شی جینپینگ، رئیسجمهور چین، فرمانی را امضا کرده که به موجب آن، ارتش آزادیبخش خلق چین میتواند در عملیاتهای خارج از کشور شرکت کند. رسانههای دولتی از امضای ۵۹ سند توسط رئیسجمهور چین میگویند و دولت چین نیز تأکید کرده که مبنای قانونی برای ارتش آزادیبخش خلق فراهم کرده تا بتواند از «حق حاکمیت ملی، امنیت و منافع توسعه چین» محافظت کند. این اهداف در گزارش حزب کمونیست چین به معنای توانایی ارتش برای ممانعت از تأثیر بیثباتیهای منطقهای بر چین، امنیت حملونقل کالاهای حیاتی مثل نفت، حفاظت از پروژهها و کارکنان چینی در خارج از کشور تفسیر شده است. به این ترتیب، فرمان شیجینپینگ به معنای شروع فصل تازهای از قدرت سخت چین در خارج از مرزهای این کشور است.
قبل از هر چیز، باید توجه کرد که چین از سالها قبل با تأسیس پایگاههای نظامی در خارج از کشور نظیر پایگاه نظامیاش در کشور آفریقایی جیبوتی، فعالیت نظامی فرامرزی خود را شروع کرده بود. چین ساخت این پایگاه را در این منطقه سوقالجیشی قاره آفریقا از ۲۰۱۵ شروع کرد و دو سال بعد با استقرار نیروهای نظامیاش این پایگاه را به مرکز عملیاتی خود در شاخ آفریقا مبدل کرد. هرچند که چین همان موقع اعلام کرده بود استقرار نیروهایش در این پایگاه با هدف مأموریتهای کمکرسانی بشردوستانه، حفاظت از صلح و تأمین امنیت حمل و نقل دریایی است، اما امریکا و متحدان اروپاییاش این اقدام را در راستای اهدافی بسیار مهمتر از این دانسته و به همین جهت بود که امریکا و فرانسه پایگاههای خود را در این کشور تأسیس کرده و توسعه دادند تا جایی که به قول کارشناسان نظامی، پایگاه نظامی امریکا در جیبوتی به بزرگترین پایگاه این کشور در آفریقا مبدل شد. با این حال، فرمان جدید شی جینپینگ چشمانداز گستردهتری را برای مأموریتهای ارتش آزادیبخش خلق چین در خارج از کشور به نمایش میگذارد که بنابر این چشمانداز، باید انتظار تأسیس پایگاههای بیشتر این ارتش در اقصی نقاط جهان، گشتزنیهای دریایی بیشتر و احتمال چالشهای بیشتر آن با ناوهای امریکایی و متحدانش را داشت.
یکی از دلایل این چشمانداز توافقنامه امنیتی است که چین اوایل آوریل با مجمعالجزایر سلیمان امضا کرد و بنابر آن، پکن میتواند نیروهای نظامی خود را در بنادر این کشور مستقر کند. سفر وانگ یی، وزیر خارجه چین، به کشورهای مجمعالجزایر سلیمان، ساموآ، فیجی، تونگا، وانواتو، پاپوآ گینهنو و تیمور شرقی در ۲۶ مه ابعاد این چشمانداز را در جنوب اقیانوس آرام نشان داد و حالا میتوان گفت که پکن با فراهم کردن زمینه حضور گسترده نظامی خود در اقیانوس آرام به ارتش آزادیبخش فرمان پیشروی به مناطق مورد توافق با کشورهای میزبان را میدهد. شکی نیست که این پیشروی درست در تقابل با سلطه سنتی امریکا بر جنوب اقیانوس آرام است، اما واشنگتن با افزایش تحرکات خود نسبت به تایوان امید دارد پکن را بیشتر مشغول به این مسئله تا مناطق دورتر از آن بکند. سخنان اخیر ند پرایس، سخنگوی وزارت خارجه امریکا در خصوص بینالمللی بودن تنگه تایوان درست در همین جهت است، چرا که چین هم تایوان و هم این تنگه را جزو مناطق درونمرزی خود میداند و عبور و مرور کشتیهای خارجی از جمله ناوهای امریکا از تنگه تایوان نقض حاکمیت پکن بر آن است. برخی تحلیلگران فرمان شیجینپینگ به ارتش آزادیبخش خلق را از این زاویه بررسی کردهاند و آن را نوعی کپیبرداری پکن از «عملیات ویژه» پوتین دانستهاند، اما به نظر میرسد فرمان شیجینپینگ به ارتش محدود به تایوان نیست بلکه اهداف بلندمدت چین برای تأمین امنیت منافع این کشور در حوزهای فراتر از اقیانوس آرام است و باعث میشود نیروی دریایی چین رفتهرفته به عنوان بازیگری مهم در عرصه بینالملل ظاهر شود.