سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: به گزارش مهر، در اولین مواجهه و پیش از آغاز اکران فیلم «فرزند صبح» حضور کمرنگ اصحاب رسانه و منتقدان در این برنامه (که یک روز پیشتر رسانهای شده بود) قابل توجه بود، گویی کسی باور نداشت که «فرزند صبح» قابل اصلاح بوده و به همین دلیل کمتر کسی برای تماشای نسخهای دیگر از آن، کنجکاوی و اشتیاق از خود نشان داد، با این همه، اما بهروز افخمی پس از گذشت ۹سال، بالاخره نسخه بازتدوین شده مدنظر خود را که به گواه تیتراژ، مبتنی بر همان نسخهای است که پیش از جشنواره بیستونهم فجر با همراهی زندهیاد سیفالله داد تدوین کرده بود، رونمایی کرد تا پاسخ همه نقدهای وارد به این فیلم را بدهد.
«فرزند صبح» بهروز افخمی حالا یک «فیلم» است که حتی میتوان آن را دوست نداشت. میتوان از نقاط ضعف و زاویه نگاه خالقش گفت و ایکاشها را درباره محتوا و ساختارش فهرست کرد، اما دیگر یک پروژه هدرشده نیست. «روایت آشفته»، «گافهای متعدد تاریخی»، «دوبله مضحک» و مهمتر از همه اینها «ارائه تصویری معوج و خشن از کودکی حضرت امام (ره)» کلیدواژههای مشترک اکثر نقدهایی بودند که پس از رونمایی فیلم «فرزند صبح» در جشنواره فجر سال ۸۹ در فضای رسانهای مطرح میشد و فیلم آنقدر از نظر ساختار و محتوا غیرقابل دفاع بود که افخمی خود نیز به جرگه معترضان پیوست و در عین حال تلاش کرد از منظر فنی، از امکان اصلاح فیلم با تدوین مجدد بگوید.
همینطور هم شد؛ در نسخه موردتأیید افخمی از «فرزند صبح» همه چیز سر جای خود است. روایت فیلم مبتنی بر گفتوگوی ذهنی «روحالله» با پدر شکل میگیرد و در همین مختصات هم رفت و برگشت در دورههای مختلف سنی حضرت امام (ره) در داستان فیلم، توجیه پیدا کرده است.
موسیقی پرحجم بهزاد عبدی، همراه با صدای زندهیاد فرهاد مهراد، اتمسفر شنیداری فیلم را کاملاً به خدمت این فضای ذهنی درآورده و به زنجیر اتصالی میان تصاویر فیلم و حسگرهای احساسی مخاطب تبدیل شده است. همچنین دوبلههای عجیب و اغراقشده نسخه قبل به طور کامل حذف و از صدای اصلی بازیگران استفاده شده است.