سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: هرچقدر هنر دوبله ایران پراستعداد است ولی زندگی دوبلورها بسامان نیست، چون نه تنها دستمزد دوبلورها به اندازه دیگر حرفههای هنری رشد نکرده بلکه رسوخ دوبلورهای آماتور ارزانقیمت موجبات راکد ماندن بازار کار دوبلورها شده است.
چنگیز جلیلوند دوبلور پیشکسوت با انتقاد از بیتوجهی به دوبلورها اظهار داشت: متأسفانه ما هر چه میگوییم کسی گوش نمیکند و انگار گوش شنوایی برای شنیدن درددلهای دوبلورها وجود ندارد. گویندههایی داریم که شب و روز کار میکنند و سالها تجربه اندوختهاند ولی گذران زندگی برایشان به شدت دشوار شده است.
دوبلور مارلون براندو در فیلمهایی نظیر «زنده باد زاپاتا» و «در بارانداز» ادامه داد: در این کشور دوبلورهایی داریم که حقوقشان از هزینه یک ماه ناهارشان هم کمتر است و اینها دردهایی است انکار نشدنی. واقعاً چرا کسی به درد دوبلورها نمیرسد؟ کدام سریال خارجی را دیدهاید که بدون دوبله حساب شده همکاران ما توانسته بومی شود، از سریالهای ژاپنی و کرهای گرفته تا سریالهای اروپایی که مدام از تلویزیون پخش میشوند بدون دوبله حرفهای، یک دهم جذابیت فعلی را هم ندارند، پس چرا دوبلورها را به حال خود رها کردهاند و خبری از آنها نمیگیرند؟
چنگیز جلیلوند با بیان اینکه صرف برگزاری بزرگداشت برای دوبلورهای پیشکسوت مشکلات صنفی دوبله را حل نمیکند، گفت: برگزاری بزرگداشت خوب است ولی باید به توسعه رفاهی سطح زندگی دوبلورها بینجامد. دوبلورهای پیشکسوت ایران خودشان سنگ صبور خودشان هستند و نمیتوانند پیش این و آن رو بیندازند و بگویند لنگ درآمد ثابت هستند. هزینههای زندگی مدام بالا میرود ولی سطح درآمد دوبلورها ثابت مانده و آن قدر هم دست زیاد شده که تا از دستمزد پایین گلایه میشود سریع افراد کمتجربه را جایگزین میکنند و حواسشان نیست که صداهای آموزشندیده حال مخاطب را بد میکند.
جلیلوند که سابقه بازیگری در آثاری همچون «قلادههای طلا» و «این سیب هم برای تو» را دارد با تعریض به اوضاع اقتصادی جامعه خاطرنشان ساخت: چرا نباید درآمدها متناسب با تورم رشد یابد. قیمت ارز چهار برابر شده ولی دستمزدها دو برابر هم نشده! دارویی که پارسال ۴۰ هزار تومان بوده حالا ۱۲۰ هزار تومان شده و دلیلش هم بالا رفتن قیمت دلار است. با این حال درآمد دوبلورها تکان نمیخورد و سطح رفاهیشان ارتقا نمییابد. خندهدار است که حتی وقتی قیمت دلار پایین میآید باز همه ارزاق به قیمت دلار گران شده به ملت فروخته میشود ولی دستمزد دوبلورها و دیگر اقشار میانی و پایین جامعه تغییری نمیکند.
جلیلوند با بیان اینکه صنعت دوبله میتواند اشتغالزا باشد، بیان داشت: اگر دوبله حرفهای و دوبلورهای حرفهای را به رسمیت بشناسند و چه در تلویزیون و چه در شبکه خانگی و سامانههای ویدئویی درخواستی به صورت اصولی و منسجم از آنان استفاده شود، یقین بدانید نه تنها مشکلات دوبلورها حل میشود بلکه یک نوزایی و جوشش اقتصادی هم در این حرفه رخ خواهد داد.
جلیلوند ادامه داد: باید با جذب دوبلورهای پیشکسوت و راهاندازی استودیوهای دوبله مجهز که محصولات روز دنیا را با الزامات داخل، دوبله و به مخاطب ارائه میدهند، کاری کنیم که مخاطب به جای شبکه قاچاق که همه جور محصولی را بیغربالگری به خورد مخاطب میدهد به سمت فضای مُجاز بیاید. اگر این اتفاق بیفتد خودبهخود هم عرضهکننده نسخههای دوبله مُجاز محصولات خارجی رونق اقتصادی خواهد داشت و هم فعالان دوبله.
چنگیز جلیلوند تأکید کرد: خیلیها فکر میکنند دوبلورها غرق ناز و نعمت هستند ولی خبر ندارند دوبلورهایی داریم که هزینه اجاره خانهشان را هم به زور جور میکنند و میدهند. اینکه باید کمکهای رفاهی دولت به دوبلورها به طور مستقیم به خودشان برسد، لازمه ارتقای رفاهی دوبلورهاست ولی کنارش باید اسباب رونق مجدد دوبله ایران را فراهم کرد. باید برنامهای جامع برای ارتقای سطح زندگی دوبلورها و به دنبالش تمامی هنرمندان جامعه را فراهم کرد. با هنر است که میشود در دل مردم رفت و باید هوای هنرمندان را داشته باشیم تا فرهنگمان ارتقا پیدا کند.