سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: سیر اتفاقات حوزه موسیقی در یک سال گذشته و اقدامات هیجانی و غیرعقلایی مسئولان وزارت ارشاد، شورای شهر و شهرداری تهران در حمایت از کنسرت خیابانی و رایگان، جنجال اخذ تعرفه ۱۰ درصدی دولت از محل درآمد کنسرتها تا افزایش چندباره اجارهبهای سالن برج میلاد در چند روز اخیر که با واکنش و تحریم مجمع صنفی موسیقی مواجه شده، جملگی ترجمان این مسئله است که مسئولان فرهنگی صرفاً به دنبال موجسواری بر اتفاقات یومیه و فریب افکار عمومی از مسائل اصلی جامعه هستند.
در حالی که شهرداری تهران از مهرماه سال گذشته حمایت خود را از برگزاری کنسرتهای خیابانی و رایگان اعلام کرده بود، اعلام افزایش نرخ اجارهبهای سالن برج میلاد برای دومین بار متوالی طی چند ماه اخیر باعث شد که مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار موسیقی و شنیداری با ارسال نامهای سرگشاده به مدیر برج میلاد، ضمن انتقاد از افزایش نرخ اجارهبهای مرکز همایشهای این مجموعه، از تحریم این مکان خبر بدهد. در بخشی از این نامه سرگشاده به مدیرعامل برج میلاد آمده است: «از آنجایی که برگزاری کنسرتهای موسیقی بخش قابل توجهی از ایجاد شادابی، نشاط و تخلیه انرژی برای مدیریت هیجانات، تنشزدایی و هنجارگرایی در جامعه را تشکیل میدهد، انتظار میرود شهرداری تهران، سازمانها و زیرمجموعههای آن با توجه به رسالت در امور فوق، همکاریهای گستردهای با متولیان در این حوزه به ویژه موسسات و برگزارکنندگان کنسرتهای موسیقی انجام داده و به صورت موازی نقشی در انجام وظایف فرهنگی هنری ایفا نماید... متاسفانه قیمتگذاری مرکز همایشهای برج میلاد متناسب با وظایف شهرداری تهران نیست و در ابتدای سال جاری و برخلاف دیگر ارگانهای دولتی و نیمه دولتی، قیمت بهرهبرداری از مرکز همایشهای برج میلاد و خدمات آن با مبلغ نامتعارفی افزایش یافته است و درعین ناباوری، مدیر مرکز همایشهای برج میلاد اعلام نمودهاند بر اساس دستور جنابعالی، یک بار دیگر، قیمت اجاره سالن برای اجراهای صحنهای بعد از ایام محرم و صفر افزایش یابد!»
اقدام شهرداری تهران در افزایش چندباره اجارهبهای سالن همایشهای برج میلاد در حالی اتفاق میافتد که سال گذشته بعد از اعلام آمادگی چند خواننده موسیقی جهت اجرا و برپایی کنسرتهای خیابانی رایگان، شورای شهر و شهرداری تهران با ایجاد پروپاگاندای رسانهای سعی کردند خودشان را دغدغهمند حوزه موسیقی و داعیهدار شادیآفرینی برای مردم نشان بدهند. این فضای هیجانی تا جایی پیش رفت که داریوش قنبری معاون پارلمانی شهردار تهران در گفتگو با خبرگزاری خانه ملت در این باره میگوید: «این امر [کنسرت خیابانی]یک ضرورت جدی و اساسی است و با توجه به شرایط اقتصادی کنونی، لازم است فضای شادی در حد امکانات برای شهروندان ایجاد شود. در حال حاضر شرایط اقتصادی برای طبقات متوسط و پایین جامعه آنقدر دشوار شده که نمیتوانند از درآمد خود پولی برای شاد بودن یا برنامههای فرهنگی و هنری اختصاص دهند یا هزینههایی برای تفریحات خود داشته باشند. وقتی هنرمندان به این شکل احساس وظیفه دارند چرا مسئولان نباید در همین حد برای شاد کردن و رفاه مردم احساس وظیفه کنند؟»
این اظهارات معاون پارلمانی شهردار تهران را وقتی با محک واقعیت میسنجیم آنچه به دست میآید اقدامات و تحرکات صرفاً هیجانی و پوپولیستی است که به غیر از فریب افکار عمومی نتیجهای در پی نخواهد داشت. چه اینکه دلسوزی برای اوضاع بد اقتصادی مردم به واسطه عملکرد ضعیف مسئولان و نگرانی عدم وجود شادی در جامعه با بستن تعرفه ۱۰ درصدی وزارت ارشاد به کنسرتها و دو برابر کردن اجارهبهای سالن برج میلاد تنافر و تناقضی آشکار است که تنها خروجی آن موجسواری بر احساسات مردم است نه دغدغهمند بودن برای موسیقی و هنر.