وقتی اولین بار پای‌شان به توپ فوتبال خورد، حتی در خواب هم نمی‌دیدند در اوج بلبشوی این رشته و غفلت نهاد‌های نظارتی، قرارداد‌های ۴۰، ۵۰ میلیاردی کف خواسته‌های‌شان از باشگاه‌های دولتی و صنعتی باشد. فوتبالیستی که فوتبالش در حد متوسط است به لطف دلال‌ها و نبود نظارت چندصد برابر یک دانشمند، نخبه و متخصص دستمزد می‌گیرد و ادعای تعصب به رنگ و پیراهن فلان تیم را هم دارد.
در روز‌های گذشته شنیدن اخبار نقل و انتقالات فوتبال مثلاً حرفه‌ای ایران به شدت با اعصاب و روان مردم بازی کرده است. برای مردمی که کمرشان زیر بار گرانی اقلام خوراکی و اجاره‌خانه خم شده، شنیدن خبر رفتن بازیکن کاملاً معمولی از یک تیم به تیم جدید، آن هم با رقم‌های چندده میلیاردی عذاب‌آور است. قبلاً اگر فوتبال دلخوشی مردم بود حالا سوهان روح‌شان شده و کسی نیست از خودش نپرسد پیشنهاد ۲۰ میلیاردی یک‌شبه چطور می‌شود ۷۰ میلیارد!
تازه آن باشگاه بیانیه می‌دهد و می‌گوید رقم واقعی کمتر از این حرف‌هاست. مدیر باشگاه اعتراف کرده که دلالان دست بازیکنان را می‌گیرند و از یک باشگاه به باشگاه دیگر می‌برند، به همین سادگی. در روز روشن دلال‌ها در فوتبال حکومت می‌کنند و نرخ را تا می‌توانند بالا می‌برند. در این آشفته‌بازار رئیس حراست فدراسیون با یک خبرگزاری مصاحبه کرده و از برخورد با موارد نامتعارف قرارداد‌ها خبر داده است.
اولین‌باری نیست که یک مقام مسئول حرف از برخورد می‌زند و این صحبت‌ها را مطرح می‌کند. قطعاً آخرین بار هم نخواهد بود. فقط هر بار که چنین صحبت‌هایی به گوش مردم و به‌ویژه هواداران فوتبال می‌رسد، ناامیدی‌شان از عملی نشدن وعده‌های آقایان بیشتر و بیشتر می‌شود.
سؤال اینجاست که حراست فدراسیون تا حالا کجا بوده و در این هفته‌ها که بازیکنان بازارگرمی می‌کردند چرا صدایش درنیامده است؟!
شوربختانه در فوتبال ایران همه یک‌پا دلال و کارچاق‌کن شده‌اند؛ مدیر، مربی، بازیکن هم ندارد، همه برای آنکه رقم را بالا ببرند دست به یکی می‌کنند. تا همین چند وقت پیش بازیکنان به چند میلیارد راضی می‌شدند، ولی امسال در اوج بحران گرانی و افزایش قیمت‌ها، کف قیمت‌شان برای شروع مذاکره کمتر از ۱۵، ۲۰ میلیارد نیست. عده‌ای هم یادشان افتاده پای بحث تعیین سقف قرارداد‌ها را وسط بکشند و به نوعی خودشان را بی‌تقصیر نشان دهند، ولی کیست که نداند اینگونه قوانین من‌درآوردی چیزی نیست جز راه دررو برای دور زدن قانون و چپاول بودجه دولتی.ای کاش مسئله فقط رقم قرارداد بود. کار به جایی رسیده که برخی بازیکنان لیگ برتری بندی را در قرارداد گذاشته‌اند تا خدایی ناکرده اگر بعد از جام‌جهانی پیشنهاد خارجی داشتند بدون دردسر و بدون آنکه ریالی به باشگاه ایرانی بدهند سر از کشور‌های دیگر دربیاورند.
کجای دنیا سراغ دارید باشگاه‌ها تا این اندازه بدون حساب و کتاب و بدون نظارت بتوانند بازیکن خرید و فروش کنند. فساد در فوتبال بیداد می‌کند، ولی نمی‌دانیم چرا نهاد‌های نظارتی وارد گود نمی‌شوند و حق مردم را از حلقوم غارتگران این رشته بیرون نمی‌کشند! تا کی قرار است مسئولان هم مثل مردم فقط نظاره‌گر قرارداد‌های میلیاردی باشند؟
این سکوت و انفعال تنها جیب دلالان و افراد چسبیده به فوتبال را پر می‌کند. باشگاه‌هایی که امروز بدون نگرانی از پرداخت دستمزد‌های نجومی، بازیکن می‌خرند و عکس یادگاری می‌گیرند، بودجه‌شان از بیت‌المال می‌آید، چون هم دولتی هستند و هم درآمدی ندارند. این حق مردم است که در این وانفسا از عالم و آدم به خاطر عدم برخورد با مسببان ثبت قرارداد‌های چندین میلیاردی شاکی باشند.
