دروغ بزرگ «بی‌بی‌سی» در پرونده ستایش

حادثه‌ای که از بدو اتفاق تاکنون حرف و حدیث‌های زیادی را پشت سرگذاشته و برخی رسانه‌ها نیز در این ماجرا با دروغ‌های خود، به تحریک احساسات و عواطف افکار عمومی پرداخته و به مصیبت و دغدغه‌های خانواده‌های درگیر در این حادثه دامن زدند.

در این میان، شبکه بی‌بی‌سی طبق روال گذشته خود در پرداختن به موضوعاتی که در جمهوری اسلامی ایران رخ می‌دهد، با بزرگنمایی مسائل فرعی و حاشیه‌ای، بار دیگر تمام تلاش خود را برای به انحراف کشیدن افکار عمومی به کار بست.

تلاش بی‌بی‌سی برای پنهان کردن اصل حادثه در لابلای شبهات

این شبکه انگلیسی با پر رنگ کردن مسائل قومیتی از قبیل مقابل هم قراردادن برادران افغانستانی و ایرانی، مانور تبلیغاتی و القاء وجود تبعیض نژادی در ایران برای تحریک احساسات هموطنان افغانستانی، تلاش داشت اصل حادثه را در لابلای شبهات گسترده خود پنهان کند.

از جمله اقدامات این شبکه انگلیسی، تماس با پدر ستایش بدون معرفی شبکه خود بوده است، فردی با پدر ستایش تماس برقرار کرده و ماجرا را از وی سوال می‌کند.

پدر ستایش نیز مانند دهها تماس دیگر توضیحاتی را به وی ارائه می‌دهد اما وی متوجه نبوده است که فرد سوال کننده خبرنگار بی‌بی‌سی است.

خانواده ستایش قریشی روز گذشته در گفتگو با خبرنگار ما از این ماجرا کاملا اعلام بی اطلاعی کردند و با صراحت بیان داشتند که ما هیچ مصاحبه‌ای با بی‌بی‌سی نداشته‌ایم و اگر می‌دانستیم که فرد سوال کننده خبرنگار بی‌بی‌سی است، هرگز صحبت نمی‌کردیم.

بی‌بی‌سی در مطالبی که در مورد ستایش قریشی منتشر کرده است، سعی دارد با اختلاف افکنی بین دو ملت ایران و افغانستان و همچنین تحریک عواطف و احساسات افغانستانی‌های مقیم ایران، آنها را به سطح خیابان کشیده و با راه اندازی نمایش خیابانی بار دیگر اهداف خود مبنی به عدم رعایت حقوق افراد و اتباع در جمهوری اسلامی ایران به مخاطبان خود القاء کند.

این در حالی است که از روز اول وقوع حادثه، مقامات مسئول و دستگاههای ذیربط در جمهوری اسلامی ایران، بدون توجه به تابعیت ستایش، ماجرا را با جدیت پیگیری کرده و تمامی مراحل قانونی در این حادثه در حال اجراست.

بی‌بی‌سی در حالی در این حادثه با نیت خاص خود دمیده که چشم خود را بر روی ده‌ها جنایتی که در دنیا اتفاق می‌افتد، می‌بنند.

بارها و بارها اتفاق افتاده که دانش‌آموزان مدارس در آمریکا با اسلحه گرم، بر روی همکلاسی‌های خود آتش گشوده و آنها را به قتل رسانده اما این شبکه هیچ صحبتی از جنایت و حقوق بشر، حقوق کودک، و نژاد پرستی آمریکایی‌ها به میان نمی‌آورد. آنجا که پلیس سفید پوست، سیاه پوستان را مورد هدف قرار می‌دهد.

چندی پیش در افغانستان شبکه بی‌بی‌سی در مصاحبه‌ای با سخنگوی طالبان و انتشار نگاه طالبان در مورد جنایتی که اتفاق افتاد، از جنایت آنها در کشتار مردم بیگناه افغانستان دفاع کرد که مردم افغانستان واکنش نشان داده و این شبکه بعد از اینکه نتوانست به اهدافش برسد، از ملت افغانستان عذرخواهی کرد.

در حادثه‌ای دیگر، مدتی قبل در یکی از شهرستان‌های ایران یک کارگر تبعه افغانستان در شهرستان «جم» مرتکب جنایت هولناکی شد و یک زن شوهردار را بعد از تجاوز، به قتل رسانده و با قطع دستان وی، زیورآلات وی را می‌دزدد اما اندکی بعد بازداشت می‌شود و همین شبکه بی‌بی‌سی هیچ خبری از وی مخابره نمی‌کند.

اینکه جنایت در هر شکلی مذموم است، شکی نیست، اما چند نکته حائز اهمیت است.

1- اینکه با هر اتفاقی یک قوم و یک ملیت را مقصر جلوه دهیم، سیاستی انگلیسی و در راستای سیاست تفرقه بیانداز و حکومت کن این شبکه است، چرا که قرار نیست اگر فردی از اتباع افغانستان در ایران مرتکب جنایت شد، ما آن را به کل اتباع افغانستانی مقیم ایران تعمیم دهیم. در هر ملیت و قشری، خوب و بد وجد دارد و در هر زمان و مکانی ممکن است افرادی مرتکب جنایت شوند. ایران و افغانستان از تمدن، زبان، فرهنگ و ادبیات واحدی برخوردارند و در طول سال‌های بعد از انقلاب اسلامی ایران نیز برادرانه در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.

اثبات این ادعا رشد و نمو چهره‌های بزرگ اتباع افغانستانی مقیم ایران در عرصه‌های مختلف فرهنگی، ادبیات، علم، پزشکی و دانشگاهی و غیره است که بسیاری از آنها در افغانستان در منصب‌های دولتی هستند.

2- در حادثه ستایش نیز مانند دهها حادثه دیگر، از ابتدای حادثه تاکنون بدون هیچ گونه خلل و کوتاهی، پرونده مسیر قانونی خود را طی کرده و می‌کند. بنا بر اعلام رضایت خانواده ستایش قریشی از روند پیگیری پرونده، دستگاهها و نهادهای مسئول در جمهوری اسلامی ایران بدون توجه به این قربانی حادثه فردی از اتباع افغانستان است، با جدیت تمام مساله را پیگیری کرده‌اند و هیچ گونه مشکلی در پیگیری حادثه، دفن و مراسم خاکسپاری حادثه نبوده است. بنابراین ادبیات القائی بی‌بی‌سی مانند تبعیض و یا نژاد پرستی ایرانیان دقیقاً با هدف ایجاد اختلاف بین دو ملت برادر و مشترک ایران و افغانستان است.

همانگونه که آقای «محمد کاظم کاظمی» شاعر، نویسنده، فرهیخته و ادیب افغانستانی مقیم ایران برای ستاش نوشت، مهاجرین افغانستانی باید بدانند که این جرم می‌توانست از سوی هر کسی اتفاق بیفتد. ما باید با تدبیر و تعقل، روش درست برخورد با چنین ماجراهایی را به همه نشان دهیم.

3- برخلاف ادعای بی‌بی‌سی، جامعه ایران نیز از همان ابتدای وقوع جرم و حادثه، ضمن محکوم کردن آن، در کنار مهاجرین افغانستانی با خانواده ستایش ابراز همدردی کرده‌اند و ستایش را فرزند خود خوانده و از دستگاههای ذیربط اجرای دقیق و با جدیت مساله را مطالبه کرده‌اند. این دقیقا همبستگی و همزبانی دو ملت ایران و افغانستان را می‌رساند که دشمنان نیز آن را نشانه گرفته‌اند و باید هوشیار بود. هیچ کوتاهی در این زمینه نبوده که بخواهیم ماجرا را ازر مسیر غیرقانونی به انحراف بکشانیم. بنابراین جامعه مهاجرین باید بیشتر هشیار باشند.

کلام آخر

* ضرورت دارد جامعه مهاجرین و افکار عمومی ایران در حادثه رخ داده از خود خویشتن‌داری نشان دهند، چرا که پدر ستایش از روند پیگیری پرونده کاملا ابراز رضایت دارد و از طرفی دیگر تحریک بیش از حد این ماجرا در فضای مجازی و راه اندازی نمایش‌های خیابانی و تظاهرات‌ها و تجمعات غیر قانونی، ممکن است مشکلاتی برای این پرونده ایجاد کند که باید از آن پرهیز کرد.

* اصلی‌ترین مرجع رسیدگی کننده به این پرونده در چندین نوبت افکار عمومی را در جریان روند پرونده قرار داده و هیچ گونه مشکلی در رسیدگی به آن دیده نمی‌شود. خانواده متهم به قتل ستایش نیز از همان ابتدای کار با تسلیم فرزند خود به نهادهای مربوطه، خود را به قانون سپرده‌اند و هیچ جای نگرانی در این ماجرا باقی نمانده است.

* ضرورت دارد ضمن همدردی با خانواده ستایش قریشی از اقداماتی که منجر به تحریک افکار عمومی، برهم زدن نظم عمومی جامعه ایران، دروغ پردازی در فضای مجازی و القای آن به جامعه مهاجرین می‌شود، پرهیز کنیم.