شایعات و حواشی در فوتبال ایران حرف اول را میزنند؛ از بد روزگار اوضاع مستطیل سبز کشورمان به قدری خراب است که همین شایعهها و حاشیهها واقعیتهای فوتبالمان را تشکیل میدهند. واقعیتهایی که آقایان مسئول، مدیر و رئیس از کنار آنها با خیال راحت و با دهنکجی به هواداران و مردم میگذرند. شنیدن رقم قرارداد نجومی یک دروازه بان لیگ برتری خیلی برایمان عجیب نبود، اما اینکه این فوتبالیست دستمزدش را دلاری دریافت کند، واقعاً تأسفبار است.
نابسامانیهای اقتصادی آحاد ملت را تحت تأثیر قرار داده و در روزهایی که تحریمهای ظالمانه کشورمان را با مشکلاتی روبهرو ساخته، کمترین انتظار مردم از مسئولان صرفهجویی اقتصادی، مدیریت صحیح و ممانعت از هرگونه ریخت و پاش و هدررفت پول بیتالمال است. در این صورت است که پولهای مملکت در جای درست و به نفع مردم و کشور هزینه میشود، اما متأسفانه مدیران فوتبال ایران اهمیتی به این مسائل نمیدهند و علاوه بر بیتوجهی به منویات و تأکیدات مقام معظم رهبری در بحث مسائل اقتصادی، سادهترین مسائل مدیریتی را نیز رعایت نمیکنند. انتشار خبر عقد قرارداد دلاری با یک بازیکن فوتبال همچون پتک محکمی بود بر سر مردمی که قدرت خریدشان پایین آمده و با هزار و یک مشکل ریزودرشت معیشتی دستوپنجه نرم میکنند. از نظر آقایان، اما خون برخی فوتبالیستها از بقیه رنگینتر است و آنها حق دارند دستمزدشان را برخلاف عموم مردم به دلار دریافت کنند، نه ریال!
در حالی که تمام بودجه این فوتبال بیدروپیکر ریالی است، اما بعضیها از این آشفتهبازار مدیریتی سوءاستفاده میکنند تا سرمایهشان دلاری باشد و مثلاً از ارزش نیفتد. فدراسیون و سازمان لیگ مسئول اصلی قراردادها محسوب میشوند و آنها هستند که باید صحتوسقم ماجرا را به اطلاع عموم برسانند، هرچند که سابقه نشان داده آقایان اعتقادی به شفافسازی و مبارزه با تخلفات ریزودرشت ندارند و این ادعا در موارد بسیار به همه ثابت شده است. در همان فصل نقل و انتقالات هم اخبار زیادی در خصوص درخواست بسیاری از بازیکنان برای عقد قرارداد دلاری منتشر شد. همان زمان رسانهها نسبت به رواج این بدعت بد و خلاف قانون هشدار دادند، ولی طبق معمول کسی توجهی نکرد تا اینکه یکی از روزنامههای ورزشی ارزش ریالی قرارداد سه ساله و دلاری آقای دروازهبان را ۲۷ میلیارد تومان تخمین زد. شنیدن چنین اخباری، ناامیدی را به جامعه تزریق میکند و به منفی شدن نگاهها به فوتبال ایران دامن میزند. با اینکه اینگونه قانونگریزیها نمک روی زخم مردم میپاشد و کسی موافق آن نیست، اما از مدیرانی که به حیفومیل کردن پول بیتالمال عادت کردهاند چه انتظاری میتوان داشت!
در سالهایی که لیگ فوتبالمان مثلاً حرفهای شده بارها و بارها قراردادهایی به اسم بازیکنان خارجی منعقد شده که هیچ سودی برای ورزش ایران نداشته است و تا دلتان بخواهد میلیونها دلار از کف فوتبال ایران و بودجه دولتی تیمهای مطرح رفته است. بازیکنانی که یک دقیقه هم به میدان نرفتند، ولی با شکایت به فیفا قراردادهای دلاری، به علاوه تأخیر و جریمهشان را تمام و کمال دریافت کردهاند. در این بین هم معمولاً معلوم نمیشود واسطهها و اختاپوسهای وطنی از بیکفایتی مدیران چقدر به جیب زدهاند. از این به بعد به غیر از قرارداد با بازیکنان بیکیفیت خارجی باید قراردادهای بازیکنان ایرانی را که دستمزد دلاری طلب میکنند نیز به تخلفات فوتبال اضافه کرد. دایره تخلفات و قانونگریزیها در فوتبال هر روز گستردهتر میشود و در این بین برخوردی با خاطیان صورت نمیگیرد. همین مسئله نیز به وقیحتر شدن مدیران و دستاندرکاران خاطی و تکرار و بیشتر شدن تخلفات میانجامد. فوتبالیست به دلار دستمزد میگیرد و مردم عادی نیز باید به این وضع عادت کنند!