تنها ۹ روز دیگر به آغاز جام جهانی باقی است، یک جام جهانی متفاوت. یک جام جهانی پرحاشیه و شاید پرحاشیه‌تر از تمام ادوار گذشته این جام. حتی پرحاشیه‌تر از جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین که می‌گویند سیاسی‌ترین جام جهانی تاریخ بوده، با این حال قطر ۲۰۲۲ را باید پرحاشیه خواند.
از حواشی میزبانی قطر و سروصدا‌هایی که اروپایی‌های مثلاً متمدن به راه انداخته‌اند، بگذریم باید به فوتبال و کشور خودمان اشاره کنیم که با داشتن انبوهی معاند و دشمن قسم‌خورده یک جام جهانی سخت را پیش‌رو دارد. دشمنانی که طی دو ماه گذشته تمام تلاش خودشان را کردند تا ایران را زمین بزنند و حالا میدان جام جهانی را فرصتی مناسب برای خود می‌دانند تا با حاشیه‌سازی برای تیم ملی به اهدافشان برسند.
برنامه‌های زیادی تدارک دیده‌اند. عمله و اکله‌های سعودی، لندنی، امریکایی و صهیونیستی با کلی طرح و برنامه برای تیم ملی راهی قطر شده‌اند تا مثلاً به مقابله با ایران سربلند برخیزند که نمونه‌هایش را قبلاً هم داشته‌ایم. بازی ایران و امریکا در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه و نقشه‌هایی که منافقان برای به حاشیه بردن بازی داشتند هنوز در ذهن‌ها هست. دشمن، دشمنی‌اش را می‌کند، از هر فرصتی هم برای ضربه زدن استفاده می‌کند و این ما هستیم که باید برای مقابله با آن‌ها برنامه داشته باشیم. باید قدرتمند باشیم، چه در زمین مسابقه و چه در بیرون زمین، حتی در خیابان‌های قطر هم باید قدرتمندانه گام برداریم تا هیچ فرصتی به دشمن ندهیم. یادمان نرود که برای یک نبرد همه‌جانبه به قطر می‌رویم.
در فرانسه بلافاصله با تمهیداتی که اندیشه شد نقشه منافقین خنثی و ثمره آن هم یک پیروزی تاریخی بود برای ایران، حالا هم تفاوتی نمی‌کند. هرچند دشمن جری‌تر و گستاخ‌تر شده و نقشه‌ها پیچیده‌تر، اما باید برای مقابله با آن‌ها برنامه داشته باشیم. هنوز عده‌ای هستند که به دنبال حذف ایران از جام جهانی برای خود داستان‌سرایی می‌کنند. نمونه‌اش سپ بلاتر، رئیس سابق فیفا که می‌گوید اگر من رئیس بودم ایران را حذف می‌کردم. بیان این جمله از زبان کسی که وقتی از فیفا اخراج شد به نشانه تمام زد و بند‌ها و پولشویی‌هایی که کرده بود روی سرش دلار ریختند خود به خود اصل ماجرا را مشخص می‌کند که چه کسانی به دنبال حذف ایران از جام جهانی یا حاشیه‌سازی برای تیم ملی هستند، اما با تمام این حرف‌ها نباید از مقابله غافل شد.
دو هفته قبل بود که رئیس‌جمهور در جلسه هیئت دولت به وزارت امور خارجه دستور داد با همکاری دولت قطر جلوی بروز حاشیه برای تیم ملی و شیطنت‌های معاندین و دشمنان ایران را بگیرد. حالا خبر می‌رسد که می‌خواهند در بین تماشاگران شعار‌های سیاسی سر دهند یا در فلان دقیقه بازی سروصدا به راه بیندازند و همزمان با پخش سرود ایران به نشانه اعتراض حرکات خاص انجام دهند. قوانین فیفا در این زمینه‌ها کاملاً مشخص است و حتی به تماشاگران هم اجازه سر دادن شعار‌های سیاسی را نمی‌دهد، اما اینکه اجازه حضور معاندین در ورزشگاه داده نشود یا اینکه جلوی حرکات آن‌ها و همراه داشتن وسایل حاشیه‌ساز از جمله پرچم‌های مختلف گرفته شود را باید با میزبان، یعنی قطر و پلیس این کشور هماهنگ کرد.
فیفا تاکنون سفت و سخت ایستاده و جلوی تمام حاشیه‌سازی‌های سیاسی علیه ایران را گرفته است، اما هنوز حاشیه‌ها پابرجاست. فدراسیون بین‌المللی فوتبال صراحتاً اعلام می‌کند که فوتبال از سیاست جداست. اینفانتینو رسماً می‌گوید که اجازه نمی‌دهد جام جهانی قطر اسیر سیاسی‌بازی شود و همه باید بیایند و فوتبال بازی کنند، اما وقتی هنوز هم عده‌ای خواب حذف ایران از جام جهانی را می‌بینند باید به‌هوش باشیم که بیکار نخواهند نشست و از هر فرصتی برای ضربه زدن استفاده خواهند کرد. اما سؤال اصلی اینجاست که آیا به ما هم اجازه می‌دهند علیه دشمنانمان تبلیغ کنیم و سروصدا به راه بیندازیم؟ به‌طور حتم پاسخ منفی است. پس انتظار بجایی است که ما هم بخواهیم جلوی تحرکات ضدایرانی گرفته شود. یک خواسته منطقی، مطابق با قوانین فیفا. خواسته‌ای که برای رسیدن به آن باید از قطر میزبان هم کمک بگیریم.
همین هفته قبل و در حاشیه برگزاری جام بین‌قاره‌ای فوتبال ساحلی، پلیس امارات بیرون از ورزشگاه محل مسابقات جلوی حاشیه‌سازی‌ها را گرفت. هرچند شیطنت‌هایی انجام شد که با توجه به دشمنی‌های اماراتی‌ها چندان هم عجیب نبود، اما آنچه مشخص شد این بود که پلیس می‌تواند از بروز حاشیه‌ها جلوگیری کند. حالا کشور میزبان، قطر است که اتفاقاً روابط خوبی با ایران دارد و می‌توان از آن‌ها توقع داشت که با برنامه‌ریزی درست جلوی بروز حاشیه برای تیم ملی ایران، به‌خصوص خارج از میدان مسابقه و حتی روی سکو‌های ورزشگاه را بگیرند. برنامه‌ها کاملاً مشخص است و باید برای مقابله با آن‌ها درست پیش رفت.
دیپلماسی ورزشی درست همین‌جاست که می‌تواند به کمکمان بیاید. همان دیپلماسی که سال‌هاست عنوان می‌کنیم نقطه ضعف ورزش ایران برای جلوگیری از حواشی و حق‌خوری‌های بین‌المللی است. حالا جام جهانی قطر بهترین فرصت برای قدرت‌نمایی این دیپلماسی در میدان بزرگ فوتبال است. یک دیپلماسی قوی با همکاری کشور میزبان تا تمام نقشه‌هایی که برای ایران، تیم ملی و حاشیه‌سازی‌ها طراحی شده، نقش بر آب شود و کمترین اثر را داشته باشد.
