به گزارش خبرنگار جوان آنلاین از اصفهان، اداره فرهنگ ترافیک پلیس راهنمایی و رانندگی فرماندهی انتظامی استان اصفهان در قوانین خود آورده است ،رانندگي ايمن و رعايت قوانين و مقررات ترافيک در شبکه معابر بيان کننده مشارکت و تعاملات اجتماعي مثبت افراد در جريان عبور و مرور است که طي آن راننده و سرنشينان بعنوان مسافر يا همراه بايد به سلامتي به مقصد برسند.
اگر چنين مفهوم يا برداشتي در جامعه شکل بگيرد، ديگر مفهوم رانندگي در خيابان ها و جاده هاي کشور براي رقابت و پيروزي در مسابقه سرعت و سبقت نخواهد بود. زماني که در جامعه چنين نگرش و تفکري حکم فرما شود و هر فرد قبل از آن که در انديشه رسيدن به مقصد باشد خود را در مشارکت جمعي با ساير کاربران ترافيک (رانندگان و عابران پياده) قلمداد نمايد ديگر تفکر تخلف از قوانين و مقررات و ارتکاب جرائم رانندگي مفهومي ندارد.
رانندگاني که براي خود، اجتماع و ساير رانندگان ارزش قائل نيستند هميشه در حال نقض قوانين و مقررات هستند؛ بخش مهم رانندگي اين افراد جاي دادن خودرو در اولين فضايي است که خالي مي شود.
انجام حرکاتي نظير سبقت و سرعت غيرمجاز، عبور از هر مسير ممکن، بي توجهي به چراغ راهنمايي و رانندگي و ناديده گرفتن تابلوي ورود ممنوع نيز عجيب به نظر نمي رسد چراکه از نظر اين افراد، خيابان و شبکه معابر يک فضاي عمومي نبوده بلکه مکاني براي انجام مانورهاي هيجاني و حرکات نمايشي مي باشد.
از نظر اين افراد، احترام به قوانين و مقررات، واژه گم شده اي در فرهنگ ترافيک و رفتارهاي اجتماعي است. چنين رفتارهاي ناپسند و جامعه ستيز، باعث مي شود خيابان ها و شبکه هاي ارتباطي، مسيري امن و مناسب براي رانندگي نباشد.
جداي از اين تخلفات، اصرار بر ادب کردن اين افراد توسط بعضي رانندان ديگر هنگام رانندگي نيز جالب به نظر مي رسد.
بنابراين مي توان اظهار نمود چگونگي رانندگي هر فرد جدا از مهارتش، فرهنگ و سطح توسعه اجتماعي او را نشان مي دهد و بيان کننده ابعاد مختلف شخصيت، رفتار و درک اجتماعي آن فرد است.
پيامدهاي رانندگي نامناسب و جامعه ستيز، علاوه بر اينکه تا ساعتها تنش هاي ناشي از آن در خود فرد باقي مي ماند و بر کارايي فرد در جنبه هاي گوناگون زندگي اش تاثير مي گذارد بر افرادي که در حال تردد در شبکه ترافيک نيز هستندتاثير منفي برجاي مي گذارد و در نهايت افراد جامعه را ملتهب، بيمار و سلامت اقتصادي-اجتماعي جامعه را تهديد مي کند.
احترام به قوانين و مقررات و رعايت آن، احترام به حقوق ديگران، ميزان تحمل فرد در حوادث، ميزان پاکيزگي و سلامت وسايل نقليه و ايجاد فضاي آرام و ايمن براي سرنشينان و رانندگان ساير خودروها، همگي نمونه هايي از رفتار اجتماعي مثبت راننده است که هنگام رانندگي، ناخودآگاه از شخصيت واقعي او منعکس مي شود. بنابراين مي توان نتيجه گرفت نحوه رانندگي، نمونه اي بارز از اخلاق اجتماعي افراد است.
رفتار انسان در تصادف ها و سوانح ترافيکي، عاملي تعيين کننده است. بيشتر حوادث رانندگي تا حدودي به شخصيت راننده و رفتارهاي فرد وابسته است. بنابراين راننده وسيله نقليه با کمي تغيير در رفتار خود مي تواند در کاهش سوانح ترافيکي موثر باشد.
رانندگي رقابت جويانه (لذت بردن از مانور دادن در هنگام رانندگي، پذيرش خطرات رانندگي براي هيجان و لذت، رانندگي همراه با خطرپذيري بالا، سرعت و سبقت ناگهاني) و رانندگي پرخاشگرانه (رانندگي با فاصله کم با خودروهاي ديگر که بيشتر براي تنبيه ساير رانندگان انجام مي گيرد) نمونه هايي از رانندگي خطرناک است.
رانندگي تهاجمي نوعي رانندگي خطرساز است که توسط برخي رانندگن پرخطر انجام مي شود. بي توجهي به فرهنگ رانندگي، يکي از عوامل اصلي حوادث جاده اي و مرگ و مير در گروه سني زير 40 سال در کشور ايران مي باشد.
يکي از مواردي که در رانندگي تهاجمي و پرخطر نقش دارد پرخاشگري است. پرخاشگري خطرات زيادي در رانندگي ايجاد نموده و سوانح ترافيکي را بدنبال خواهد داشت.
استفاده از وسيله نقليه خود براي تنبيه ديگر رانندگان پرخطر، حرکت با نور بالا پشت سر راننده جلويي در شب، کاهش عمدي و ناگهاني سرعت بمنظور انتقام گيري از خودروي پشت سر، سرعت بالا و بوق هاي پي در پي و بي مورد براي تحريک عصي راننده اي ديگر، نمونه هايي از پرخاشگري هستند.
رانندگاه خشن تر هنگام رانندگي خشم شديدتري را از خود بروز مي دهند و رفتارهاي خطرساز فراوان تري نسبت با ساير رانندگان دارند.
رانندگي سريع و عجولانه دو عاملي است که به رانندگي تهاجمي مربوط مي شود. رانندگان عصباني و پرخاشگر، بيشترين وقت خود را در جنگ و گريز تباه مي کنند و بي آنکه خود بدانند درگير نبردي نابرابر مي باشند. نبردي که پيروزي نداشته و به بيماري هاي رواني شبيه احساس سرخوردگي، استرس و فشارهاي روحي و رواني منجر خواهد شد.
