سرویس تاریخ جوان آنلاین: این زندگینامه براساس مصاحبه حجتالاسلام آقای دکتر حاج شیخ حسین حلبیان در تاریخ ۱۱ ذیالقعده ۱۴۳۹ برابر ۳ مرداد ۱۳۹۷ در سالروز ولادت با سعادت علی بن موسی الرضا در منزل پدر آقای دکتر با آن مرحوم به پیشنهاد اینجانب انجام شد و اکنون تحریر شده آن تقدیم دوستان میگردد. و، چون اطلاعات اصلی آن را خود آن مرحوم گفته است، میتوان این زندگینامه را زندگینامهای خود گفته تلقی کرد.
حجتالاسلام والمسلمین آقای سید حسن موحد ابطحی فرزند آیتالله حاج سید مرتضی در ذیالقعده الحرام ۱۳۷۴ برابر ۱۳۳۴ ش از بطن علویه منصوره خانم دختر مرحم آیتالله سید محمد تقی موسوی فقیه احمدآبادی صاحب کتاب مکیال المکارم فی فوائد الدعا للقائم در شهر اصفهان و محله امامزاده اسماعیل به دنیا آمد.
سید حسن ششمین فرزند ذکور پدرش بود، دروس مقدماتی را تا پایان کتاب میراث شرح لمعه نزد پدر فراگرفت. شیوه پدر چنین بود که تمام هفت فرزند ذکور خود را تا پایان شرح لمعه خود تعلیم میداد و در تربیت آنها کوشا بود. اگر فرزندی درسی را که پدر القا میکرد، نمیتوانست پاسخگو باشد، مورد تنبیه قرار میگرفت؛ و باقیمانده کتاب «شرح لمعه» را تا به آخر نزد مرحوم آقای حاج سید احمد فقیه امامی فرا گرفت.
همچنین مقداری از «اصول فقه» مرحوم مظفر را نزد پدر آموخت و تتمه آن را از مرحوم آقای حاج سید حسن فقیه امام بهره برد.
کتاب «فرائد الاصول» (رسائل) شیخ انصاری را نزد مرحوم حاج سید محمد علی میر محمد صادقی و مقداری از آن را نیز از محضر آقای حاج شیخ علی عبودیت استفاده کرد.
درس «مکاسب» شیخ اعظم انصاری را نزد آقای حاج شیخ مجتبی لنکرانی در مدرسه صدر بازار اصفهان حاضر شد.
این درس را با آقایان: حاج سید حسین موحد ابطحی برادرش و حاج سید محمد فقیه ایمانی پیش مباحثه و سپس مباحثه میکرد، به گونهای که مورد تشویق استاد مرحوم حاج شیخ مجتبی لنکرانی واقع شدند و به ایشان فرموده بود: «ما شنیده بودیم که مباحثه میکنند، اما نشنیده بودیم که پیش مباحثه میکنند.»
آن مرحوم و برادرش حاج سید حسین از مستشکلین درس مرحوم لنکرانی محسوب میشدند. مجلدی از «کفایه الاصول» مرحوم آخوند خراسانی را نیز نزد حاج شیخ مجتبی لنکرانی و مجلد دیگر را نزد مرحوم آقای حاج شیخ علی قدیری کفرانی در مدرسه ملا عبدالله اصفهان فراگرفت.
سپس به دس خارج فقه حضرات آیات: حاج شیخ عباسعلی ادیب حبیبآّبادی، حاج سید محمد علی میرمحمدی صادقی و حاج شیخ حسن صافی اصفهانی حاضر است؛ و خارج اصول را نیز از حاج شیخ حسن صافی فراگرفت.
وی همچنین قسمت منطق «منظومه» را از آقای حاج سید حسن فقیه امامی و قسمت حکمت آن را نزد حاج شیخ عباسعلی ادیب حبیبآبادی تتلمذ نمود.
سالها در درس بحارالانوار مرحوم آقای حاج سید احمد فقیه امامی شرکت کرد و از اول بحار تا اواسط جلد هفتم را بر ایشان خواند.
حدود هشت سال در مدرسه علیه ذوالفقار اصفهان به تدریس دروس ادبیات و حدیث وفقه پرداخت. از جمله کتابهایی که در این دوره تدریس کرد، کتاب «المختصر النافع» از محقق حلی است.
به درخواست مرحوم آقای حاج سید احمد فقیه امامی بیش از ۱۰ سال در ایام تبلیغی محرم و صفر و فاطمیه عازم روستای قلعه بالای رودشت در شرق اصفهان میشد و به اهتمامش در آن روستا حسینیهای را به نام بیتالحسین تأسیس شد و همچنین حسینیه دیگری را در روستای گیش رودشت بنا نهاد؛ و سالیان درازی در شهر اصفهان بر فراز منبر مردم را موعظه مینمود و بر ایشان حدیث میخواند و با ذکر مصائب سرور و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین نام خود را در فهرست گریهکنندگان و ذاکران شاه شهیدان ثبت و ضبط مینمود.
او با دختری بزرگ آیتالله آقای حاج شیخ مهدی فقیه ایمانی ازدواج کرد و تنها ثمره این ازدواج یک فرزند دختر است که از وی به یادگار ماند.
در سال ۱۳۸۷ ش به همراه اینجانب و در کنار همسر و یگانه دخترش به عمره مفرده و در سال ۱۳۸۹ ش با همسر و دخترش به تنها حج تمتع خود مشرق گردید.
به اباعبدالله الحسین و برادرش فداری اباالفضل العباس عاشقانه ارادت داشت، لذا سالیان درازی در کنار همسرش به زیارت اربعین امام حسین با پای پیاده مشرف میشد. در دهه دوم فاطمیه از اول ماه جمادی الاخری در منزلش هر ساله مجلس روضیه فاطمه زهرا منعقد میکرد و آن را به روز سیزدهم جمادی الاخری که سالروز وفات امالبنین مادر اباالفضل العباس است، متصل مینمود و در برخی از سنوات مانند آخرین سال حیاتش ۱۵ روز مجلس عزاداری اقامه نمود.
در اواخر عمر قدری آزرده خاطر گردید و دچار اسنداد عروق قلب شد، در مردادماه ۱۳۹۸ با زدن بالن، انسداد عروق قلبش باز شد و از این انفتاح شادمان بود، ولی شوربختانه در پگاه روز دوم محرم الحرام ۱۴۴۱ برابر با ۱۱ شهریور دچار سکته مغزی گردید و به بیمارستان منتقل شد، پنج روز در حال اغما بسر برد و پیش از ظهر روز شنبه هفتم محرم ۱۴۴۱ برابر با ۱۶ شهریور ۱۳۹۸ در آیسییو بیمارستان شهید صدوقی اصفهان جان به جان آفرین تسلیم کرد و به دیار باقی شتافت.
در صبح روز یکشنبه هشتم محرم برابر ۱۷ شهریور از منزلش واقع در خیابان احمدآباد تا امامزاده جعفر واقع در خیابان هاتف اصفهان تشییع شایستهای شد و پس از اقامه نماز بر کالبدش توسط آقای حاج شیخ علی اکبر مهدیپور بر روی ایوان این امامزاده و در نزدیکی قبر پدرش و مادرش به خاک سپرده شد.
در روز دوشنبه مصادف با توسعای حسینی برابر با ۱۸ شهریور مجلس ختم باشکوهی در مسجد نو بازار اصفهان برایش منعقد گردید.
او سیدی جلیل القدر و ذاکری با اخلاص و عالمی خدمتگزار و دلسوختهای مستجاب الدعوه بود و ارادتی تام به قمر بنی هاشم اباالفضل عباس داشت و شاید به همین خاطر مجلس ترحیمش مصادف با تاسوعای حسینی گردید و لذا بیشتر مجلس ترحیمش به مصیبت مرادش اختصاص یافت.
عدهای به نفس و دعایش اعتقاد تام داشتند و از این رو نذرش میکردند و به حاجتشان میرسیدند.
دو دهه با من رفاقتی صمیمی داشت و از او جز پاکی و صفا و صمیمیت و وفا و طهارت نفس و صدق گفتار و دعای خیر چیز دیگری ندیدم و برای روز قیامت با یکدیگر عهدی بستهایم که بین من و اوست. رجاء واثق دارم که بدان وفا خواهد نمود.
رحمهالله علیه رحمه واسعه و حشرت الله مع موالیانه امیرالمؤمنین و اولاده المعصومین به رسم رقابت دیرین در غروب عاشورای ۱۴۴۱ ق قلمی گردید.
پی نوشت:
۱- امامزاده جعفر در خیابان هاتف شهر اصفهان روبهروی بقعه امامزاده اسماعیل واقع شده و بنایی هشت ضلعی و اجری است دارای گنبدی با تزییات آجر وکاشی. این بنا از آثار دوران مغول (زمان سلطنت ابوسعید بهادر» است و به سال ۷۲۵ ه. ق ساخته شده. در انتهای بنای هشت ضلعی دو کتیبه دارد که آیات قرآن و ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله با خط کوفی و نسخ بر آن نگاشته شده و در پایان آن تاریخ بنا دیده میشود. همچنین در اطراف بنای بقعه نام ۱۲ امام شیعه و عبارت: قال النبی الدنیا مزرعه الاخره و الدنیا داحه و ترکها واحه بر روی کاش منقوش است. مزار امامزاده جعفر و پدر وی در داخل بنای هشت ضلعی واقع شده است.
هرتسفلد در پنجمین رساله آثار ملی مینویسد: مزار جعفریه در سال ۷۱۰ ق برای سید صاحب السیف والقلم تاج المله والدین عماد الاسلام والمسلمین جعفر بن شمس الدین الحسین بن عمادالدین بنا گردیده است.
عبارت روس سنگ قبر سید جعفر به نقل از حواشی آقای نجفی چنین است: هذا قبر السیدالمعظم الموقر الممکن المکرم، صاحب السیف والقلم، منبع الجود والخلق والکرم، المتحلی بمحاسن الشیم، سید الصدر والساده، ینبوع السعاده والسیاده، مفخر اولاد البتول، قدوه آل الرسول، نظام الطالبیه، شمس العتره، جمال اهل بیتالمصطفی، سلاله اعیان ابنا المرتضی، مالک اصحاب السخا والفتوه، معدن ارباب الشهامه والمروه، بهلوان العراق، نبوی الشمائل و جمیل الاخلاق، کریم الزمان علی الاطلاق، محرز المناصب بالااستحقاق، المرحوم المبرور، المغفور، السیدالشهید، تاج المله والدین، عماد الاسلام والمسلمین، اشرف ابناء الماوالطین، جعفرابن السید المعظم المرتضی المکرم النور الازهر الامجد، مفخرآل طه ویاسین، نتیجه اولاد سید المرسلین، شمسالدین الحسن بن السید المغفور عمادالدین الحسین بن محمد بن علی بن الحسین، توفی فی منتصب محرم من سنه خمس و عشرین وسبعمائه. (از نامه اداره باستانشناسی اصفهان)