سرویس ورزشی جوان آنلاین: این باخت بدموقع اگرچه وضعیت ایران را برای صعود به مرحله نهایی انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ سخت کرد، اما تنها حسنش این بود که پروازی بودن مارک ویلموتس بر همگان آشکار شد و همه فهمیدند که غیبتهای زیاد و متوالی او تنها به خاطر عدم پرداخت دستمزدش نیست، بلکه علت را باید در بندهای قید شده در قرارداد سنگین این مربی جستوجو کرد!
وقتی معلوم شد تیم ایران تنها با سه جلسه تمرین به مصاف عراق میرود و فدراسیون فوتبال در مقابل انتقادها و هشدارها سیاست سکوت را در پیش گرفت، میشد پیشبینی کرد که شرایط حاکم بر کادر فنی پیچیدهتر از این حرفهاست. خیلیها منتظر بودند ویلموتس به همراه تیم ملی به ایران بیاید و تکلیف خود و تیم ملی را برای آینده مبهم پیشرو روشن کند. منتها مرد بلژیکی از اردن به تهران آمد و به سرعت با پروازی دیگر تهران را به مقصد اروپا یا شاید هم جایی دیگر ترک کرد. این خبر عجیب، اما درست است. با این حال فدراسیون فوتبال تنها با انتشار یک بیانیه رسمی و برای خالی نبودن عریضه به خاطر دو باخت پیاپی یوزپلنگها عذرخواهی کرد؛ بدون اینکه اشارهای به رفتن سرمربی شود.
ایران را دوست ندارد
از آنجا که کسی پاسخ روشن و درستی به افکار عمومی و رسانهها نمیدهد، میتوان اینگونه نتیجه گرفت که ویلموتس علاقهای به حضور طولانیمدت در کشورمان ندارد. در شش ماهی که قرارداد کذایی این مربی با فدراسیون منعقد شده سرمربی تیم ملی زمان بسیار کمی را در پایتخت گذرانده است. این در حالی است که تماشای بازیهای لیگ برتر، زیر نظر گرفتن بازیکنان شاغل در داخل و برنامهریزی برای آینده ابتداییترین خواستههای ما از مارک ویلموتس است. تاکنون این خواستهها نه تنها محقق نشده، بلکه در هفتههای اخیر این مربی به دلیل عملی نشدن وعدههای مالی حاضر نشد به تهران بیاید و حتی خبر فسخ یکطرفه قرارداد از سوی ویلموتس درست چند روز پیش از رویارویی با عراق منتشر شد. ویلموتس به هر طریقی که بود به پولش رسید و حتی حقوق چند ماه آیندهاش را پیشپیش دریافت کرده، ولی همین مربی حتی حاضر نشد بعد از به خطر افتادن صعود تیم ملی یکی، دو روز در تهران بماند و اوضاع بحرانی را بررسی کند. در چنین شرایطی چه عبارتی برای ویلموتس بهتر از «مربی پروازی» است؟
دستپخت تاج و دوستان
زنگ خطر در خصوص قرارداد مرد بلژیکی بعد از امضای آن در سفارت ایران به صدا درآمد. همان زمان نیز نسبت به رفتار عجیب سرمربی و همچنین فدراسیون فوتبال ابراز نگرانی کردیم، ولی گوش شنوایی نبود. برخلاف عرف بینالمللی و حتی شرایطی که کیروش هم آن را پذیرفته بود، ویلموتس به جای تهران قراردادش را در سفارت ایران در بروکسل امضا کرد و تنها پاسخ رئیس فدراسیون به هشدارها در این زمینه این بود: «قراردادی سفت و سخت بستهایم.» میزان جدیت و حرفهای گری تاج و همکارانش را از نحوه حضور سرمربی در محل کارش، نظارت بر تیمهای ملی و برنامهریزی برای بازیهای تدارکاتی در فیفادی میتوان ملاحظه کرد. ضمن اینکه تضمینهای لازم برای انجام تعهدات مالی به ویلموتس داده شده و دلیلی برای اعتراضات خاموش او وجود ندارد. باید دید در قرارداد مذکور چه بندهایی گنجانده شده که آقایان حتی جرئت نمیکنند به پروازی بودن سرمربی منتخب خود اعتراضی داشته باشند. چهار بازی حساس و سرنوشتساز برایمان باقی مانده و در این مسیر اگر امتیازی از دست بدهیم حسرت بازی در جام جهانی قطر به دلمان خواهد ماند. بهرغم این شرایط حساس و بحرانی ویلموتس حاضر به ماندن در ایران نیست.
کدام برکناری؟
در عین حال هرگز انتظار نداشته باشید که فدراسیون فوتبال به برکناری سرمربی فکر کند، چراکه قرارداد او محکمتر از این حرفهاست. فریدون اصفهانیان، عضو هیئت رئیسه فدراسیون که اتفاقاً این روزها به عنوان سخنگوی فدراسیون هم به حساب میآید، در گفتگو با یک برنامه تلویزیونی خبر برکناری ویلموتس را تکذیب کرد: «چنین چیزی نیست. هیچ بحثی در این باره نشده و اصلاً وقتی نبوده که بخواهیم جلسهای تشکیل بدهیم و درباره ویلموتس صحبت کنیم. به هر حال تحریمها و عدم پرداخت پول مشکلات عدیدهای را ایجاد کرده است. مربی که به ایران میآید هم پولش را میخواهد و هم به دنبال موفقیت است. وقتی به خواستههایش نمیرسد، مشکلاتی پیش میآید، اما نباید اینطور باشد که، چون پولم را نگرفتم، تیم نباید خوب بازی کند. ویلموتس قرارداد دارد و پولش پرداخت خواهد شد، پس باید طوری رفتار کند که منتهی به نتیجه شود. ما همه چیز را درباره قرارداد ویلموتس به عهده مهدی تاج گذاشتهایم، اما ارقامی که در مورد قرارداد سرمربی اعلام شده نیز صحت ندارد.»
اصفهانیان به شدت به آینده تیم ملی امیدوار است: «ما بازیهای زیادی داریم. با همین بحرین و عراق باید در تهران بازی کنیم و این دو شکست چندان اهمیتی ندارد. ما تیم اول آسیا هستیم و میتوانیم این بازیها را با موفقیت پشت سر بگذاریم. امید داریم در تهران این دو تیم را شکست دهیم. همانطور که بارها آنها را بردیم الان هم میتوانیم موفق باشیم. زمانی که کیروش رفت، ما نمیتوانستیم مربی کوچکتر از کیروش بیاوریم. من برای مربیان ایرانی احترام قائلم، اما قطعاً با رفتن او همه به دنبال آن بودند که یک مربی بزرگتر به ایران بیاید. اعتقاد من این است که مربی ایرانی باید حمایت شود و به مربیان وطنی باید اعتماد کنیم. قطعاً اگر این امکانات در اختیار یک مربی ایرانی هم قرار بگیرد، او نیز موفق خواهد شد.»