تماشاي بازي‌هاي تيم‌هاي ايراني حاضر در ليگ قهرمانان آسيا آن هم در كشوري به غير از كشور خودمان غيرقابل تحمل است. خيلي سخت است تيم‌هاي ايراني به خاطر تعلل و اهمال عده‌اي مجبور باشند در زميني به اصطلاح بي‌طرف به ميدان بروند و تصور كنند ميزبان بازي هستند. كارشكني عربستاني‌ها و حمايت‌اي اف سي از آنها موضوعي است كه بارها در مورد آن بحث شده، اما عملكرد منفعلانه فدراسيون فوتبال و بي‌تفاوتي آنها در دفاع از منافع ملي كشور آنقدر مهم است كه همچنان جاي انتقاد دارد. دربي هشتاد و يكم همين چند روز پيش برگزار شد. جو فوق‌العاده و امنيت حاكم بر ورزشگاه آزادي به حدي بود كه مستند ساز اهل كرواسي كه به دعوت سرمربي پرسپوليس به ايران آمده بود نيز نتوانست شگفتي خود را پنهان كند. علاوه بر اين برانكو ايوانكوويچ با اينكه تجربه چند سال حضور در كشورمان را دارد اما همچنان از امنيتي كه در ايران حاكم است شگفت زده است و در همه مصاحبه‌هاي خارجي‌اش نيز با افتخار از اين مسئله ياد مي‌كند. ميشل سالگادو، ستاره پيشين رئال كه تجربه سفر به كشورمان را دارد اين بارهم باوجود همه سياه نمايي‌هاي رسانه‌هاي غربي، ايران را يكي از امن‌ترين كشورها ناميد.
تمامي اين اظهارنظرها را كه كنار هم مي‌گذاريم بيش از هميشه افسوس مي‌خوريم به حال فوتبالي كه يك بزرگ‌تر نداشت تا سعودي‌ها حقش را نخورند. انتظار زيادي نبود كه اجازه ندهيم به راحتي آب خوردن عربستان به هدفش برسد، ولي متأسفانه وقت تلف كردن‌هاي تمام نشدني كفاشيان و مديران زيرمجموعه‌اش كشورمان را دشمن شاد كرد. حتي عربستان فكرش را هم نمي‌كرد كه فدراسيون ما تا اين اندازه نسبت به اين مسئله مهم بي‌تفاوت باشد تا به اين سادگي به هدفشان برسند. سعودي‌ها با حمايت سران اي اف سي حرف خود را به كرسي نشاندند بدون اينكه مخالفتي با آن صورت بگيرد. جالب‌تر اينكه مديران باشگاه‌هاي ما بيش از مديران فدراسيون نگران رأي كنفدراسيون آسيا بودند و حتي خود را براي كنار كشيدن از ليگ قهرمانان آماده مي‌كردند. در روزهاي اول اگرچه مهدي تاج و يكي دو نفر از مسئولان فدراسيون نسبت به اظهارات عربستاني‌ها واكنش نشان دادند اما با جدي شدن ماجرا همان‌ها نيز ميدان را خالي كردند. هنوز براي خيلي‌ها جاي سؤال است كه كفاشيان چگونه حاضر شد به خاطر يك پست تشريفاتي قيد دفاع از حق مسلم فوتبال و ملت ايران را بزند و از شكايت به دادگاه عالي ورزش صرف نظر كند! بايد تأسف خورد به حال رشته‌اي كه هوادارانش ميليوني هستند و يكي از پرشورترين تماشاگران دنيا به شمار مي‌روند اما مديرانش به فكر منافع شخصي هستند و جرئت دفاع از حق و حقوق شان را ندارند. نبايد راه دور رفت؛ در همين كشور همسايه به رغم همه چالش‌هاي سياسي – امنيتي شان اداره فدراسيون فوتبال خود را به دست كساني سپرده‌اند كه به هيچ وجه حاضر نيستند در مقابل زورگويان كوتاه بيايند. در واقع ايستادگي و دفاع جانانه عراقي‌ها از حق انتخاب ميزبان در مسابقات انتخابي جام جهاني تلنگري بود براي مديران ايراني فوتبال كه خود را بالاتر از همه مي‌دانند و به مديريت‌شان افتخار مي‌كنند. ايران امن است، چه براي ايراني‌ها و چه براي خارجي ها. فرقي نمي‌كند تيم‌هاي خودمان با تيم‌هاي خارجي بازي دارند يا به عنوان كشور ثالث ميزبان تيم‌هاي جنگ زده هستيم؛ در هر صورت بهترين ميزباني را از ميهمانان مان داريم و در اين راه از هيچ تلاشي دريغ نمي‌كنيم. هنوز خاطرمان هست كه در سال‌هاي پيش عربستان چه رفتاري با تيم‌هاي ايراني در اين كشور داشت و در عوض ما ايراني‌ها چگونه پاسخ بي‌احترامي‌هاي آنها را با سعه صدر مي‌داديم. بدون شك سوءمديريت مسئولان فدراسيون، اجازه فرافكني‌هاي هرچه بيشتر را به آل‌سعود داد وگرنه اگر ذره‌اي از جديت مسئولان عراقي در خون مسئولان فوتبال كشورمان بود قطعاً حالا مجبور نبوديم در عمان و قطر به ميدان برويم.
