روزنامه سازندگی، ارگان حزب کارگزاران سازندگی در مطلبی نوشته که «آمار رشد اقتصادی که از سوی دولت اعلام میشود چندان اعتبار ندارد، چون عمده اقتصاد ایران با سیاستهای دولت پیش میرود. در ماجرای نوسانات نرخ ارز، واردات و صادرات و…میتوان شاهد تصمیمات دولت بود».
بارها منتقدان از دولت خواستند اوضاع اقتصادی را نه بر مبنای آمارهای غیرواقعی بلکه بر مبنای متن جامعه و فشار اقتصادی بر مردم توصیف کنند. اما برخی حامیان دولت هم سرانجام صدای اعتراضشان بلند شد.
از جمله، حسین راغفر، کارشناس اقتصادی حامی دولت چندی پیش گفته بود که «اعلام میکنند چند صد هزار شغل ایجاد شده، اما میبینیم که وضع بسیار نگرانکنندهای درباره اشتغال وجود دارد. حال سبب چیست که آمارهای رسمی با واقعیتهای ملموس زندگی مردم همخوانی ندارد و آنان اثر مثبت شاخصهای کلان اقتصادی را حس نمیکنند. در این باره چند دلیل قابل طرح است. نخست آنکه در خصوص کلیه آمارهای رسمی شک کرد و آنها را سفارشی دانست و گفت که از اصالت به دور هستند. این نوع برخورد با آمارهای رسمی اگرچه تند است، اما در میان برخی از اقتصاددانان طرفداران زیادی دارد. آنان نسبت به آمارهای اعلام شده درباره شاخصهای کلان به ویژه نرخهای تورم، رشد اقتصادی و بیکاری نقد دارند و معتقدند که برخی ارقام اعلام شده با واقعیتهای اقتصادی بسیار فاصله داشته و خارج از دایره بحث کارشناسی است. به اعتقاد آنان سیاستمداران و سران دولت بهطور مستقیم در آمارها دخالت کردهاند.»