امروزه مسئله بيكاري بازيگران و هنرمندان سينما و تلويزيون به معضلي بزرگ در كشور تبديل شده است. اين روزها اخبار سايت‌ها و خبرگزاري‌هاي كشور مملو از گلايه‌هاي بازيگران ايراني نسبت به بيكاري است، اما سؤال اينجاست كه علل و عوامل ايجاد اين معضل فرهنگي چه بوده و براي رفع و ريشه‌كن كردن اين آسيب چه تدابيري بايد انديشيده شود؟
حبيب دهقان‌نسب، بازيگر سينما و تلويزيون در گفتوگو با «جوان» در خصوص علل و عوامل ظهور و بروز معضل بيكاري بازيگران و هنرمندان سينما و تلويزيون ميگويد: به نظر من يكي از دلايل اصلي پيدايش چنين فاجعه‌اي در كشور، مسئله نقش فروشي در سينما است. دهقان‌نسب مي‌‌افزايد: مدتي است كه برخي كارگردانان و تهيه‌كنندگان محترم سينماي كشور ياد گرفته‌اند كه نقش‌هايي را كه در دست دارند، به اقوام، دوستان و آشنايان خود بفروشند و آنها را به هر نوعي كه شده سر كار آورند. وقتي سيلي از اين قبيل افراد به سمت سينما و بازيگري جاري مي‌شوند، ديگر هنرمندان و بازيگران بيكار مي‌شوند. معتقدم پديده نقش فروشي در سينما عاملي مهم براي بيكاري اهالي هنر و تلويزيون است.
توليدات كم، بازيگران كم كار و بيكار
به گفته اين هنرمند، مسئله بودجه تلويزيون، از ديگر عوامل اساسي در ايجاد اين معضل است. هر وقت كه صحبت از بودجه مي‌شود، مي‌گويند كه بودجه تلويزيون كم است. پر واضح است كه اگر بودجه تلويزيون كم باشد، ميزان توليدات نيز كم مي‌شود و در اين صورت بازيگران ما نيز كم كار و يا بيكار مي‌شوند.
دولت بودجه دهد
تا اشتغالزايي شود
دهقان نسب در ادامه ميگويد: اگر بودجه صدا و سيما دست دولت است، خب دولت موظف است كه اين همكاري و همياري را با تلويزيون داشته باشد و ايجاد اشتغالزايي در عرصه فرهنگي و بازيگري كند. مطمئناً در اين صورت افرادي كه تحت عناوين كارگردان، تهيه‌كننده و... دست در كار دارند نيز جذب كار مي‌شوند و با جذب بازيگران بيشتر به فيلم‌هاي توليدي‌شان، هنرمندان را نيز از ركود و بيكاري‌شان در مي‌آورند، اما متأسفانه اين تدابير انديشيده نشده است.
نبود تنوع، بازيگر را فراري و بيكار مي‌كند
اين بازيگر در پاسخ به اين سؤال كه براي بيكار نشدن بازيگران چه كار بايد كرد، ميگويد: راه‌حلش بيشتر شدن و رونق يافتن توليدات تلويزيوني است. بدين معني كه ما بايد در گام اول از توليدات تكراري پرهيز كنيم و فيلم‌ها و سريال‌ها را به سمت تنوع بكشانيم. نبايد نويسندگان را به نوشتن فيلمنامه‌هاي تكراري و بازيگران را به بازي در نقش‌هاي تكراري و كم تنوع عادت دهيم. نبود تنوع براي بازيگر، دلسردي به وجود مي‌آورد و از او نسبت به توليدات داخلي سينماي كشور يك فراري مي‌سازد.
