ثابت شده فوتبال و فدراسیون‌نشینان آن حداقل تاکنون هیچ عزمی برای انجام این مهم ندارند و فقط و فقط خواسته‌های زیاده‌خواهانه دلالان و شرکت‌های خارجی را اجابت می‌کنند. خواسته‌هایی که حتماً ته آن عایدی و درآمد خوبی هم برای آقایان دارد. درآمد‌هایی که طی سال‌های گذشته تولید ملی ورزش را ضعیف کرده و به نابودی کشانده است.
فدراسیون فوتبال می‌تواند در این موضوع مهم فدراسیون‌های والیبال و کشتی را مدنظر قرار دهد که اتفاقاً تعداد مسابقات بین‌المللی آن‌ها بیشتر از فوتبال است، اما با استفاده از تولیدات داخلی در بزرگ‌ترین آوردگاه‌های ورزش جهان حاضر می‌شوند و اتفاقاً تاکنون دیده و شنیده نشده که والیبالیست یا کشتی‌گیری به کیفیت تولیدات داخلی اعتراض داشته باشد. پس به نظر می‌رسد فوتبال باید نگاه خارجی‌پسند خود را اصلاح کند.
