خسرو خسروشاهی با یادآوری اینکه یک سال و نیم است در عرصه دوبله فعالیتی ندارد، درباره علت این رکود به ایسنا می‌گوید: متأسفانه کار کم شده است و اغلب پیشکسوتان بیکار هستند. کار‌هایی هم انجام می‌شود، اما نه به دست حرفه‌ای‌ها.
خسروشاهی وضعیت دوبله در کشور را نامتعادل می‌خواند و اظهار می‌کند: همه چیز از جایش در رفته است! سرپرستی هم وجود ندارد که بعد از ۵۰سال کار، حالا بپرسد حالتان چطور است. می‌توانید از همکارانمان نیز آمار بگیرید؛ آن‌ها هم صددرصد همین حرف را می‌زنند، ظاهراً باید فاتحه این کار را بخوانیم.
خسروشاهی با انتقاد از وضعیت فرهنگ و هنر در کشور و همچنین ذائقه مخاطب تصریح می‌کند: فکر نمی‌کنم دیگر یک تماشاگر فیلم سراغ یک دوبله خوب را بگیرد. ذائقه‌ها کمی فرق کرده است. دیگر کسی دنبال کار خوب نیست. بهترین فیلم‌ها را معلوم نیست چه افرادی دوبله می‌کنند. زمانی ما ۱۰۰ تا ۱۵۰ نفر در عرصه دوبله فعال بودیم، اما حالا تهران ۸ هزار دوبلور دارد! هر فردی یک دستگاه خریداری کرده و با آن روی فیلم‌ها صدا ضبط می‌کند و به وی‌او‌دی‌ها می‌دهد و آن‌ها هم نمایش می‌دهند. یک عده جوان بیکار، اما باسواد و علاقه‌مند هم هستند که کار را زیرنویس می‌کنند و به عنوان مترجم استفاده می‌شوند. خود مترجم‌ها هم الان بیکارند. پیش از این در تهران حدود ۱۶الی ۲۰ استودیو فعال بود که اکنون یکی، دوتا از آن آن‌ها باقی مانده و مابقی گویا تبدیل به انباری و باربری شده و دیگر استودیویی نمانده است.
این پیشکسوت دوبله درباره آخرین همکاری خود با صداوسیما یادآوری می‌کند: با صداوسیما هیچگاه همکاری مستمری نداشتم، اما زمانی بود که به تشخیص خودشان فیلم‌هایی را انتخاب می‌کردند و ما هم برای دوبله شرایط می‌گذاشتیم، آن‌ها نیز می‌پذیرفتند و همکاریمان شکل می‌گرفت. اینگونه نبود که سرمان را پایین بیندازیم و هر کاری که دلشان می‌خواهد دوبله کنند.
او تأکید می‌کند: در آن دوره فیلم‌هایی را که از طرف صداوسیما می‌آوردند با شرایط می‌پذیرفتیم و در انتها تشکر و تمجید نیز می‌کردند. ما هم می‌گفتیم همیشه می‌تواند اینطور باشد. شما که این اندازه پول و بودجه دارید، چرا کار خوب نمی‌کنید.
کار‌های خیلی خوبی برای تلویزیون انجام دادم
خسروشاهی درباره همکاریش با صداوسیما خاطرنشان می‌کند: من کار‌های خیلی خوبی برای تلویزیون انجام دادم. تلویزیون زمانی به دوبله توجه داشت و کارشناسانی بودند که فیلم‌شناس بودند و نمی‌توانستند فیلم‌های خوب را دست مدیر دوبلاژ صفر کیلومتر بدهند. آن موقع با صداوسیما همکاری می‌کردیم و رضایت هم داشتیم، چون هیچگاه دخالتی در کار ما نمی‌کردند و این یک اتفاق پنهانی نیست. اما نزدیک به هشت سال است که هیچ همکاری با صداوسیما نداشته‌ام. آخرین کار من برای صداوسیما «در جست‌و‌جوی ریچارد» بود.
فاتحه این کار خوانده شده!
خسروشاهی درباره نسل طلایی دوبله این توصیف را به کار می‌برد: یک معدنی از طلا بود که تمام شد. یک مقدار دیگر از این خاک طلا باقی مانده که تمام می‌شود و دوبله دربست برای آن‌هایی می‌شود که دوست دارند و کسی نظارت و توجه نمی‌کند.
وی درباره نسل جدید دوبله نیز این‌چنین می‌گوید: مثل کسی می‌ماند که تاکنون در عمرش دوچرخه هم سوار نشده، اما به او بگویند ماشین سوار شو و ۲۰ نفر مسافر هم با خودت ببر. کسی که بلد نیست باید برود و شغل دیگری پیدا کند. این حرف را ۲۰سال است که می‌زنم. به نظر من کار دوبله تمام شده است. دوبله سه، چهار سال است که به‌طور کامل نابود شده و مدام می‌خواهیم سرقبرش برویم و بگوییم بلند شو و دوی ۱۰۰ متر برو! فاتحه این کار خوانده شده است.
