سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: پیروز ارجمند از مدیران سابق عرصه موسیقی با بیان مطلب بالا در گفتگو با فارس گفت: جریانهایی در موسیقی ایران وجود دارد که سیاستها و اقتصاد موسیقی را در کشور راهبری میکنند. من واژه مافیا را با کمی احتیاط و اکراه به کار میبرم. یکسری گروههای مؤثر در موسیقی ایران هستند که تاثیرگذار هستند و این را منکر نیستم و در مورد اینکه اینها چه کسانی هستند و چه کار میکنند وارد بحث میشوم.
به عقیده وی هیچگاه در تاریخ ایران، موسیقی سرمایهپذیر نبوده یعنی نمیتوانست سرمایههایی از خارج را جذب کند، اما امروزه موسیقی به جریانی سرمایهپذیر تبدیل شده است. سرمایهگذارانی هستند که میآیند و سرمایه خود را وارد عرصه موسیقی میکنند و در نتیجه سود قابل توجهی را برداشت میکنند. طبیعتاً وقتی که چنین شرایطی پیش میآید، کلونیهایی شکل میگیرند که میتوانند برای روند سیاستگذاری و جریانسازی در موسیقی تصمیم بگیرند.
به گفته مدیر کل سابق دفتر موسیقی ارشاد بخشی از این جریان در قالب نهادهای اجتماعی و انجمنها فعالیت میکنند و بخشی به صورت شرکتهای خصوصی. یک نکته دیگر اینکه ما یک مجموعهای داریم که من اسم آن را «این ۱۰ نفر» گذاشتهام، یعنی حدود ۱۰ نفر هستند که در بیشتر نهادهای تصمیمگیرنده فرهنگی- هنری حضور دارند و در تصمیمات آنها مؤثر هستند، به گونهای که اینها توانستهاند بارها به روشهای خودشان جلوی یک تصمیم را بگیرند. این جریان برای خود من هم پیش آمده. بارها و بارها فشارها به حدی روی من زیاد شد که در زمان تصدی مدیرکلی دفتر موسیقی وزارت ارشاد مجبور به استعفا شدم.
ارجمند با بیان اینکه این افراد دوگانهسوز هستند، میافزاید: اصلاً از ویژگیهای مافیا دوگانهسوز بودنشان است. اینها خود را به نهادهای قدرت متصل میکنند، بنابراین از رانتهای دولتی و بودجههای شهرداری یا جاهای دیگر استفاده میکنند تا به این وسیله ایجاد رعب و وحشت در جامعه موسیقی بکنند تا اگر کسی از اهالی موسیقی بخواهد اعتراضی بکند، با توجه به این قضیه و تهدید نهادهای امنیتی از اعتراض یا پیگیری مطالبه خود صرف نظر کند در حالی که چنین چیزی واقعیت ندارد و به هیچ وجه با هیچ نهاد امنیتی وابستگی و ارتباط ندارند و این تنها یک نوع فرافکنی است.