کد خبر: 970298
تاریخ انتشار: ۰۱ مهر ۱۳۹۸ - ۰۰:۰۹
دنیا حیدری
باز هم لذت نبردیم؛ به‌رغم اینکه سال‌هاست مصاف سرخابی‌های پایتخت نه بار فنی داشته و نه توانسته هیجانی را به تصویر بکشد، اما هنوز هم بدون تردید یکی از حساس‌ترین بازی‌های لیگ است، حتی اگر یکی از تیم‌ها شرایط خوبی نداشته باشد و با حضور در قعر جدول، خطری هم برای رقیب سنتی خود در کسب عنوان قهرمانی یا حتی صدر جدول ایجاد نکند.

باز هم لذت نبردیم؛ با وجود تمام حساسیت‌ها و به‌رغم آتش هیجانی که سرمربیان دو تیم سعی داشتند قبل از رویارویی با یکدیگر در مصاحبه‌های قبل از بازی روشن کنند، اما باز هم از تماشای دربی ۹۰ در ۹۰ دقیقه لذت نبردیم. شاید هیجان‌انگیز‌ترین صحنه‌های بازی گل سرخ‌ها و پنالتی گرفتن بیرانوند بود و دیگر هیچ، هر چه بود دعوا بود و فحاشی!

باز هم لذت نبردیم؛ با وجود آنکه داربست‌ها جای خود را به میله‌های آهنی داده بودند تا یک‌بار دیگر جان شیرین کسی به دلیل سهل‌انگاری‌های آقایان گرفته نشود و به‌رغم اینکه گیت‌های الکترونیکی همانند سه هفته قبل سفت و سخت به کار خود ادامه می‌دادند و با اینکه تمام سکو‌های ورزشگاه پر نشده بود و مشخص نشد که چرا حداقل ۳۰ هزار صندلی در ورزشگاه خالی بود، اما مانعی بر سر راه ورود سنگ‌ها و پاره‌آجر‌هایی که چمن را از خون کنعانی‌زادگان رنگین کردند، وجود نداشت!

باز هم لذت نبردیم؛ با وجود نیاز دو تیم به هر ۳ امتیاز این بازی (استقلال برای فرار از بحران ناکامی و قعرنشینی و پرسپولیس برای تجربه صدرنشینی در فصل جدید)، اما برنامه تاکتیکی خاصی از دو تیم شاهد نبودیم، جز حملات بی‌هدفی که گاه لو دادن توپ توسط حریف ساخته و پرداخته می‌کرد!

باز هم لذت نبردیم، این‌بار هم از تماشای دربی کمترین لذتی نبردیم، وقتی بازیکنان در تمام طول ۹۰ دقیقه بیشتر به دنبال خودنمایی بودند و کله‌پا کردن حریف تا رسیدن به دروازه و باز کردن چارچوب آن و کسب ۳ امتیاز بازی براساس برتری فنی و تاکتیکی.

باز هم لذت نبردیم، چراکه بازی با وجود تنش‌های فراوانی که بین بازیکنان وجود داشت، صحنه‌ای از غیرتی بازی کردن بازیکنان را در پی نداشت تا باز هم حسرت بازی‌های قدیمی را بخوریم. بازی‌هایی که تنش‌هایش نشان از قلدربازی بازیکنان برای به خدمت گرفتن توپ، خلع سلاح حریف و کسب برتری در میدان بود، نه قدرت‌نمایی برای خلق صحنه‌های حاشیه‌ای و شانتاژ کردن برای متشنج شدن جو سکو‌ها و گوله شدن در میانه میدان برای یافتن توپی که در شلوغی پای بازیکنان و گره خوردن آن‌ها به هم گم شده بود!

دربی ۹۰ بازی حاشیه‌ها بود. بازی قلدرمعآبانه بازیکنانی که شاید اگر تمام توانشان با این انرژی که مصرف شد، صرف ارائه یک فوتبال زیبا می‌شد فارغ از رقم خوردن هر نتیجه‌ای، شاهد یک بازی زیبا و هیجان‌انگیز بین یاران کالدرون آرژانتینی و استراماچونی ایتالیایی بودیم که پیش از دربی سرخابی‌های تهران، دربی‌های مهیج و پرحاشیه‌ای را تجربه کرده بودند و خوب می‌دانستند جو چنین بازی‌هایی چگونه است و چطور باید بازیکنان خود را برای بهره بردن از این شرایط و کسب نتیجه روانه میدان کنند. در دربی ۹۰ حتی کالدرون و استراماچونی هم نتوانستند انتظارات را برآورده کنند، چراکه با توجه به خاص بودن این بازی می‌توانستند فارغ از کسب نتیجه به دنبال ارائه یک بازی زیبا و تماشاگرپسند باشند، اما هرج‌ومرج در زمین بازی کم از حاشیه‌های سکو‌ها که با رفتار شرم‌آور تماشاگران (فحاشی، پرتاب سنگ، پاره آجرو ...) همراه بود، نداشت!

باز هم لذت نبردیم، یک‌بار دیگر حساس‌ترین بازی لیگ چنان غرق در حاشیه‌های تأسف‌بار شد که فرصت لذت بردن از یک بازی زیبا و هیجان‌انگیز را از تماشاگران و عاشقان فوتبال گرفت. شاید، چون سال‌هاست که تیم‌ها در دربی بیش از کسب نتیجه به دنبال خودنمایی و حاشیه‌سازی هستند.
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار