سرویس ورزشی جوان آنلاین: قرارداد‌های مشکوک در فوتبال ایران کم نیست، قرارداد‌هایی که صفر‌های آن یک شبه زیاد می‌شود، بدون اینکه آبی از آب تکان بخورد یا توجیهی برای آن آورده شود. حالا هم با پایان لیگ برتر دوباره بحث قرارداد‌های فوتبالی‌ها داغ شده است و مدیران باشگاه‌های دولتی که دستی در بودجه عمومی دارند، به قول خودشان به دنبال بمب ترکاندن هستند. فصل نقل و انتقالات در فوتبال ایران روز‌های خوش دلالان است، دلالانی که در بین آن‌ها می‌شود همه جور آدمی دید، از اهالی فوتبال؛ مربی و مدیر گرفته تا رسانه‌ای و بازیکن. گرم کردنشان آغاز شده تا در همین دو، سه ماهه بار چند ساله‌شان را ببندند، آن‌هم با قرارداد‌هایی غیرشفاف که دوربین‌های نظارتی و بازرسی برای رصد آن خاموش است. این می‌شود که هر سال پول‌های هنگفت در فصل نقل و انتقالات توسط مدیران باشگاه‌های دولتی از بیت‌المال برداشته می‌شود و به جیب سودجویان این بازار مکاره می‌رود، بازاری که در آن یک پرنده‌فروش برزیلی را به عنوان یک مهاجم تراز اول از سرزمین پله و نیمار به باشگاه‌های ایرانی قالب می‌کنند، بدون آنکه مدیر باشگاه در اتاق شیشه‌ای خودش را برای پاسخگویی باز کند!
بازیکن ۵۰ هزار دلاری، قرارداد ۲۵۰ هزار دلاری!
قرارداد‌های مشکوک با قیمت‌های نامتعارف در فوتبال ایران کم بسته نمی‌شود، آن‌هم در شرایطی که نهاد‌های نظارتی حساسیتی در این باره تاکنون نشان نداده‌اند. شاید استقلالی‌ها ایگور پروپیچ را کمتر یادشان باشد، مهاجم بلندقامت کروات که سال ۹۴ به استقلال پیوست. مهاجمی که به عنوان آقای گل لیگ آلبانی به تهران آمد، اما ناکام بود و بعد از مدت کوتاهی از ایران رفت. مهاجم سابق آبی‌ها که با استقلال ۳۱۰ هزار دلار قرارداد بسته بود حالا در آلبانی تنها با ۵۰ هزار یورو قرارداد امضا کرده است، یعنی یک‌ششم قراردادی که در ایران داشت. اختلافی که نشان می‌دهد در فوتبال ایران دلالان به راحتی می‌توانند یک بازیکن خارجی را چند برابر قیمت واقعی‌اش در فوتبال جهان به باشگاه‌های ایرانی قالب کنند، بدون آنکه اتفاقی بیفتد.
البته چنین مواردی که در فوتبال ایران مثال مشت نمونه خروار است، به دو بازیکن اوکراینی می‌توان اشاره کرد که که تابستان سال ۹۵ با پرسپولیس قرارداد امضا کردند. الکساندر پلی‌یانسکی و ولادیمیر پریمیوف، اما تنها بعد از یک نیم‌فصل از ایران رفتند، بدون اینکه عملکرد مثبتی داشته باشند. موضوع قابل تأمل رقم قرارداد این بازیکنان بود. در حالی که قرارداد این دو بازیکن در اوکراین در حدود ۵۰ تا ۷۰ هزار دلار بود با ورود به ایران این مبلغ رشدی صعودی داشت و با افزایش پنج برابری، پرسپولیس قراردادی ۲۵۰ هزار دلاری با این بازیکنان بست. اینکه چطور قرارداد یک بازیکن ۵۰ هزار دلاری، پنج برابر بسته می‌شود، شاید هر جای دیگر دنیا بود مدیر باشگاه مربوط را دادگاهی می‌کردند، اما در فوتبال ایران کوچک‌ترین حساسیتی نسبت به این پرونده‌ها نشان داده نمی‌شود. قرارداد وینفرد شفر و پسرش نیز از جمله قرارداد‌هایی است که با یک افزایش خیره‌کننده و نامعقول در فوتبال کشورمان بسته شد. شفر در حالی با یک قرارداد ۳۵۰ هزار یورویی برای یک نیم‌فصل به استقلال آمد که پس از تمدید قراردادش برای یک سال مبلغ آن به یک میلیون و ۲۰۰ هزار یورو رسید، رشدی دو برابری آن‌هم در شرایطی که این مربی دستاورد خاصی در استقلال نداشت که بخواهد قراردادش دو برابر شود. با این حال گویا در فوتبال ایران چنین چیزی عجیب نیست و جایی که قرارداد یک بازیکن ۵۰ هزار دلاری، ۲۵۰ هزار دلار بسته می‌شود، شاید طبیعی باشد که قرارداد یک مربی ناموفق برای فصل بعد دو برابر شود!
قرارداد پسر شفر که به عنوان آنالیزور به استقلال آمد هم از آن دست قرارداد‌های عجیب و غریب بود که رقمش هیچ‌گونه توجیهی ندارد و مشخص نیست چنین مبلغی برای ساشا بر اساس کدام رزومه پرداخت شده است. ساشا شفر که گفته می‌شود پیش از حضور در استقلال سابقه حرفهای در مربیگری فوتبال نداشته برای یک فصل یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان قرارداد داشته، رقمی که از قرارداد نیمی از مربیان لیگ برتری هم بیشتر است.
دست دلالان فوتبال از بیت‌المال قطع شود
نمونه چنین قرارداد‌هایی که رقم‌های درج شده در آن چند برابر قیمت واقعی یک بازیکن یا یک مربی است، نمونه‌ای از فساد در فوتبال ایران است. مسئله‌ای که سبب شده در هر فصل از نقل و انتقالات، دلالان تا جایی که به اصطلاح تیغ‌شان ببرد، رقم قرارداد خارجی‌ها را چند برابر از قیمت اصلی‌شان بالا ببرند. البته در این بین همانطور که اشاره شد، چنین ارقامی به جیب بخشی دیگر از اهالی فوتبال مانند برخی مربیان، بازیکنان و مدیران که در این بازار دستی بر آتش دارند هم می‌رود تا نه سیخ بسوزد و نه کباب!
حال با آغاز فصل نقل و انتقالات لیگ برتر برای فصل آینده می‌طلبد که نهاد‌های نظارتی و فدراسیون فوتبال در این زمینه حساسیت‌های بیشتری نشان دهند و اجازه ندهند در سایه بی‌توجهی‌هایی که توسط دستگاه‌های مسئول برای برخورد با فساد و مافیای فوتبال صورت می‌گیرد، قرارداد‌های هنگفتی با بازیکنان خارجی بسته شود که ارزش آن‌ها یک‌پنجم رقمی است که در برگه قرارداد بسته می‌شود. برخورد با مدیرانی که چنین قرارداد‌های غیرمتعارفی با باشگاه‌ها می‌بندند باید در برنامه نهاد‌های قضایی قرار بگیرد تا این مدیران به جرم حیف و میل و ریخت و پاش از بیت‌المال محاکمه شوند و فوتبال ایران روزی را به خودش ببیند که با قطع دست دلالان، رقم قرارداد‌ها چه بازیکنان داخلی و چه خارجی در حد و اندازه واقعی آن‌ها باشد.
