سرویس ورزشی جوان آنلاین: دکتر علی بختیاری طی گفتوگوی مطرح کرد: براساس آمارهای جهانی موجود و نتایج مطالعههای انجام شده، تعداد کودکان چاق و دارای اضافه وزن روز به روز در حال افزایش است و عامل اصلی آن هم کاهش فعالیتهای بدنی کودکان است. در اثر کاهش فعالیت، میزان استقامت- قلبی- عروقی کودکان کم میشود و از سوی دیگر شاخص توده بدنی و ضخامت چینهای پوستی شان بالا میرود.
امروزه کودکان مدت زمان کمتری را به فعالیتهای فیزیکی و ورزش اختصاص میدهند و بیشتر به تماشای تلویزیون و بازیهای رایانهای میپردازند. از آنجا که دغدغه بسیاری از والدین، سلامت فرزندشان است. والدین به عنوان حامی ورزشکار نقش مهمی در گرایش یا عدم گرایش یک فرد به یک ورزش خاص دارند. درگیری و انتظارات والدین با موفقیت و لذت و همچنین فشار و استرس مرتبط است.
این متخصص فیزیولوژی ورزشی و استاد دانشگاه معتقد است، والدین بایستی در سالهای اولیه شرکت کودکان در ورزش نقش حمایت کننده داشته باشند. در میانه راه؛ والدین با ورزشکاران نقش مشارکتی بیشتری دارند و از خود نشان میدهند و در اواخر؛ ورزشکاران خود را به بهبود اجرای کامل ملزم میکنند در حالیکه نقش والدین کاملاَ محدود میشود و صرفاَ حمایت مالی را انجام میدهند.
مطلوب نیست که والدین تصمیم بگیرند که زندگی یک کودک باید در جهت یک ورزشکار نخبه شدن یا یک ورزش خاص باشد و خود کودک باید تصمصم گیرنده نهایی باشد. ممکن است والدین علیرغم میل باطنی یک نوجوان تصمیم بگیرند او را در ورزش دلخواه شان شرکت دهند. این موضوع میتواند علاوه بر اتلاف وقت سبب سرخوردگی و کناره گیری فرد از آن رشته ورزشی شود و چه بسا او را نسبت به محیط ورزش بدبین کند.
این متخصص اضافه کرد: شرکت کودکان در ورزش بین سنین ۱۰-۱۳ سالگی به اوج خود میرسد و سپس به تدریج تا سن ۱۸ سالگی کاهش مییابد. به گونهای که فقط درصد کمی از افراد در ورزش رقابتی شرکت میکنند. دلایل ترک ورزش یا عدم شرکت متعدد و متنوع است. والدین باید توجه داشته باشند اجبار و تحمیل کودکان به شرکت در یک ورزش خاص علاوه بر تبعات منفی میتواند موجب دلزدگی و کناره گیری کودک از ورزش شوند و چه بسا موجب اتلاف وقت و عمر ورزشی کودک گردند.
مسئول کمیته آموزش و استعدادیابی فدراسیون هاکی با بیان اینکه امروز روشهای پرورش مستعدین رشتههای مختلف ورزشی تغییر پیدا کرده است، افزود: براساس گزارشهای تحقیقاتی اکثر کودکان در سنین۱۳-۱۴ سالگی ورزش خود را به دلیل فشار و آرزوهای واهی و اشتباهات والدین و خانواده رها میکنند.
وی در ادامه گفت: برای مستعد بودن در یک رشته ورزشی تعداد زیادی از ویژگیها و عوامل تاثیرگذارند. به عنوان مثال در وزنه برداری علاوه بر این که قدرت یک عامل مهم است، ولی با این حال توانایی اعمال نیروی سریع و همچنین داشتن دستهای کوتاه و پاهای بلند یک مزیت است یا این که درست است که پاهای تنومند در رشتههای سرعتی موثر است، ولی قطر پاها باید عضلانی باشد نه اینکه دارای چربی زیاد باشد. موضوع مهمتر این که علاوه بر عضلانی بودن تارهای عضلانی از نوع تند انقباض باشند. نکته مهم این است که اغلب هر ورزش یک سری عناصر کلیدی مهم دارد که باید هنگام پیش بینی اجرا در آن رشته ورزش مدنظر قرار داد. اغلب والدین به اصول علمی و مبانی سنجش و شناخت این ویژگیها اشراف کامل ندارند و لذا ممکن است از دید آنها پنهان بماند.
دکتر بختیاری در پایان تصریح کرد، توصیههای ذیل میتواند به عنوان راهنما برای والدین مفید باشد:
۱- به کودکانتان اجازه دهید تا در فرآیندهای تصمیم گیری شرکت کند. همچنین این امکان را برای کودک فراهم کنند تا در صورتیکه او مایل است ورزش انتخاب شده را ترک نماید.
۲- برای کودکان خود مربی انتخاب کنید که از یک طرف قابلیتهای جسمانی و مهارتی کودک تان را بهبود بخشد و از طرف دیگر محیط سرگرم کنندهای را برای او ایجاد نماید.
۳- هنگامی که میخواهید سطح توقع و انتظار خود را از کودک تان تعیین کنید؛ تواناییها و قابلیتهای واقعی او را در نظر بگیرید.
۴- به خاطر داشته باشید ورزش بایستی جنبه سرگرمی داشته باشد. به صحبتهای کودک خود گوش فرا دهید.