سرویس ایران جوان آنلاین: شهرستان رودبار قطب زیتون ایران است و همیشه شاخه صلح و شکوفههایش را به ایران هدیه داده است. اما از زمانی که آزاد راه قزوین – رشت به بهرهبرداری رسیده، یک نگاه نگران همواره پشت خوشحالی این نشانه توسعه، باقی مانده است. نگاهی که تنها هشت کیلومتر از این مسیر ۱۳۰ کیلومتری را در خود جای داده است.
از زمان بهرهبرداری این آزادراه، همواره این پرسش در ذهن و زبان شهروندان رودبار بوده که آیا رگ اقتصادی این شهر زنده میماند یا قطع میشود؟ پرسشی که روی دیگری هم دارد، آیا میتوان از ترس ترافیک هشت کیلومتری که در ایام تعطیل، ساعتها به طول میانجامد نجات پیدا کرد؟ این مسئله به دوگانه آزار دهنده «زندگی - ترافیک» تبدیل شده است که به نظر راه حلی هم برای برون رفت از آن وجود دارد تا هم زندگی جریان عادی خودش را طی کند و هم اینکه مردم و مسافران آسیب نبینند. حتی راهی وجود دارد که بازار پررونقتر شود.
بیشک آزادراه قزوین – رشت یک طرح ملی است و باید اجرا شود. نباید و نمیتوان انتظار داشت که از تهران تا رشت اتوبان روان باشد و مسافران با خیالی آسودهتر در رفت و آمد باشند، اما در منطقه رودبار با این مشکل مواجه شوند. این موضوع خودآگاه و ناخودآگاه اثر نامناسبی برای شهرستان دارد و افکار عمومی سراسر ایران را درباره رودبار حساس میکند.
اما مسئله این است که این مسیر سنتی و تاریخی همیشه از دل شهر رودبار گذشته و مسافران، شکوفهها و شاخههای صلح را همواره حس و لمس کردهاند. شکوفههایی که زندگی مردم منطقه را سامان میدهد و سفره آنها را رونق میبخشد. از طرفی چه کسی است که اذعان نکند زیتون و مشتقاتش چه مزایایی برای سلامت انسان دارد. کلمه زیتون به طور مستقیم چندبار در قرآن آمده و حتی خداوند بر آن قسم خورده و در سوره «نور» برای درخت زیتون از اصطلاح «پر برکت» استفاده کرده است، شاید نگاه و لطف خداوند باشد بر این دیار کهن. مفسران و آگاهان، قسم به زیتون را در قرآن به بیتالمقدس نسبت میدهند که قبله گاه اول مسلمانان و زخم خورده کنونی صهیونیسم است. همچنین در تفسیری دیگر از «والتین والزیتون» امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را مراد کردهاند. بنابراین نباید گوشهای نشست و اجازه داد این نور کم فروغ شود.
جدای از این اوصاف شایسته نیست که این رنگین کننده سفر منطقه به راحتی فراموش شود و شاخههایش تنها در باد تکان بخورند. به این دلیل که اگر مسیر آزادراه راهی دیگر پیدا کند، تنها منبع درآمد رودبار و قلب تپبنده اشتغال و پویایی آن به جای آهنگ زندگی، صدای سوت ممتد را سر خواهد داد. برخی بررسیها نیز گویای این مسئله است که بیش از ۲ هزار شغل از بین میرود. این هراس تهدید کننده سبب شده است تا این سؤال مطرح شود که «آیا میتوان بین شکوفههای زیتون و روان بودن آزادراه صلح ایجاد کرد؟»
پرسشی که متخصصان امر و کارشناسان امور میتوانند برای آن پاسخی پیدا کنند. تا هم اقتصاد، اشتغال، بازار و زندگی در رودبار پویا بماند و هم مردم ایران که تعداد قابل توجهی از آنها در ایام تعطیل برای مسافرت به گیلان سفر میکنند، دچار ترافیک خسته کننده نشوند.
نشستهای تخصصی و نظرهای ارائه شده حکایت از آن دارد که حتی راه حل وجود دارد، اما آیا اجرایی کردن آن دشوار است. یکی از راه حلهای قابل تأمل، عبور «مسیر بازگشت» به سمت تهران از داخل شهر و بازار رودبار است که با توجه به شرایط کنونی و اصلاحات مورد نظر، قابلیت اجرایی دارد و اتفاقاً رونق بازار را در هر دو سمت افزایش میدهد. اما با توجه به اینکه شهر رودبار، مرکز شهرستان است و دارای مراکز اداری است برای رفع نیازهای شهروندان باید تمهیدات لازم اندیشیده شود.
بیشک اگر این اتفاق نیفتد، قلب زیتون زیر چرخهای تصمیمات نادرست خواهد شکست و تنها برای اجرا کردن یک طرح ملی هزاران شهروند، هستی خود را از دست خواهند داد. در حالی که میتوان بین این «طرح ملی و نیاز محلی» صلح ایجاد کرد و با نجات زیتون رودبار میتوان زندگی را در این منطقه نجات داد.