رکسانا صابری، خبرنگار ایرانی- امریکایی که سابقه محکومیت در ایران را به اتهام جاسوسی دارد، در نشست خبری کارلوس کی‌روش، سرمربی تیم ملی ایران حضور یافت تا شاید برای هزارمین بار ثابت شود که «فوتبال سیاسی نیست»، یک شعار شیک دروغ است. صابری که در سال 88 به‌جرم جاسوسی و سرقت اسناد محرمانه مجمع تشخیص مصلحت نظام دستگیر و محکوم شد، اکنون در همان پوشش خبرنگار در جام جهانی حاضر شده است. اما حوزه کاری او هیچ‌گاه ورزشی نبوده است. صابری در روزهای گذشته با طرح پرسش‌های سیاسی و انحرافی سعی بر ایجاد حاشیه در نشست خبری تیم ایران داشته است.
سی‌ان‌ان حتی در ادعایی که پیش از این سوژه فیلم طنز «مصادره» شده بود، گفته که «خانواده بازیکنان تیم ملی ایران توسط حکومت تهدید شده‌اند تا خود بازیکنان سرود بخوانند!» این در حالی است که کسی مجبور به حضور در تیم ملی کشورش یا خواندن سرود نیست و پیش از این چنین موردی داشته‌ایم که مثلاً وحید هاشمیان در دوره‌ای از تیم ملی به خواست خود جدا شد و طبعاً کسی هم با او کاری نداشت.
جالب اما اینکه این بار خبرنگارانی از ایران در جلسات بودند که اولاً پس از پایان نشست خبری سرمربی ایران، خبرنگاران امریکایی را بابت سؤال‌های سیاسی‌شان سرزنش کنند و هم از سویی دیگر، در نشست خبری سرمربی امریکا در اقدامی تلافی‌جویانه! سؤالات سیاسی بپرسند.
مهدی خانعلی‌زاده، خبرنگار ایرانی حاضر در قطر به یکی از خبرنگاران امریکایی گفت که آیا این طبیعی است که در کنفرانس خبری سرمربی فوتبال سؤال سیاسی بپرسید، و خبرنگار امریکایی اذعان می‌کند که «بستگی به کشورش دارد»! خبرنگار ایرانی سپس می‌گوید «اصلی‌‌ترین کشوری که حقوق بشر را نقض می‌کند، امریکاست. بزرگ‌ترین جنایتکار امریکاست. من دو ماه پیش نیویورک بودم، مردم زیر فشار اقتصادی بودند. من این حق را دارم که این سؤالات را بپرسم؟» خبرنگار امریکایی می‌گوید «بله البته» و جواب می‌شنود که «خب پس برویم». خبرنگار ایرانی سپس توضیحاتی در مورد وضعیت ایران می‌دهد و می‌گوید فوتبال و سیاست جداست و همه دولت‌‌ها مخالفانی دارند، مثل جلیقه‌زرد‌ها در فرانسه.
از سویی دیگر، خبرنگاران ایرانی حاضر در نشست خبری سرمربی امریکا سؤالاتی سیاسی طرح کردند تا زشتی کار خبرنگاران امریکایی را یادآور شوند. از جمله خبرنگار پرس‌تی‌وی در مورد تبعیض نژادی علیه سیاهپوستان در امریکا پرسید، یا خبرنگار روزنامه ایران پرسید که «چرا شما به‌عنوان یک ورزشکار از دولتمردان خود نمی‌خواهید که ناوگان خود را از خلیج فارس که باعث ناامنی این منطقه شده، خارج کند» یا «مشکلات اقتصادی و سیاست‌های بایدن موجب شده که کسی از تیم شما حمایت نکند، آیا فکر می‌کنید در این شرایط مردم از تیم شما حمایت بکنند؟» و اینکه «چرا ایرانی‌‌ها نمی‌توانند به راحتی به امریکا سفر کنند؟»
در نهایت صدای سرمربی امریکایی درآمد و گفت: «من درباره سیاست اطلاعی ندارم و یک مربی فوتبال هستم. من سیاسی نیستم... من اینجا هستم که درباره بازی ایران و امریکا صحبت کنم. این موضوع ربطی به اینجا ندارد. آیا این صحبت‌ها برای جنگ روانی بود؟»
شاید حالا خبرنگاران غربی متوجه شوند سیاسی کردن نشست خبری یک سرمربی فوتبال برای جنگ روانی علیه آن تیم و آن ملت چه طعمی دارد!
