صدای شما برای نسلی که دفاع مقدس و دهه ۶۰ را درک کرده ماندگار و فراموش نشدنی است. در زمان جنگ موضع مقاومت تقریبا هویتی ملی داشت، اما مقاومت منطقه‌ای ایران در سوریه که اتفاقاً ماهیتی مدافعانه در برابر توسعه‌طلبی تکفیری‌ها داشت در جامعه هنری و فرهنگی ما کمتر مورد توجه قرار گرفت، دلیل این کم لطفی هنری را در چه می‌دانید؟
همیشه از همان ابتدای انقلاب اسلامی گوش به زنگ بودم تا اگر اتفاق مهمی در ایران بیفتد، برای انعکاسش سرود و ترانه ماندگاری بخوانم. تحت تاثیر این مسئله و حضور جانانه مدافعان حرم بر این شدم تا برای دلم هم که شده کاری کنم، به همین جهت مستقیم و غیرمستقیم به رسانه‌های مختلف اعلام کردم که من آمادگی انجام این کار را دارم. به‌نظر من وعده صادق سردار سلیمانی برای از بین بردن داعش به همت مدافعان حرم، پیروزی بزرگی بود که باید انعکاسش جهانی می‌شد؛ پیروزی عظیمی که جا داشت تبلیغات گسترده و سعی کنیم از این پیروزی حمایت‌های لازم را به عمل بیاوریم، اما متأسفانه هر چقدر ما به رسانه‌ها گفتیم کاری انجام ندادند. نمی‌خواهم بگویم عمدی در کار بود، اما توجهی که باید، نشان ندادند. در صورتی که شما می‌دانید در کشور‌های معاند، اگر خاری به پای‌شان برود یا در عرصه نظامی کاری کرده باشند، دنیا را از تبلیغات پرمی‌کنند و آن را بزرگ نشان می‌دهند. ما چنین پیروزی بزرگی را به دست آوردیم، اما چرا باید از لحاظ فرهنگ کاری نکنیم که توجه مردم به این پیروزی جلب شود. چرا باید حمایت‌های هنری نباشد. هنر می‌تواند بسیار مؤثر واقع شود چراکه ما امروز در معرض فرهنگ مبتذل به خصوص موسیقی قرار داریم. باید از این واقعه بزرگ به شکل اثرگذاری بهره ببریم. هرچه گفتیم کسی گوشش بدهکار این حرف‌ها نبود. در نهایت متوسل به آستان قدس رضوی شدیم و با هماهنگی‌های لازم و همکاری حوزه هنری ترانه صبح پیروزی ۲ سروده شد.
اگر چه این ترانه، جنبه نوستالژیک خوبی دارد، اما جا داشت برای مدافعان حرم سرود‌های تازه‌ای ساخته شود. چرا ترانه، ملودی و سرود تازه‌ای در این باره ساخته نشد؟
اگر می‌خواستیم سروده جدیدی بسازیم زمان کافی نداشتیم. همین کار خودش یک ماه طول می‌کشید. ما در حال و هوای پیروزی بودیم و نمی‌خواستیم زمان را از دست بدهیم و حلاوت این نصرت کمرنگ شود. می‌خواستیم تا مردم از این پیروزی سرخوش هستند کاری کرده باشیم، از این رو آمدیم کلام را در سرود «خجسته باد این پیروزی» برداشتیم و شعری از مدافعان حرم گذاشتیم و کار ضبط را انجام دادیم و کلیپ ساخته شد.
فکر می‌کنید چقدر این اثر مورد استقبال قرار بگیرد؟
بسیار مورد توجه قرار گرفت و الحمدلله خیلی از مردم و رسانه‌ها استقبال کردند و کار چندین بار از تلویزیون پخش شد. من با تمام کاستی‌ها دین و وظیفه خود را نسبت به جبهه مقاومت انجام دادم و تا حدودی این پیروزی بزرگ در قالب هنر و ترانه‌های حماسی منعکس شد. خدا را شکر، این کار توفیقی بود که من پیدا کردم.
از بی‌خیالی‌های هنری در این زمینه گفتید. به نظر شما نقش سیاستگذاران فرهنگی و آن‌هایی که بودجه‌های این حوزه را در اختیار دارند در این زمینه چیست؟
یک زمانی واقعه‌های بزرگی اتفاق می‌افتد که باید مسئولان فرهنگی دست به کار شوند و این وقایع را به نحو مطلوب برای مردم منعکس کنند و مردم را در این شادی‌ها سهیم نمایند، به طور مثال شما به بازی فوتبال نگاه کنید. چطور برای یک موفقیت فوتبالی و بازتاب کشوری و جهانی آن سرود و ترانه پخش و همراه با مردم و پا به پای آن‌ها شادی می‌کنند. خب این عرصه هم جای کار دارد؛ دلاورانی که صادقانه و جانانه برای آرامش کشور از مرز‌های ایران دفاع می‌کنند. ما باید از این‌ها حمایت کنیم، از شهدایی، چون حججی و امثالهم. قطعاً پرداختن به این مسائل باعث شادی و غرور ملی می‌شود، اما به این پیروزی بزرگ، کم پرداخته شد و واقعاً ما نگران این مسائل هستیم. شما تأکیدات رهبر را در این زمینه نگاه کنید، چقدر روی مسائل فرهنگی و هنری تأکید دارند، اما کسی به شایستگی به آن عمل نمی‌کند. توصیه‌ام به مسئولان فرهنگی کشور این است که بی‌تفاوت نباشند. ما واقعاً نگران هنر به اصطلاح فاخرمان هستیم و چه بخواهیم و چه نخواهیم موسیقی یکی از هنر‌های اثرگذار است که در حال حاضر می‌تواند مؤثر باشد، اما وقتی نگاهی به موسیقی حال حاضر می‌اندازم که در رسانه‌ها و فضای مجازی پخش می‌شود، خودم خجالت می‌کشم. محتوای شعر‌ها نامفهوم بوده و گاه با ریتم‌های بدی همراه هستند که در ظاهر جوان‌های ما اثر گذاشته‌اند. من کنسرت‌هایی در این رابطه دیده‌ام که شباهت زیادی به کنسرت‌های لس‌آنجلسی دارد. به قدری در این کنسرت‌ها جیغ و فریاد هست که ما جرئت نمی‌کنیم در آن حضور پیدا کنیم. خیلی هم پول خرج کرده و هزینه می‌کنند. مافیای عجیب و غریبی در این میان وجود دارد. من همیشه گفته‌ام. دو مافیا در ایران وجود دارد که هیچ قدرتی نمی‌تواند حریف آن شود؛ یکی مافیای موسیقی و یکی هم مافیای ماشین. نمی‌دانم این‌ها پشت‌شان به کجا گرم است. جو خوانندگی در میان همه مردم بروز و ظهور پیدا کرده است به‌طوری که هر کسی ما را می‌بیند می‌گوید می‌خواهم خواننده بشوم. هر کسی در هر صنف و سمتی که هست به خوانندگی علاقه پیدا کرده است، البته برنامه‌های مختلف و مسابقات خوانندگی و این فضا‌هایی که صدا و سیما به وجود آورده در این زمینه بی‌تاثیر نیست، اما سؤال این است که این آهنگ‌ها چقدر مؤثر است؟ البته خیلی از این‌ها تبلیغات دشمن است. آن‌ها می‌دانند از چه طریقی وارد شوند. اگر موسیقی و شعر خوب باشد، دل آدم نمی‌سوزد. موسیقی ارزشی ما صفر شده است، موسیقی ایرانی هم همین طور. از ۱۰۰ کنسرتی که برگزار می‌شود پنج تا از آن‌ها مورد پسند هستند و ۹۵ تای دیگر موسیقی‌های اجق وجق دارند.
وضعیت پخش این آثار در صدا و سیما چگونه است؟
اتفاقاً می‌خواهم همین موضوع را مطرح کنم. من برای شهدای مختلف خوانده‌ام، برای شهید سردار همدانی، برای شهید تهرانی‌مقدم پدر موشکی ایران، برای شهید باکری که در سطح و سمت بالایی هم قرار دارند و مورد توجه مردم هستند. من کتابی در مورد سردار شهید همدانی خواندم که به قلم همسرشان بود. بسیار زیبا نوشته شده بود. با خود می‌گفتم این‌ها چه آدم‌هایی هستند که از جان و مالشان گذشتند تا ایران اسلامی در آرامش به سر ببرد، اما حالا همین صدا و سیما این سروده‌های ارزشی را پخش نمی‌کند. خیلی وقت است می‌گوییم و در مصاحبه‌های‌مان از مسئولان ارزشی و رسانه‌ها می‌خواهیم تا پای کار بیایند تا برای ۴۰ سالگی انقلاب یک کار ماندگار بسازیم. ما عوامل متخصص این کار را داریم. می‌توانیم یک سروده جامع و تاثیرگذاری را تولید کنیم، همه چشم می‌گویند، اما کسی عمل نمی‌کند. کسی توجهی نشان نمی‌دهد. آنقدر گفته‌ایم که خودمان هم خسته شده‌ایم. من به عنوان یک شهروند از نماینده‌ها می‌خواهم به این موضوع توجه کنند. باور کنید این موسیقی‌های مبتذل خیلی اثرگذار است. این موسیقی‌ها در ظاهر و باطن آدم تاثیر می‌گذارد. من رسانه‌ها را مقصر می‌دانم. اینجا جمهوری اسلامی است. همه از دفاع مقدس دم می‌زنند، از جبهه مقاومت دم می‌زنند، اما در عمل خبری نیست. دل رهبر خون است. ایشان در هر جلسه و در هر مجمعی از مسئولان می‌خواهند به فرهنگ و هنر اهمیت داده شود. چندی پیش که از نامه رهبری رونمایی شد در محتوای این نامه آمده بود به فرهنگ انقلاب و مدافعان حرم پرداخته شود، اما شما در عمل چیزی نمی‌بینید. ما وظیفه خودمان را انجام دادیم، اما یک دست که صدا ندارد. ما از وزارت ارشاد و صدا و سیما تقاضا داریم به این مسائل بپردازند. نسبت کارهای ارزشی ما نسبت به کارهای دیگر صد به صفر شده است. ما این همه شهید نداده‌ایم که جوان‌مان تحت تاثیر فرهنگ مبتذل قرار بگیرد. دشمن از این راه وارد فرهنگ ما و فرهنگ جوانان ما شده است.
