مرد جوانی که چشم مزاحم همسرش را کور کرده بود، در حالی محاکمه شد که شاکی اصرار به قصاص چشم دارد.
اوایل پاییز سال ۱۴۰۰ مأموران پلیس شهرستان شهریار از درگیری بین چند مرد جوان در یکی از خیابان‌های شهر باخبر و راهی محل شدند.
بررسی‌های اولیه حکایت از آن داشت که در آن درگیری مرد جوانی به نام بهمن بر اثر اصابت تیر ساچمه‌ای به چشم راستش به بیمارستان منتقل شده است. تحقیقات در این زمینه آغاز شد تا اینکه خبر رسید چشم راست بهمن تخلیه شده است.
با اعلام این خبر، بهمن بعد از بهبود نسبی مورد تحقیق قرار گرفت. او با شکایت از مرد ۳۷ ساله به نام دانیال گفت: «مدتی قبل، من و دانیال بر سر موضوعی اختلاف پیدا کردیم و چند بار با هم درگیر شدیم. آخرین بار یک اسلحه برداشتم و مقابل خانه‌شان رفتم. وقتی دانیال مرا دید اسلحه را گرفت و یک تیر ساچمه‌ای به چشمم زد. همان موقع به بیمارستان رفتم، اما بی‌فایده بود و چشم راستم نابینا شد.»
با طرح این شکایت، دانیال بازداشت شد. او در شرح ماجرا گفت: «بهمن را می‌شناختم. او از بچه‌های محل و چند بار مزاحم همسرم شده بود. روزی با او صحبت کردم و خواستم دست از سر زندگی‌ام بردارد، اما او به تذکرهایم توجهی نداشت و گوشش به این حرف‌ها بدهکار نبود. روز حادثه در خانه بودم که بهمن با یک اسلحه ساچمه‌ای به خانه ما آمد و بار دیگر با هم درگیر شدیم. درگیری بالا گرفته بود، نگران بودم او به طرفم شلیک کند، به همین خاطر اسلحه را گرفتم و برای اینکه او را بترسانم به طرفش شلیک کردم تا فرار کند، اما تیر به چشم او خورد و این حادثه اتفاق افتاد.»
بعد از این توضیحات از آنجایی که شاکی درخواست قصاص چشم کرده بود، او به پزشکی قانونی معرفی شد و کارشناسان در گزارشی اعلام کردند، چون چشم شاکی به‌طور کامل تخلیه نشده و هنوز عنبیه و مردمک چشم از بین نرفته است، امکان قصاص چشم وجود ندارد.
با اعلام این گزارش، پرونده به شعبه ۱۳ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد. در آن جلسه شاکی به جایگاه رفت و با توجه به گزارش پزشکی قانونی خواست این‌بار درخواستش در کمیسیون ۹ نفره پزشکی قانونی بررسی شود.
با موافقت این درخواست از سوی هیئت قضایی، این درخواست بار دیگر در کمیسیون ۹ نفره پزشکی قانونی تحت بررسی قرار گرفت و این‌بار کارشناسان پس از بررسی‌های لازم اعلام کردند امکان قصاص چشم وجود دارد.
با اعلام این نظریه، پرونده بار دیگر تحت رسیدگی قرار گرفت. در آن جلسه متهم در دفاع از خود گفت: «باور کنید قصد نداشتم به شاکی صدمه‌ای بزنم. او مزاحم همسرم بود و من چند بار از او خواستم دست از این رفتارش بردارد، اما اعتنایی نمی‌کرد، به همین دلیل وقتی اسلحه را در دست او دیدم از ترس اینکه به طرفم شلیک کند، آن را گرفتم و یک تیر به طرفش شلیک کردم، اما تیر به چشمش برخورد کرد. او خودش اسلحه آورده بود و ممکن بود در آن درگیری من کشته شوم، به همین خاطر باید از خودم دفاع می‌کردم.»
در پایان هیئت قضایی جهت صدور رأی وارد شور شد و با توجه به نظریه کمیسیون ۹ نفره پزشکی قانونی، متهم را به قصاص چشم و دو سال حبس محکوم کرد.
