سرویس ورزشی جوان آنلاین: در کنار آن هم با بهره‌مندی از تکنولوژی و ایجاد زیرساخت‌های لازم به نقطه‌ای رسیده‌اند که هم‌اکنون شاهد آن هستیم و محیط را برای حضور اقشار مختلف از بانوان و کودکان گرفته تا معلولان و بیماران فراهم کرده‌اند. در ایران، اما فعالیت‌های هواداری اصالت ندارند و متأسفانه رفتار‌های استاندارد به هواداران آموزش داده نمی‌شود، علاوه بر این برای برخورد با رفتار‌های نامناسب تماشاگران در ورزشگاه‌ها سازوکاری وجود ندارد. این در حالی است که کشور‌های توسعه یافته ضمن ارائه آموزش‌های لازم و لحاظ مجازات‌های رفتاری توانسته‌اند گام بلندی در بهبود وضعیت ورزشگاه‌های خود بردارند. استادیوم‌های ورزشی در ایران تقدیم افرادی شده‌اند که هیجانات سرکوب شده خود را در محیط‌های دیگر بدون بازخورد، کنترل و تنبیه در استادیوم‌ها آزاد می‌کنند و وقتی زیرساخت‌های لازم برای ورود و خروج هواداران و کنترل و نظارت بر رفتار‌های آن‌ها در طول یک مسابقه وجود نداشته باشد، قطعاً امکان پدید آمدن شرایط بحرانی وجود خواهد داشت. در این بین نه آموزشی به هوادار داده شده، نه تجهیزات لازم فراهم شده است. نه قانونی وجود دارد، نه نظارتی را شاهد هستیم و نه کنترل‌های لازم انجام می‌شود. بافت هواداری در فوتبال ایران مسموم است و باید این بافت سم‌زدایی شود. در ابتدای امر باید به مقوله آموزش توجه جدی کنیم و اگر باز هم شاهد رفتار‌های ناهنجار بودیم، سراغ برخورد‌هایی نظیر تعهد، تنبیه‌های اجتماعی و در مراحل بعد محرومیت برویم. نیازمند تشکیل فرهنگستان ورزش هستیم تا رفتار‌ها را استانداردسازی کنیم و بتوانیم با فرهنگ‌سازی تأثیر مطلوبی بر رفتار هواداران داشته باشیم. همچنین به دادگاه عالی ورزش نیاز داریم تا علاوه بر توجه به آموزش، تعهد و تنبیه را نیز برای رفتار‌های نامناسب لحاظ کنیم تا اینگونه بتوانیم بر رفتار هواداران کنترل بیشتری داشته باشیم.
