پژوهشگران ايراني دانشگاه خوارزمي تهران و دانشگاه ملي سنگاپور، عملكرد چهار نانوذره مختلف را در افزايش كارايي غشاهاي مورد استفاده در صنايع لبني مورد ارزيابي قرار دادند.
در چند سال اخير فناوري استفاده از فناوري غشايي به دليل برخورداري از مزاياي متعدد در صنايع مختلف مورد توجه قرار گرفته است. سهولت كاربري، بازدهي بالا و مصرف انرژي كم از جمله مزاياي اصلي استفاده از اين فناوري جهت انجام عمليات جداسازي است. تحقيقات اخير ثابت كرده است كه استفاده از فناوري نانو مي‌تواند كارايي فناوري غشايي را ارتقا بخشد.
به گفته وحيد وطن‌پور سرقين، عضو هيئت علمي دانشگاه خوارزمي تهران، هدف از انجام اين طرح ارزيابي ميزان كارايي چهار نوع نانوذره مختلف در بهبود عملكرد غشاهاي پليمري مورد استفاده در صنايع از جمله صنعت توليد لبنيات بوده است.
وي با بيان اينكه اضافه شدن نانوذرات به ساختار غشاها موجب ايجاد يا افزايش خاصيت آب‌دوستي آنها مي‌شود، گفت: در طرح حاضر نانوذرات سيليكا، دي‌اكسيد‌تيتانيم، نانولوله كربني و نانورس اصلاح‌شده به ساختار غشا افزوده شده است. اين نانوذرات به دليل برخورداري از خاصيت آب‌دوستي از يك‌سو و بهبود توزيع و اندازه تخلخل‌ها از سوي ديگر موجب مي‌شوند تا بازدهي فيلتراسيون اين غشاها به‌طور قابل‌توجهي بهبود يابد.
همچنين نانوذرات اضافه شده به ساختار غشا با ايجاد خاصيت ضدگرفتگي موجب مي‌شوند تا عمر آنها نيز افزايش چشمگيري داشته باشد.
در طرح حاضر از غشاهاي پليمري از جنس پلي وينيليدن فلورايد (PVDF) به‌عنوان نمونه‌هاي خام استفاده شده و طي عملياتي درصدهاي مختلفي از چهار نوع نانوذره سيليكا، دي‌اكسيد تيتانيم، نانولوله كربني و نانورس اصلاح شده به درون ساختار غشا تزريق شده است.
نتايج به‌دست‌آمده از ارزيابي اين غشا نشان‌دهنده افزايش 135درصدي در فلاكس، 33درصدي بازيابي فلاكس و 100 درصدي در پس زدن پروتئين است.
