اثری که هم اینک در معرفی آن سخن میرود، تلاش دارد تا با اتکا به اسناد مکتوب و شفاهی، به بازشناسی شخصیت شهید عبدالحمید دیالمه بپردازد. این پژوهش توسط محمدمهدی خالقی و مریم قربانزاده انجام شده و دفتر نشر معارف، به انتشار آن همت گمارده است. فراهم آورندگان این دفتر در دیباچه آن، پیرامون «آقا وحید» آوردهاند:
«کسی اگر او را نمیشناخت، باور نمیکرد این جوان لاغر اندام با این محاسن بلند و قد و قامت متوسط، همان وحید دیالمه باشد که آوازهاش، دانشگاههای مشهد را برداشته است. کسی باورش نمیشد این وحید دیالمه که تمام عمر دانشجوییاش را با یک کت سر کرده، از خانوادههای اصیل و صاحبنام تهرانی باشد و پدرش سرهنگ بازنشسته و دکتر مملکت. کسی که با وحید نشست و برخاست داشت، میدانست این آدم که در جلسات خانگی، اول و آخر بحث را با استادی تمام جمع میکند، گروههای چپ را عاصی کرده و صدها تن را رهبری میکند، همین جوان بیادعاست. بهار جوانی وحید گر چه کوتاه بود، اما بذرهایی که کاشت، بعدها به گُل نشستند و جزئی از گلستان انقلاب شدند. وحید آن روزها، اینگونه غریب نبود. او یکی از تأثیرگذارترین و شناخته شدهترین جوانان پیش برنده نهضت امام در مشهد مقدس به حساب میآمد. چه میشود کرد؟! سی و چند سال از شهادتش میگذرد، اما کمتر کسی او را به عنوان یک متفکر و استاد عقاید اسلامی میشناسد. کم قصوری نیست که فعالترین جوان انقلاب اسلامی، در مشهد ناشناس باقی بماند! وقتی سخنرانیهای وحید دیالمه را گوش میکنید، به خودتان میگویید باید پیادهشان کرد تا بشود کتاب و برسد به دست بچههای امروز. سیر مطالعاتی (شهید دیالمه)، جایش در میان سیرهای مطالعاتی امروز دانشجویان خالی است. اصلاً وحید را به فراموشی سپرده بودیم! این هم از برکات فتنه ۸۸ بود که لااقل نامی از او بر زبانها بیاید و نطق مجلسش را علیه بنیصدر، بعد از ۳۰ سال از تلویزیون جمهوری اسلامی پخش کنند! اما این هم آسیب زد، چون ناقص بود. شناخت همه از دیالمه، محدود شد به همین سخنرانی و موضعگیریهایش علیه سران جبهه نفاق. شخصیت علمی و متفکر وحید، در بازار سیاست گم شد. هویت متعالی و انسانی وحید، با عقیده علمی و عقل جامعی که داشت، هنوز ناشناخته مانده و بعد از ۳۱ سال- که انقلاب در فتنه ۸۸ خانه تکانی کرد- به یاد او افتادیم. تازه فهمیدیم در گوشه آرشیو روزنامهها و تصاویر، چون وحید دیالمهای را داشتیم که در یک عکس و نام یک خیابان، خلاصهاش کردهایم! وحید از دریچه تفکر دینی، خیلی چیزها را میدید. حب و بغضهای شخصی در مقابل شخصیت باتقوا و متفکر او، جایگاهی نداشت. وحید وقتی از کسی انتقاد میکرد، با دلیل و منطق جلو میرفت. کسی جرئت نداشت در غلیان احساسات و هیجانات آن روزها، علیه افراد محبوب حرفی بزند، اما او حقیقت را فدای مصلحت نمیکرد. تیغ انتقادش از نیام زبانش، همواره بیرون بود.
نماینده مردم مشهد در اولین دوره مجلس شورای اسلامی، جوانی بود ۲۶ ساله از تهران. دارای مدرک دکترای داروسازی از دانشگاه فردوسی، سخنران جلسات اعتقادی، فکری و سیاسی دانشگاهیان و جلسات عمومی. دکتر عبدالحمید دیالمه در زمره نام آوران گمنامی است که تاکنون کاری در شأنش انجام نشده است. کمتر انقلابیای در حد شهید دیالمه ناشناخته مانده است. مردم مشهد نیز که دیالمه یکی از سران انقلابشان بود، شناختشان از دیالمه محدود میشود به یک نقاشی روی دیوار دانشکده پزشکی سابق با این زیرنویس: شهید عبدالحمید دیالمه، نماینده مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی....»