سرويس انديشه جوان آنلاين: مهدی حمزه‌پور، عضو هیئت علمی گروه مدیریت صنعتی دانشگاه امام صادق (ع) و مشاور امور فرهنگی و ارتباطات و دبیر شورای فرهنگی‌سازی بنیاد ملی نخبگان در یادداشتی با عنوان راهبری راهبردی نخبگان در رونق تولید به نقش نخبگان در افزایش رونق تولید به عنوان تنها راه برون‌رفت کشور از وضع موجود پرداخته است.
«رونق تولید» از آن دست موضوعاتی است که اکثر متخصصانِ اقتصاد و مدیریت آن را تنها راه برون‌رفت کشور از هجمه‌های بیرونی فزاینده می‌دانند. مقوله حیاتی و پر اهمّیتِ رونق تولید تنها با تعیین شعار سالانه محقق نخواهد شد، بلکه این امر مستلزم تعیین راهبردها، راهکار‌ها و نیز به کارگیری مؤثر سرمایه‌های انسانی والا و در تراز بالاست که امکان اجرای آن را فراهم می‌سازد.
با رصد حقیقی و میدانی زیست‌بومِ عرصه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، مدیریتی و رسانه‌ای کشور درمی‌یابیم که موانع و چالش‌های متعدّدی را برای تحقق این راهبرد پیش رو داریم و به طور قطع نیازمند یک عزم و تصمیمِ بزرگ، عالمانه، قاطعانه و شجاعانه هستیم که بدون شک در این کارزار سخت، پیچیده و ترکیبی، راهبری راهبردی مردان و زنان سرآمد و نخبه، بسان هادیان اصلی این اَبرموضوع، بیش از همه جلوه می‌کند.
خطای راهبردی مدیریتی کشور در بحث راهبری تولید، سخت‌افزاری نگریستنِ صِرف به این موضوع چند وجهی و پیچیده است؛ در حالی که مدیریت و راهبری این امر شامل سه‌گانه سخت‌افزار، نرم‌افزار و مغزافزار، به صورت درهم تنیده و توأمان می‌باشد. در هر یک از این ابعاد سه‌گانه می‌توان راهکار‌هایی را برای تفوّق بر موانع متعدّد و متنوّع رونق تولید برشمرد. از بُعد سخت‌افزاری، مهم‌ترین عامل رونق تولید را در کنار سایر عوامل مطرحی مانندِ حمل و نقل، نگهداری (انبارداری) و توزیع، تأمین مالی و سرمایه در گردش واحد‌های تولیدی می‌دانند که نقش بازار پول (بانک‌ها)، بازارسرمایه (بورس‌های اوراق بهادار) و بازار بیمه (صنعت بیمه) در این میان، نقشی حیاتی و غیرقابل انکار است. از بُعد نرم‌افزاری می‌توان به عواملی مانند ارتقای مستمر و پایدار فرهنگ عمومی در زمینه تقدّس ِمقوله کار، تولید مولّد و کارآفرینی، نظارت هوشمند، پیشگیرانه و شفّاف، مبارزه جدّی، علمی و تخصّصی با زمینه‌های بروز فساد فردی و نظام‌یافته، ثبات در قوانین و مقرّرات و جلوگیری از تصمیم‌های خلق‌السّاعه، عجولانه، بی‌برنامه و فاقد آینده‌نگری جامع اشاره کرد.
بُعد مهم دیگر، بُعد مغزافزار است. عاملی بنیادین، ارتقابخش، رونق‌آفرین و نوآور که نقشی بی‌بدیل و مزیت‌ساز در فرآیند زنجیروارِ تحقیق و توسعه، تأمین، تولید، بازاریابی و فروش محصول اعمّ از کالا و خدمات ایفا می‌کند. بُعد مغزافزار اشاره مستقیم به سرمایه‌های انسانی متخصّص و مسئولیت‌پذیر دارد و به همین دلیل رهبری چند سطحی سرمایه‌های انسانی ِارزش‌آفرین در قالب اتّخاذ راهبرد‌های اقتضایی گوناگون در فرآیند طولانی مدیریت و راهبری استعداد‌های برتر شامل استعدادخواهی، استعدادیابی، استعدادپروری، استعدادداری و استعدادافزایی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است به گونه‌ای که با استمرار در این امر مهم، طلوع، درخشش، رونق، ارتقا و اثرگذاری جهش‌وار سرآمدان و نخبگان در موضوع تولید را انتظار داریم.
به بیانی دیگر، راه اساسی و پراطمینان رونق تولید داخل، اتکای عملی و حقیقی حداکثری به ظرفیت بالای سرآمدان و نخبگان در تحول واحد‌های تحقیق و توسعه واحد‌های تولیدی به مثابه قلب رونق تولید می‌باشد. در این میان نقش دانشگاه‌های پژوهشی و کارآفرین به عنوان دانشگاه‌های نسل دوم و سوم و نیز نهاد‌های سیاستگذار، برنامه‌ریز و خط مشی‌گذاری، چون بنیاد ملی نخبگان در شناسایی دقیق، ظرفیت‌سنجی، ایجاد بانک اطلاعاتی تخصصی و هدفمند از مستعدان، سرآمدان و نخبگان و ایجاد پیوند حقیقی بین صنعت و دانشگاه از طریق معرفی مستمر و با برنامه نخبگان تخصصی فناوری‌های سخت و نرم به بدنه تولیدی کشور بر کسی پوشیده نیست. نتیجه آنکه، راهبری راهبردی سرآمدان و نخبگان حقیقی در گلوگاه‌های فرآیند پرپیچ و خم تولید کشور، در همه زمان‌ها و به ویژه در شرایط سخت تحریم‌های پیچیده، چندلایه، مستمر و پایدار، افقی روشن و امیدبخش را برای اقتصاد کشور رقم خواهد زد.
