سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: مرضیه برومند کارگردانی که در کارنامه‌اش طیفی از آثار کودک و خانواده وجود دارد در پاسخ به اینکه چرا سینمای کودک و نوجوان به دوران طلایی‌اش بازنمی‌گردد، به ایسنا گفت: در گذشته فیلم‌های کودک اکثراً با مشارکت و حمایت دولتی ساخته می‌شد، انگیزه‌های فیلمسازان نیز با امروز متفاوت بود. هنگام پخش هم فیلم‌ها از حمایت دولتی برخوردار می‌شدند، اما امروز بزرگ‌ترین مشکل پیش روی سینمای کودک پخش فیلم‌هاست، عدم حمایت آموزش پرورش نیز همچون گذشته باعث بروز مشکلات فراوانی پیش روی سینمای کودک شده است. این کارگردان در عین حال معتقد است: در دو سه سال اخیر وضعیت تولیدات سینمای کودک و نوجوان کمی بهتر شده و فیلم‌هایی ساخته شده که می‌توان به آن‌ها فیلم کودک گفت، البته همچنان معضل اصلی در این زمینه پخش آنهاست.
کارگردان «شهر موش‌ها» در ادامه از فقدان سینمای خانواده در سال‌های اخیر گلایه کرد و گفت: دیگر فیلم‌هایی همچون «سفر جادویی» نداریم که خانواده‌ها با هم به سینما بروند. به نظرم به سینمای خانواده کم‌توجهی شده است.
او تصریح کرد: باید به خانواده‌ها آگاهی دهیم تا در انتخاب فیلم برای بچه‌هایشان دقت کنند، حتی هنگام تماشای برخی از برنامه‌های تلویزیون مثل اخبار و همچنین سریال‌های ماهواره‌ای مراقبتی وجود ندارد، بچه‌ها پیوسته در معرض خبر‌های جنگ و کشتار قرار می‌گیرند، آیا این تاثیری بر روح و روان بچه‌ها نخواهد داشت؟
برومند با بیان اینکه سیستم درجه‌بندی در همه جای دنیا مرسوم است، گفت: چگونگی اجرای آن خیلی مهم است.
این کارگردان درباره دغدغه مهمش به مناسبت هفته کودک، توضیح داد: یکی از دغدغه‌های مهم من که متأسفانه هنوز وقت نکرده‌ام به طور جدی آن را پیگیری کنم، نادیده گرفتن حقوق کودکان بازیگر است، حتی در مقاطعی علاوه بر تولیدکنندگان پروژه‌ها، والدین هم حقوق آن‌ها را نادیده می‌گیرند.
او ادامه داد: این کودکان تمام اوقات سر فیلمبرداری هستند؛ کودکی نمی‌کنند، مدرسه نمی‌روند و تا سن‌شان بالا می‌رود فراموش می‌شوند و بدون آنکه خودشان خواسته باشند، وارد این حرفه شده‌اند. برومند با اشاره به تجربه‌اش در مواجه شدن با بازیگران کودک، یادآور شد: من خانواده‌هایی را دیده‌ام که به خاطر درآمد کودکان در فیلم‌ها، تأکید دارند آن‌ها در هر فیلم و سریالی جلوی دوربین بروند و علاوه بر مسائل مادی، گویا پدر و مادر‌ها حسرت‌های خودشان را به بچه‌هایشان منتقل می‌کنند، اغلب این پدر و مادر‌ها دوست داشته‌اند بازیگر شوند، اما چون نتوانسته‌اند دوست دارند کودکانشان بازیگر شوند.
وی با اشاره به برخی کلاس‌های بازیگری گفت: کلاس‌های بازیگری برای کودکان از جهت آموزش زندگی از طریق تئاتر و سینماست تا بچه‌ها مهارت‌های زندگی را یاد بگیرند، اما ما شاهدیم آموزشگاه‌هایی بازیگری را به بچه‌ها یاد می‌دهند تا از آن‌ها برای تولیدات سینمایی و تلویزیونی استفاده کنند.
این کارگردان تأکید کرد: کودکانی که در سینما و تلویزیون بازی می‌کنند باید مراقبت شوند تا خواب کافی، تغذیه سالم و ساعت کاری محدود داشته باشند. من خودم به عنوان مشاور مانی نوری (بازیگر کودک زی‌زی گولو) اجازه نمی‌دادم در هر فیلم و سریالی بازی کند و برایش اوقات فراغت قائل بودیم، البته پدر و مادرش نیز خیلی خوب از او مراقبت کردند و او خوشبختانه توانست سالم این مسیر را گذر کند.
مرضیه برومند گفت: ما حق نداریم با رفتار‌های نامناسب به کودکان آسیب بزنیم. من شاهد بودم کودکانی زیر دست و پای عوامل فیلم، روی ریل تراولینگ در حالی که مشق مدرسه‌شان را می‌نوشتند خوابشان برده بود، این صحنه برای من غم‌انگیز است. امیدوارم فکری به حال آن‌ها شود و در قراردادهایشان مواردی لحاظ شود تا از آن‌ها و حقوق‌شان مراقبت شود، به هر حال سینما و تلویزیون هم به بازیگران کودک نیاز دارد.
