بیسروصداترین و محجوبترین وزنهبردار ایران است. شاید در نگاه اول با توجه به حضورش در دسته فوقسنگین این مسئله باور کردنی نباشد، اما سعیدعلی حسینی وزنهبردار تحصیلکرده تیم ملی درست همانقدر که هیچ تعارفی با آهن سرد ندارد، کم حرف، سر به زیر و محجوب است. مسابقات جهانی امریکا شروع دوباره او محسوب میشد و بازیهای آسیایی جاکارتا تثبیت حسینی در دسته فوقسنگین تا خیالمان راحت شود که اگر بهداد رفت، حسینی هست و چه جانشینی شایستهتر و بهتر از این جوان خوب اردبیلی. در جاکارتا آخرین وزنه را انداخت تا این شائبه به وجود آید که نمیخواست مدال طلای سلیمی خراب شود. حالا خودش در این خصوص میگوید: «من با یک خطای بیشتر مدال نقره گرفتم. مهم این است که مدال طلا و نقره به ایران رسید. مردم لطف دارند، اما حقیقت همین بود که گفتم. بهداد با کمترین خطا وزنههایش را به مثبت رساند و طلا گرفت.» به جرئت میتوان گفت که بهداد سلیمی اصلیترین رقیب حسینی در این وزن بود و حالا حسینی مانده و رقبای خارجی که خوب میدانند باید مقابل جوان اول وزنهبرداری ایران دستها را به علامت تسلیم بالا ببرند: «امیدوارم بتوانم نماینده شایستهای برای مردم باشم. مسابقات جهانی سال به سال سختتر میشود و سطح آن هم به لحاظ رکوردها بالاتر میرود. باید بیشتر وزنه بزنم تا به رکوردها برسم. میتوانیم صاحب سکو شویم.»