سرویس زنان جوان آنلاین: حال و هوای اکرانهای فصل بهار در کشورمان حسابی زنانه بود! از بین فیلمهایی که این روزها روی پرده نقرهای رفتهاند کارگردان پنج فیلم در حال اکران زن هستند. «شبی که ماه کامل شد» به کارگردانی نرگس آبیار، «خانه دیگری» به کارگردانی بهنوش صادقی، «تولدت مبارک» اثر سمیه زارعینژاد، «نبات» به کارگردانی پگاه ارضی و «وکیل مدافع» ساخته مشترک سلما بابایی و ونداد دوشن فیلمهایی است که نشان میدهد زنان هنرمند ایرانی در دوران بعد از انقلاب از جلوی دوربین به پشت دوربین رفتهاند و زن در هنر هفتم این سرزمین به جایی رسیده است که به جای آنکه همچون فیلمفارسیهای قبل از انقلاب در مقابل دوربین جلوهگری کند تا از این طریق موجب افزایش فروش فیلم شود به عنوان کارگردان، تهیهکننده یا فیلمنامهنویس اثرگذارترین نقشها را در تولید آثار سینمایی به عهده دارد. زنان سینمای ایران حتی اگر بازیگر باشند و جلوی دوربین نقشآفرینی کنند با حفظ شأن و جایگاه یک بانوی ایرانی و در قامت یک هنرمند ظاهر میشوند نه به عنوان یک عروسک و ابزاری برای تأمین منافع اقتصادی کارگردان و تهیهکننده فیلمها.
بدیهی است فیلمهای ذکر شده با کارگردانان زن همه در یک سطح و تراز نیستند و برخی همچون «شبی که ماه کامل شد» نرگس آبیار نشانهای از بلوغ زنان در سینمای ایران و رسیدن یک کارگردان زن به جایگاهی است که مقتدرانه خودش و عوامل فیلمش سیمرغهای جشنواره فیلم فجر را از آن خود کنند و فیلمش بیهیچ حرف و حدیث و حاشیهای عنوان بهترین فیلم جشنواره فیلم فجر را به دست بیاورد. در این میان برخی فیلمها هم در رده فیلمهای متوسط و ضعیف سینما جای میگیرند و نه در ساخت و نه در فیلمنامه چندان چنگی به دل نمیزنند، اما این مسئله خاص فیلمهایی به کارگردانی زنان نیست و نقاط قوت و ضعف فیلمسازی در صنعت سینمای ایران امری است که فراتر از جنسیت باید به آن پرداخت. اما ظهور و بروز کارگردانان و فیلمسازان زن در ایران و آمار قابل تأمل ۵۰ کارگردان زن در فیلمهای مستند، کوتاه و بلند سندی از فراهم بودن فضای لازم برای حضور و درخشش زنان در سینمای ایران است. از میان این ۵۰ کارگردان زن حدود ۲۰ تن از آنها را بانوان کارگردان حرفهای که به طور مداوم فیلمسازی را دنبال میکنند، تشکیل میدهند و افراد شناختهشدهای هستند. جدا از کمیت قابل قبول حضور زنان در سینمای ایران به خصوص در قامت کارگردان یا تهیهکننده و فیلمنامهنویس نمیتوان کیفیت این حضور را هم نادیده گرفت. با نگاهی به فیلم موفق «شبی که ماه کامل شد» میتوان اذعان کرد حتی اگر سینمای بعد از انقلاب یک «نرگس آبیار» را هم به عرصه هنر ارزشی کشور معرفی کرده باشد، باز هم کارنامهای درخشان بر جای گذاشته است.