صحبت از کم‌وکاستی‌های تمام نشدنی فوتبال ایران همزمان با برگزاری جام‌جهانی دشوار است. واقعاً دردآور است وقتی می‌بینیم بیخ گوشمان کشوری بسیار کوچک آخرین تکنولوژی‌ها را در اختیار دارد و آن را به رخ دنیا می‌کشد، آن وقت ما هنوز حسرت VAR داریم.
تا کی قرار است منتظر تحقق وعده‌های آقایان بمانیم؛ سال‌هاست که کمک‌داور ویدئویی به کمک فوتبال آمده تا میزان تصمیمات اشتباه داوران به حداقل برسد. حالا که همه دنیا به این سیستم مجهز شده و تمامی رقابت‌ها با این شیوه برگزار می‌شود، فدراسیون هنوز نتوانسته اقدامی در جهت خرید تجهیزات انجام دهد. تیم‌ملی در قطر بازی کرد و مزه استفاده از به‌روزترین تجهیزات داوری را چشید. لژیونر‌ها به کنار، بازیکنان شاغل در لیگ داخلی دوباره باید خودشان را با همان سیستم فشل داوری لیگ برتر وفق دهند و هرچه در قطر دیدند را به فراموشی بسپارند.
تنها با برگزاری جلسه و تشکیل کارگروه نمی‌توان صاحب کمک‌داور ویدئویی شد. نتیجه آخرین جلسه برگزار شده انتخاب پیمانکار برای ورود تجهیزات بوده است. باید خسته نباشید گفت به همه دست‌اندرکاران این موضوع و از آن‌ها پرسید چه زمانی قرار است فوتبال ما رنگ VAR را به خود ببیند. خیلی وقت است که فدراسیون اعلام کرده باشگاه‌ها خودشان باید هزینه تجهیز استادیوم‌هایشان را پرداخت کنند. تناقض پشت تناقض؛ به جز دو، سه باشگاه متمول صنعتی، سایرین که همگی بدهکار هستند، چطور در این وانفسا قرار است چندین هزار دلار برای این مسئله اختصاص دهند، تازه اگر هزینه مدنظر تأمین شود، بحث خرید، واردات و جانمایی تجهیزات به میان می‌آید. ورزشگاه‌های ما آنقدر نواقص دارند که باید ببینیم شرایط نصب دوربین‌های حرفه‌ای را دارند یا نه. تازه اگر بعد از مدت‌های طولانی این موانع از سد راه برداشته شود، پای آموزش داوران و گرفتن مجوز‌های لازم برای بهره‌برداری آفلاین و آنلاین از فیفا وسط می‌آید. این امکانات باید در همه ورزشگاه‌ها نصب و در همه بازی‌ها مورد استفاده قرار بگیرد. نمی‌شود بعد از عبور از هفت‌خان رستم یک باشگاه پول تجهیزات را بدهد و سایرین به خاطر بی‌پولی از آن محروم بمانند.
قرار بود در نیم‌فصل دوم VAR داشته باشیم، ولی با این وضعیت تا سال دیگر هم امیدی به ورود این سیستم نیست. با هزار و یک مشکلی که در این قضیه وجود دارد باید خوشحال باشیم که تعداد تیم‌های ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان به حداقل رسیده و سرخابی‌ها باز هم مجوز حرفه‌ای نخواهند گرفت. نمی‌شود که در ایران دعوا سر سوت‌های اشتباه و اعتراض مربیان و باشگاه‌ها باشد، ولی در آسیا و مسابقات بین‌المللی تیم VAR با ذره‌بین همه صحنه‌های حساس بازی‌ها را رصد کند. جدا از باشگاه‌ها باید به فکر تیم‌ملی هم باشیم. قطعاً در جام ملت‌های سال آینده آسیا، قطری‌ها باز هم تکنولوژی‌های داوری را در بازی‌ها مورد استفاده قرار خواهند داد. این تناقض در دیدار‌های داخلی و خارجی قابل قبول نیست. آقایان به جای آنکه شعار بدهند بهتر است پای کار بیایند و اقدامی عملی انجام دهند. از نظر فنی و کیفی فوتبالمان هر روز پسرفت می‌کند و فاصله‌اش با بهترین‌های آسیا و جهان بیشتر می‌شود. در این سال‌ها حداقل می‌توانستیم از نظر تجهیزات قدری خودمان را به‌روز نگه داریم. هرچند تحریم‌ها و برخی محدودیت‌ها در این مسئله نقش داشتند، اما قطعاً زودتر از اینها می‌شد از بین گزینه‌های موجود یک شرکت را برای خرید تجهیزات لازم انتخاب کرد. ضمن اینکه اختصاص بخشی از بودجه هنگفت فوتبال برای خرید تجهیزات کمک‌داور ویدئویی غیرممکن نیست، مگر اینکه مثل همیشه عزمی برای پیشرفت فوتبال کشور وجود نداشته باشد.
