سرويس تاريخ جوان آنلاين: امسال مصادف است با صدمین سالروز میلاد استاد و متفکر شهید آیت‌الله مرتضی مطهری. از این روی معرفی یادمان‌هایی که در ادوار گوناگون برای آن اندیشمند نامدار نشر یافته‌اند، در دستور کار صفحه تاریخ قرار دارد. در این مجال به معرفی یادنامه‌ای می‌پردازیم که تحت عنوان «سیمای استاد در آیینه نگاه یاران» از سوی انتشارات صدرا نشر یافته و آقای سید جاوید موسوی نیز آن را تدوین کرده است. تدوینگر در دیباچه این اثر شخصیت استاد را اینگونه به تحسین نشسته است:
«توسن تیزپای سخن را در اقلیم شفق‌خیز شهیدان رام می‌کنیم و از میان همه سرخ‌صورتان و سبزسیرتان، از شهیدی می‌گوییم که چشمه‌های روشن طهارت در روح او جاری بود. باری، زیور این بیان و رونق‌افزای این بیاض، نام و یاد مطهر مطهری است، هم او که پیشقراول کاروان صفات حسنه‌اش، طهارت بود. او صلابت اندیشه و استواری ایمان را با طهارت روح در هم آمیخته بود و با این آمیزه شگفت و این اکسیر حیات‌بخش تا به سر منزل قرب و ایقان ره پیموده بود و خون او بر اصالت این طی طریق عاشقانه مهر تأیید زد. امام خمینی (ره) در بیان شیوای همین حقیقت شگفت در سوگ این استاد فرزانه فرمودند:
«من در تربیت چنین فرزندانی که با شعاع فروزان خود مردگان را حیات می‌بخشند و به ظلمت‌ها نور می‌افشانند، به اسلام بزرگ، مربی انسان‌ها و به امت اسلامی تبریک می‌گویم. من اگرچه فرزند عزیزی را که پاره تنم بود از دست دادم، لکن مفتخرم که چنین فرزندان فداکاری در اسلام وجود داشته و دارد. مطهری که در طهارت روح و قوت ایمان و قدرت بیان کم‌نظیر بود رفت و به ملأ اعلی پیوست، لکن بدخواهان بدانند که با رفتن او شخصیت اسلامی، علمی و فلسفی‌اش نمی‌رود...
از طهارت روح شهید والامقام، مطهری اطهر گفتیم و از آن به‌عنوان ویژگی بارز او یاد کردیم و این عجیب نیست اگر بگوییم جان عطشناک همه حسنات او از این چشمه طهارت سیراب می‌شد و چنین بود که صدق، صفا و خلوص در اخلاق، رفتار و تلاش‌های اجتماعی او موج می‌زند و آثار گرانبارش گویی همه درآمیزه‌ای از زلال صفا، صمیمیت و یکرنگی تحریر شده‌اند. مطهری از سر گریز از شهادت یا فرار از جهاد و حماسه، به نوشتن روی نیاورده بود و از مکتب مسئولیت به وادی عافیت و سلامت نرفته بود، بلکه او به دلیلی حساسیت نسبت به انحرافات مکتبی و رسالتی که احساس می‌کرد به نشر فرهنگ غنی و پربار اسلامی همت گماشته بود. او پیوندزننده خون و قلم بود و همواره بر حماسه‌آفرینی مکتب سرخ تشیع تأکید داشت. او اندیشه و شهادت را دوشادوش هم می‌خواست و در کنار جهاد فکری، جهاد علمی را نیز مطرح می‌کرد. استاد شهید مطهری به خوبی می‌دانست که پای نهادن به میدان مبارزه و درگیری بدون اتکا به یک اندیشه استوار، سرانجامی خوش نخواهد داشت و خلأ فکری ناشی از عمل‌زدگی، جوذهنی افراد را آماده پذیرش افکار انحرافی می‌کند یا به التقاط فکری منجر می‌شود. شهید فرزانه استاد مطهری، به رهبری روحانیت راستین اعتقادی راسخ داشت و جسورانه و بی‌پروا به تفکرات و اندیشه‌هایی که به رهبری روحانیت راستین اعتقادی نداشتند می‌تاخت و تبلور کامل و عصاره روحانیت تشیع در ۱۴ قرن را در چهره آن عالم ربانی و آن خروش قرن علیه کفر و طاغوت جهانی یعنی امام خمینی (ره) می‌دید».
مقدمه نگار این اثر، در ادامه درباره محتوای این یادمان بدین شرح توضیح می‌دهد:
«باری، سخن به درازا کشید، سزاست که رشته کلام را به یاران او بسپاریم و شرح عاشقی و مهجوری او را از زبان همراهان و همرزمان او بشنویم. آنچه در آغاز بر این قلم رفت، فقط گشایشی بود به باغ خاطره‌ها و یاد‌ها و تفرّجی هر چند گذرا در بوستان مصفای باور‌های بکر و بارور شهید فرزانه استاد مطهری. در خاتمه سخن، سزاست که یاری شایان شکر دوست فاضل و ارجمند خود جناب آقای محمد کوکب را در نحوه ویرایش کتاب از سر صدق و صفا سپاس گویم. توفیق، رهاورد سفر آنان باد که ره توشه‌ای جز صدق و صفا زاد راهشان نیست و اندیشه‌ای جز سفر به قلمرو قلم و اقلیم اندیشه‌های ناب و زلال چونان آب ندارند».
