اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، به تاریخ شهر نجف و حرم امیرالمؤمنین (ع) پرداخته و نام و زندگینامه عالمان دین و چهره‌های شاخص مدفون در آستان علوی را نیز قید کرده است. از این کتاب در بیست‌وچهارمین روز از اسفندماه ۱۴۰۰ و با حضور جمعی از علما و محققان، در شهر قم رونمایی شد. حجت‌الاسلام والمسلمین مصطفی پورمحمدی رئیس مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ناشر این اثر، در این مراسم اظهار داشت: «تاریخ، مسیر زندگی بشر و بستر اتفاقاتی است که در زمان‌ها و مکان‌های مختلف روی داده است. تاریخ پر است از فراز‌ها و فرودها، تلخی‌ها و شیرینی‌ها، شکست‌ها و پیروزی‌ها و قرار است انسان در این روند، سیر نُرمال خود را داشته باشد و به تعالی و رشد برسد. اگر تاریخ را خوب بفهمیم، خوب تحلیل کنیم و سرانجام آن را به درستی ارائه نماییم، می‌توانیم بستر رشد و تعالی انسان را فراهم کنیم. اینکه در قرآن به تاریخ توجه فراوان شده، نشانگر نقش پراهمیت تاریخ در کمال و بلوغ انسان است. عده‌ای تلاش می‌کنند تاریخ را جور دیگری بنویسند، صفحات آن را خط خطی کنند و حقیقت را تحریف نمایند. در دوره اسلامی نیز شاهد تلاش این گروه‌ها هستیم. این افراد می‌کوشیدند جلوی روایت احادیث را بگیرند، آن‌ها اجازه نمی‌دادند لحظات تاریخی ثبت و بازگو شود. آنان حتی اجازه نمی‌دادند تا شخصیت‌هایی، چون امیرالمؤمنین (ع) شناسانده شوند، به‌طوری که قبر مبارک حضرت امیر (ع) سال‌ها از دیدگان پنهان بود. رسالت ما به عنوان مبلغان دینی، بازتاب دقیق و عمیق تاریخ است. متأسفانه ما از تاریخ غافل شده‌ایم. همین موضوع موجب شده تا اشتباهات گذشته تکرار شود. منشأ بسیاری از انحرافات و خطوط القایی، ناآگاهی تاریخی است. اگر بخواهیم جامعه را هدایت کنیم و آن را به سمت تعالی ببریم، باید از تاریخ کمک بگیریم. حقیقت این است که ما نسبت به تاریخ‌شناسی، تاریخ‌دانی، بازگویی و انتقال آن کم‌کاری کرده‌ایم. یکی از رسالت‌های مهم روحانیت، فهم تاریخ و سپس انتقال صحیح آن است. تاریخ برای همه ما یک ابزار اولیه تبلیغی، تربیتی و ترویجی محسوب می‌شود و ما بدون آگاهی تاریخی، نمی‌توانیم مبلغان خوبی باشیم؛ لذا کمترین کاری که می‌توان انجام داد، تدریس تاریخ در حوزه‌های علمیه است. جهاداً کبیرا، همان جهاد فرهنگی، جهاد تبلیغ و استدلال و برهان و مجادله است. امروز نیز حضرت آقا بر جهاد تبیین تأکید می‌کنند، معرفی صحیح و انتقال درست تاریخ یکصد ساله ایران، یکی از نمود‌های جهاد تبیین است....»
دکتر صفاء‌الدین تبرائیان، پژوهشگر تاریخ معاصر ایران و مؤلف اثر نیز در باب موضوع تحقیق خویش چنین گفته است: «انقلاب شکوهمند اسلامی ایران، مهم‌ترین رخداد تاریخ معاصر ایران است. تاریخ سیاسی معاصر عراق هم مملو از فراز و فرود‌های تاریخی است. یعنی اگر شما به حدود ۲۰۰ سال پیش بازگردید و مقطع ۱۲۱۶ قمری را در نظر بگیرید، هجوم جریان تکفری، وهابی، الحادی و ارهابی در ۱۸ ذی الحجه به شهر کربلا را ملاحظه می‌کنید که خود یک پیچ مهم تاریخی در تاریخ این کشور است. همانطور که اطلاع دارید از ۱۲۱۶ تا ۱۲۲۵، ۹ بار این جریان به شهر نجف اشرف حمله کرد و البته این یورش‌ها بی‌نتیجه ماند. مجاهدات و تکاپوی حضرت آیت‌الله شیخ جعفر کاشف الغطاء، در خنثی کردن این یورش بسیار مثمرثمر بود. ایشان اولین عالم شیعی بود که امر تصدی‌گری را با حضور میدانی معنی داد. ایشان بنیانگذار گردان‌های مدافع حرم شهر نجف تلقی می‌شود. فتحعلی شاه قاجار به نمایندگی از مرحوم کاشف‌الغطاء، بر تخت پادشاهی جلوس کرده بود. شاه قاجار از او برای لشکرکشی اذن می‌گرفت. مرحوم کاشف الغطاء با اینکه با مرحوم علامه سیدمحمدمهدی بحرالعلوم در کلاس آقای وحید بهبهانی شرکت می‌کردند، اما ایشان همیشه در محضر علامه بحرالعلوم تواضع به خرج می‌داد و ایشان را احترام می‌کرد و با تحت الحنک عمامه، گرد و خاک نعلین ایشان را تبرکاً پاک می‌کرد. در سال ۱۹۱۸، ما قیام نجف را می‌بینیم که چگونه ظهور و بروز پیدا می‌کند. در سال ۱۹۱۴، جنگ جهانی اول شروع شد. صد روز بعد از شروع جنگ جهانی اول، عراق مورد هجوم بریتانیا قرار گرفت. در این مقطع مراجع عالیقدر نه تنها به صدور فتوا اکتفا نکردند، بلکه خودشان نیز وارد محور‌های عملیاتی جنگ شدند...».
