توسعه اين ميدان از سال 1376 در دستور كار قرار گرفت و در سفر رسمي رئيسجمهور وقت به ژاپن، مقرر شد شركت اينپكس ژاپن كار توسعه اين ميدان را آغاز كند. اما اين شركت به بهانههاي مختلف، توسعه اين ميدان را به تأخير انداخت تا در دولت نهم، اين شركت از آزادگان اخراج شود و مناطق نفتخيز با توسعه اوليه اين ميدان، توليد از آزادگان را آغاز كند.
با ظرفيت 56هزار بشكه در روز برنامههاي بعدي اين شركت وقتي ارائه شد كه رقمهاي بزرگتري به ميان آمد كه ناگهان تصميم گرفته شد توسعه اين ميدان به شركت CNPC چين واگذار شود. جايگزينشدن چينيها بهجاي ژاپنيها، موجب حاكمشدن فضاي آزاردهندهاي براي توكيو شد و ژاپنيها نسبت به اين فرصتسوزي، دولتمردان خود را شماتت كنند.
در نهايت چينيها توسعه اين ميدان را آغاز و كمپهاي خود را نيز داير كردند، اما قدم بزرگي را براي توسعه آزادگان جنوبي برنداشتند. نوبت به دولت يازدهم رسيد، وزارت نفت در يك اقدام شتابزده و بدون بررسي جوانب كار، تصميم به حاشيهسازي گرفت و چينيها را از آزادگان اخراج کردند و كار را به شركتهاي ايراني سپردند. اين تصميم در نهايت به جريمه يكميلياردي ايران منجر شد كه تاكنون به قوت خود باقي است. اما براي آنكه اين جريمه پرداخت نشود، توافق شد ايران سهم بزرگي از كنسرسيومي كه قرار است آزادگان جنوبي را توسعه دهد، به چينيها اعطا كند.
از همان سال 94 بود كه موضوع توسعه ميدان آزادگان جنوبي مطرح شد و وزير نفت و معاونان وي اعلام كردند با توجه به درخواستهاي بسياري كه براي توسعه اين ميدان رسيده است، مناقصهاي برگزار خواهد شد و از پيشنهادات مختلفي كه دريافت ميشود، بهترين تصميم گرفته ميشود. وعدههاي دو ساله وزارت نفت براي برگزاري مناقصه در شرايطي هيچگاه محقق نشد كه طرف عراقي در حال برداشت از اين ميدان مشترك است و در ايران كارها به كندي پيش ميرود و گويي اصلاً اين ميدان مشترك نيست!
بيش از هشت زمان براي برگزاري مناقصه اعلام شده است و قرار بود، 22شركت براي حضور در اين مناقصه پيشنهادات خود را اعلام كنند. اما همه اين وعدهها تا به امروز راه به جايي نبرده است. وزارت نفت علاقه دارد يكي از شركتهاي توتال يا شل اپراتور اين ميدان شود ولي تا اين لحظه، اين دو شركت هيچ واكنشي به بحث حضورشان در آزادگان ندارند. شركت روسنفت هم ديگر مشتري آزادگان جنوبي است و جلساتي را با شركت ملي نفت برگزار كرده. گرچه وزارت نفت طبق قانون ميتواند توسعه اين ميدان را به صورت ترك تشريفات و بهصورت غيرمناقصهاي به يكي از اين شركتها واگذار كند، اما تصميم گرفته است براي افزايش قدرت انتخاب، دو سال اين ميدان را معطل «انتخاب» كند.
با توجه به مشتركبودن اين ميدان، انتظار ميرفت وزارت نفت به جاي تعيين تكليف ميادين مستقل، در انعقاد قراردادهاي ميادين مشترك سرعت بيشتري به خرج دهد. اما قصه پردرد سالهاي 76 تا 84 و عدم اولويتبندي ميادين هيدروكربوري، باز هم در حال تكرار است تا فقط بيژن زنگنه باشد كه كاملاً بيتفاوت نسبت به توسعه ميادين مشترك به وزارت مشغول باشد.
وزارت نفت دو راه دارد، يا بايد مناقصه آزادگان را به سرعت برگزار كرده و برنده را اعلام كند يا با ترك مناقصه، از اختيار قانوني خود براي انتخاب يك شركت يا كنسرسيوم بهره بگيرد كه در هر دو صورت، منافع كشور برنده خواهند شد. ولي اين نقد را ميتوان به اين وزارتخانه وارد كرد دليل تعلل دو ساله در واگذاري توسعه اين ميدان چه بوده است.