سرویس سبک زندگی جوان آنلاین- مهدیه عظیملو: یادش به خیر. انگار همین دیروز بود. آقای عباسی، همسایه دیوار به دیوارمان را میگویم، برای گرفتن عروسی پسر بزرگش با پدرم صحبت میکرد تا حیاط خانه ما را برای مجلس مردانه آماده کنند. چقدر ساده، اما در عین حال با صفا عروسی پسرش برگزار شد. بدون هیچ تجمل و چشم و همچشمی همه همسایهها در حد توانشان از ریسههای رنگی برای چراغانی کوچه و حیاطها گرفته تا وسایل مورد نیاز برای چیدن سفره عقد حتی شام عروسی را هم در حیاط خانه یکی دیگر از همسایههایمان که خودش هم آشپز بود، تدارک دیدند. چه صفا و صمیمیتی بین میهمانها حاکم بود. حتی هنگام غذا خوردن آن میهمانی که علاقهای به زرشک پلو با ران مرغ نداشت غذایش را با غذای یکی دیگر که با سینه مرغ بود عوض میکرد. انگار همه دور هم جمع شده بودند تا هر کدامشان به نوبه خود خوشحالی و آرزوی خوشبختی را برای عروس و داماد فقط و فقط جشن گرفته و خوشحال باشند، اما با گذشت زمان نه چندان دور و طولانی انگار همه چیز تغییر پیدا کرد. از مزاج مردم برای دور هم جمع شدن گرفته تا جشن گرفتن و عروسی بر پا کردن. اکثر مردم این روزها را عصر زندگی مدرن مینامند، اما بهتر است بگوییم عصر دویدن برای رسیدن به امکاناتی که ظاهراً ارزشش بالاتر از آرامش است! امروز عصر آدمهای جدید و خواستههای جدید است، اما به راستی آرامش چقدر بیشتر بود در میان زوجهایی که در همین گذشته نه چندان دور قصد برپایی مراسم عروسی را داشتند ولی اسراف نمیکردند.
دین مبین اسلام در خصوص بحث اسراف و سادهزیستی تأکیدات متعددی کرده و آیات و روایات فراوانی درباره جلوگیری و پرهیز از اسراف و تجملگرایی و روی آوردن به ساده زیستی آمده است.
اسراف و تبذیر در جامعه ما به قدری زیاد و گسترده شده که رهبر معظم انقلاب نیز در بیانات ارزشمند خود بارها بر این مسئله تأکید کرده است و با ابراز نگرانی نسبت به این امر در رابطه با آن میفرمایند: «صرفهجویی را شعار خودتان قرار بدهید. صرفهجویی، به معنای گدابازی نیست که بعضی بگویند چرا نمیگذارید مردم از نعمتهای خدا استفاده کنند. نه، استفاده کنند، ولی اسراف و زیادهروی نکنند، اسراف در جامعه، لازمه اشرافیگری و تقسیم نابرابر ثروت و مایه تضییع اموال عمومی و نعمت الهی است. صرفهجویی صحیح - همان که در اسلام به آن قناعت میگویند- به معنای نخوردن نیست، به معنای زیاده روی نکردن، مال خدا را حرام نکردن، نعمت الهی را ضایع نکردن است. از اسراف و زیادهروی پرهیز کنند. ما حق نداریم به عنوان یک ملت، مصالح بزرگ و ملی و دورنگر- بلکه مصالح نقد مهم و کنونی- خود را به خاطر خواستههای شخصی خودمان - که ما را به اسراف و بیبند و باری در مصرف میکشاند - فدا کنیم و آنها را ندیده بگیریم... من مردم را به قناعت دعوت میکنم، قناعت سرافرازانه، قناعت انسان عاقل و خردمندی که میداند آینده خود را با قناعت تأمین میکند و زندگی و روال اقتصادی کشور را تسهیل و به مسئولان کمک میکند که بتوانند تدابیر صحیح را در کار اداره مملکت اعمال کنند.»
یکی از مهمترین و راهبردیترین درسی که جامعه ما باید از زندگی مشترک در حوزه سبک زندگی به دختر و پسر که عروس و دامادهای آینده هستند به گونه اصلاح شده ارائه دهد سادگی و آسان گرفتن تشکیل زندگی مشترک حتی در برگزاری مراسمات است، گذشته از تشریفات و پایهگذاری آسان زندگی که مهمترین روش برای اصلاح سبک زندگی بوده و در سایه آن با ارزشترین هدف یعنی داشتن آرامش و زندگی زیبا نهفته است، اما متأسفانه امروزه زوجهایی هستند که میخواهند مراسم جشنشان خیلی مجلل و باشکوه برگزار شود و حتی حاضر هستند برای یک شب عروسی با گرفتن وامها و قرضهای آلوده به ربا و اقساط سنگین که از همان ابتدا بنیان خانواده را متزلزل میکند بروند تا گرانترین و مجللترین هتل تالار یا باغهای تشریفاتی که به عمارتهای عروسی معروف هستند، عمارتهایی که حتی سنگهای به کار رفته در آنها قیمتی گزاف دارد و با گلهای طبیعی سر تا سر این باغها و سالن را پوشانده است را اجاره کرده و هزینه ورودی هنگفتی را متحمل شوند.
عروسیهایی که با کرایه ماشینهای لوکس و فوقلوکس که بسیار هم گران هستند و مسئولیت سنگینی هم بر عهده زوجها میگذارند، اجاره گرانقیمتترین لباس عروسی از معروفترین و مجللترین مزون شمال شهر تهران یا سفارش چندین نوع غذا، دسر و نوشیدنی و... حتی تلفظ اسم بعضی از این نوع غذاها برای خود عروس و داماد هم مشکل است، چه برسد به خوردن آنها توسط میهمانها. در آخر هم چیزی جز اسراف و دور ریختن و حیف و میل شدن غذاها به دنبال ندارد. این داستان جشن عروسیهای امروز است که دیگر مختص به خانوادههای خاص نمیشود بلکه خانوادههایی در سطح متوسط یا حتی پایین جامعه زیر بار آن میروند. قضاوت خوب یا بد بودن این جریان به عهده شما.
با نگاهی اجمالی به آمارهای موجود یک چیز کاملاً واضح است و آن اینکه در مراسمهای عروسی که امروزه برگزار میشود، همه چیز فدای مادیات و به اصطلاح کلاس آن مراسم میشود.
دیگر برگزاری عروسیها نه برای دختر و پسر موجب آغاز زندگی شاد همراه با آرامش نیست و نه برای میهمانان نویدبخش یک شب خاطرهانگیز است. در حقیقت آن نکاتی که در بین زوجین کمرنگ و بیاهمیت شده بسیاری از ملاکهایی است که در گذشته تنها به پاکی و پیشینه خوب طرفین برای ازدواج بوده است اشاره میکند، در صورتی که نبودن ایمان و عشق در زندگی برای تعهد و وفاداری و سادهزیستی به دور از تجملگرایی همه و همه همچون بمبی است ویرانگر بر پیکره ازدواج که در روزهای ابتدایی با برپایی مراسمات تجملی و تشریفاتی سنگین نوعی شروع غیراسلامی است و چقدر این نوع سبک زندگیها در معرض انواع آسیبها و آفتها از جمله طلاق است.
اگر علت از هم گسستگی زندگیها را در دادگاههای خانواده و مراکز متصدی آسیبشناسانه طلاق جویا شویم در اکثریت آنها چیزی جز چشم و همچشمی، مسائل تشریفات و تجملگرایی میهمانیها با هزینه سنگین که به داماد تحمیل شده نیست، اما این مسئله باید به گونهای آغازگر و شروع یک زندگی زیبا و شادیبخش و بدون هیچگونه استرس و پرداختن قرض باشد.
پس چه خوب است که عروسیهایمان همانند سنت قدیم ایرانیان و بر اساس مکتب اهلبیت (ع) باشد، ازدواجهایی همچون ازدواج حضرت علی (ع) که با فروختن زره جنگی برای حضرت فاطمه (س) یک عروسی بیتشریفات با ولیمهای ساده و با حضور جمعی از خویشان در حد توان برپا کردند.