در ساعت یک بامداد ۵ /۷/ ۱۳۶۰ عملیات شکستن حصر آبادان با رمز نصر من الله و فتح القریب آغاز شد. این عملیات از چند جبهه صورت می‌گرفت. در جبهه دارخوین، تیپ ۸ مکانیزه ارتش عراق استقرار داشت، خط پدافند خودی با خط اول عراق حدود ۷ کیلومتر فاصله داشت. پس از اینکه گروه مهندسی، هفت معبر در میدان مین باز کرد، نیرو‌های تکاور همزمان به هر سه خط پدافندی دشمن حمله کردند. در حالی که در امتداد نهر شادگان نیز نیرو‌های دشمن از سمت راست خود هدف حمله قرار گرفته بودند.
در جبهه ماهشهر رزمندگان ضمن تصرف خط اول، از کنار جاده پیشروی کردند و نیرو‌های عراقی را به محاصره درآوردند که تعدادی از آن‌ها توانستند فرار کنند. ایرانی‌ها فراریان را تا ۵۰۰ متر شمالی جاده تعقیب کردند. صبح روز دوم رزمندگان برای پاکسازی منطقه اقدام کردند و تانک‌ها و نفربر‌های به جا مانده از دشمن را جمع‌آوری کردند.
در جبهه ذوالفقاری نیرو‌های عمل‌کننده در ساعت یک بامداد نزدیک به خاکریز اول دشمن رسیدند و آن را تصرف کردند، اما تا ساعت ۵ نتوانستند خاکریز دوم را ساقط کنند. دشمن ابتدا با چهار تانک شدیداً مقاومت می‌کرد و سپس با ۱۵ تانک پاتک کرد که این پاتک خنثی شد. رزمندگان اسلام در حال پیشروی بودند که از سمت چپ مورد حمله قرار گرفتند. از این زمان به بعد نیرو‌های این محور با محور فیاضیه هماهنگ شده و به آن‌ها دستور داده شد که با هم پیشروی کنند.
ساعت ۱۰ خاکریز دوم سقوط کرد و حدود ۱۵۰ نفر از نیرو‌های دشمن خود را تسلیم کردند. حدود ساعت ۱۲ نیرو‌ها به خاکریز سوم رسیدند و ضمن پیشروی به سمت شمال حدود ۲۰۰۰ تن از نیرو‌های سپاه و بسیج تا نزدیک پل حفار رسیدند و به نیرو‌های محور فیاضیه برای تصرف این پل یاری رساندند.
در جبهه فیاضیه تیپ ۶ تقویت شده از لشکر ۳ زرهی ارتش عراق مستقر بود. عراق در جبهه فیاضیه در حد فاصل رودخانه کارون تا جاده اهواز، سه خط پدافندی داشت که جلوی خط اول را با کاشت مین و سیم خاردار مانع گذاری کرده بود. در پشت خاکریز‌ها نیز با حفر کانال‌های سرپوشیده، خطوط پدافندی‌اش را استحکام بخشیده بود. در مقابل رزمندگان جبهه فیاضیه نیزموانع را شناسایی کرده و کانال‌هایی را حفر کرده بودند که پیشروی نیرو‌ها را با استتار تا زیر پای دشمن میسر می‌کرد. در این جبهه رزمندگان اسلام از سه محور وارد عمل شدند. نیرو‌های محور چپ (حاشیه رودخانه کارون) پس از تصرف خاکریز اول با مقاومت شدید دشمن مواجه شدند.
این در حالی بود که نیرو‌های محور راست نیز خاکریز اول را تصرف کرده بودند، لیکن نیرو‌های محور وسط به میدان مین برخورده نتوانسته بودند، عملیات خود را آغاز نمایند. این نیرو‌ها نیز پس از باز کردن معبر در میدان مین در ساعت ۳:۳۰ توانستند به خاکریز اول دشمن برسند. در این میان تانک‌های خودی قادر نبودند به درستی از محور‌ها عبور کرده و نیرو‌های پیاده را پشتیبانی کنند؛ لذا تا ساعت ۱۱ صبح غیر از یک گروهان تانک از تیپ ۳۷ زرهی شیراز که حاشیه جاده را تأمین می‌کرد دیگر واحد‌های زرهی به خط اول دشمن نرسیده بودند. در این محور عراقی‌ها به‌شدت مقاومت می‌کردند، طوری که تلفات بسیاری به رزمندگان خود وارد شد زیرا در فیاضیه نیرو‌های عراقی به صورت جبهه‌ای و رو در روی حمله قرار گرفته بودند و چنین وضعیتی به نیرو‌های در خط عراق اجازه می‌دادکه با بیشترین تسلط واکنش نشان دهند.
از سوی دیگر، سقوط محور فیاضیه به معنای از دست رفتن پل حفار و محاصره شدن نیرو‌های عراقی بود؛ لذا مقرر شد رزمندگان از سمت راست حرکت کرده و نیرو‌های مقاومت دشمن را دور بزنند، بدین ترتیب نیرو‌های پیاده زرهی در امتداد جاده حرکت کرده و خط دفاعی دشمن را شکستند و عراقی‌ها نیز سریعاً عقب‌نشینی کردند. صبح روز دوم برای نابودی باقیمانده نیرو‌های دشمن که جلوی پل حفار موضع گرفته بودند، حمله‌ای تدارک دیده شد. در ساعت ۱۵ درگیری شدیدی در این منطقه آغاز شد و با به جا گذاشتن بسیاری از تجهیزات خود، از طریق پل حفار به غرب کارون عقب نشست، رزمندگان خودی پس از دستیابی به پل آن را منهدم کردند و در ساحل کارون خط پدافندی تشکیل دادند. حالا دیگر آبادان از محاصره خارج شده بود.
به این ترتیب با اجرای عملیات ثامن‌الائمه (ع) منطقه شرق کارون از وجود ارتش عراق به جزیره آبادان جلوگیری کردند و در نهایت با اجرای این عملیات شرق کارون را آزاد کردند و محاصره آبادان کامل شکست.
