چند هفته پیش پس از درگذشت نادر طالبزاده، بخشهایی از نقشآفرینی این هنرمند فقید در فیلم «تویی که نمیشناختمت» در فضای مجازی وایرال شد. در اپیزود دوم از فیلم «تویی که نمیشناختمت»، طالبزاده نقش رزمندهای را بازی میکند که قرار است به خانه برگردد و درست در زمانی که به نزدیکی خانه و دختر کوچک چشمانتظارش میرسد، از سوی تروریستهای منافق با شلیک چند گلوله به شهادت میرسد. اتفاق تروریستی دو روز پیش در تهران و شهادت سرهنگ پاسدار حسن صیاد خدایی شباهتهای زیادی به فیلم «تویی که نمیشناختمت» داشت. اینکه سرهنگ صیاد خدایی در نزدیکی منزلش از سوی تروریستهای موتورسوار به شهادت رسید و اولین افرادی که از ترور وی باخبر شدند اعضای خانواده او بودند، بخشی از شباهت سکانس فیلم «تویی که نمیشناختمت» بود. روح تروریسم گویا از ترورهای دهه ۶۰ تا امروز هیچ تغییری نداشته است. «تویی که نمیشناختمت» محصول سال ۱۳۶۹ است و ترور شهید صیاد خدایی ۳۲ سال بعد اتفاق افتاده، ولی ماجرای این دو ترور چه از نظر بصری، چه از نظر محتوایی همپوشانیهای زیادی دارد.
کشورمان به واسطه وجود گروههای تروریستی مورد حمایت غرب از ابتدای پیروزی انقلاب با پدیده شوم ترور و تروریسم مواجه بوده است. به رغم وجود بیش از ۱۷ هزار شهید ترور در ایران که شهید صیاد خدایی تا امروز آخرین شهید این عرصه است، پرداختن به موضوع تروریسم و ترور به خصوص ترور نیروهای انقلاب در سینما با فقر مطلق محتوا روبهرو است. سینمای ایران هیچگاه نخواسته است که خود را به صورت مستقیم با مسئله تروریسم و ترور شخصیتها روبهرو کند. ناظر این مسئله حجم بالای فیلمهای تولید شده در طول سال است که تا پیش از کرونا سه رقمی شده بود، ولی در نهایت تولیداتی که به تروریسم میپردازد، در طول یک دهه گذشته به زحمت به تعداد انگشتان دست میرسد. نمایش فیلم «هناس» با موضوع ترور و شهادت دانشمند هستهای کشورمان شهید رضایینژاد، که در جشنواره فیلم فجر حاضر شد، تنها یک برداشت سینمایی از چندین پرونده تروریستی است که در سالهای اخیر در ایران باز شده است.
در سینمایی که برای دغدغههای اقلیتهای جنسی نیز فیلم ساخته میشود، موضوع مهمی مانند قربانی شدن هزاران ایرانی از سوی تروریستها دیده نمیشود. کمی ماجرا عجیب است، چون حتی نهادهای فرهنگی که برای ساخت فیلم بر مبنای سیاستهای فرهنگی کشور بودجه میگیرند، حاضرند درباره مشکلات خانوادهای که برای دخترشان خواستگار آمده فیلم بسازند یا ناسازگاری یک پسربچه با پدر و مادر عقبافتادهاش را به فیلم سینمایی تبدیل کنند، اما در زمانی که پای موضوع استراتژیک و مهمی، چون تروریسم به میان میآید، حرفی برای گفتن نداشته باشند! و از عقب افتادگی چهلساله سینمای ایران از پدیده شوم تروریسم که از رئیسجمهور و نخستوزیر گرفته تا وزیر، نماینده مجلس، دانشمند و مردم عادی را هدف قرار داده است، کاری نسازد.
شاید گذشت زمان برای نپرداختن به مسئله ترور را زمانی پی ببریم که بدانیم فیلم سینمایی بادیگارد که اشارهای به ترور دانشمندان هستهای داشت، محصول سال ۱۳۹۴ است و در هفت سال گذشته ما شاهد ترورهایی مانند شهادت شهید فخریزاده و شهید صیاد خدایی بودهایم.
شاید بد نباشد که بدانیم در سینمای امریکا تا امروز بیش از ۱۶ فیلم و سریال فقط با موضوع ترور جان اف کندی، رئیسجمهور این کشور ساخته شدهاست. کندی در سال ۱۹۶۳ ترور شد و امسال در حالی که ۶۱ سال از ترور او گذشته است، فیلم سینمایی به نام «اخبار جعلی» در امریکا مراحل ساخت را طی میکند. امریکاییها آنقدر به موضوع ترور کندی در قالب مستند و درام پرداختهاند که به نوعی موضوع کم آوردهاند.
روایتها را از ماجرای ترور مستقیم کندی به مسائلی مانند گزارشگر تلویزیونی که ترور کندی را گزارش کرده یا زنی که دوست دارد همسر کندی را از نزدیک ببیند، کشاندهاند. هالیوود سالها است که موضوع ترور کندی را در سینما زنده نگه داشته و با آنکه دولت امریکا به صورت مستقیم مسئول ترورهای زیادی در سراسر جهان بوده است، ایالات متحده را به نوعی قربانی تروریسم نشان میدهد. با این حال در ایران سینمای جدا افتاده از واقعیتهای جامعه یا در حال کیسهدوزی برای سود مالی از ساخت فیلمهای کمدی است یا برای کسب جایزه از فستیوالهای خارجی دست روی موضوعات سیاهی میگذارد که چهره مخدوشی از ایران به جهان معرفی کند!