سرویس ایران جوان آنلاین: تغییرات اقلیمی به یکی از دغدغههای بزرگ دولتها و بخصوص کشاورزان در تمام دنیا تبدیل شده و بهتبع آن ایران هم از این مسئله مستثنی نیست.
آنچه آمارها نشان میدهند این است که این تغییرات میتواند در یک بازه زمانی ۳۰ ساله، باعث کاهش تولید نزدیک به ۲۵ درصد از محصولات اصلی کشاورزی از جمله ذرت، گندم، برنج و سویا شود.
همین موضوع که به یک تهدید آرام در بخش کشاورزی و تأمین امنیت غذایی تعبیر شده، موجب شده تا بحث افزایش میزان محصولات به هر نحو ممکن در دستور کار قرار بگیرد. به همین خاطر، اینبار به معنی واقعی، هدف وسیله را توجیه کرده و با بهرهمندی از تکنیکهای دقیق مهندسی ژنتیک، محصولاتی در حال کشت و عرضه به بازار هستند که نام «تراریخته» را یدک میکشند.
هر چند اعلام شده که محصولات تراریخته علاوه بر مفید بودن در جهت رفع نیاز انسانها در بخشهایی مثل پزشکی، دارویی، صنعتی و کشاورزی نیز مورد استفاده قرار میگیرند، اما این تمام ماجرا نیست و داستان وقتی ترسناک میشود که گروهی از کارشناسان مدعی شدهاند بروز بیماریهای ژنتیکی در نسلهای بعد، نمایان شدن انواع سرطانها و حتی عقیم شدن انسانها از جمله ضررهای تراریختهها هستند که کمتر ابعاد مختلف آن مورد بررسی قرار میگیرد.
منتقدان به تولید محصولات تراریخته، معتقدند سمومی که در کشت و تولید این محصولات استفاده میشود، به طرق مختلف وارد چرخه غذایی انسانها شده و بیماریهای وحشتناکی را به همراه دارند.
آنها میگویند، برای تولید محصولات تراریخته ناگریز به استفاده از این سموم هستیم و برای اثبات ادعایشان به آمارهای جهانی استناد کرده و امریکا را مثال میزنند که به عنوان بزرگترین کشور تولید کننده این گونه محصولات، توانسته با کشت پنبه مقاوم به آفات بال پولکدار و سویا و ذرت مقاوم به علفکش، حرف اول را در این عرصه بزند. کشوری که با تولید بیش از ۷۱ میلیون هکتار انواع محصولات تراریخته، صدر این جدول را به خود اختصاص داده است. این در حالی است که سموم مد نظر منتقدان نیاز اول برای افزایش تولیدات و رفع آفات است.
اگر فکر کنیم یک روز تمام مواد غذایی موجود در بازارها تراریخته باشند خیلی قابل قبول نیست، اما واقعیت این است که تصور دنیای فردا بدون محصولات تراریخته هم غیرممکن است.
بر اساس آمارهای رسمی در حال حاضر ۱۰۰ درصد پنبه جهان و ۸۵ درصد از خوراک دام و طیوری که وارد ایران میشود هم تراریختهاست.
در مورد کشاورزی ایران و کشت محصولات تراریخته در استانهای مختلف صحبتهای متفاوتی وجود دارد. با اینکه اعلام شده در زمینه تولید برنج تراریخته اقداماتی صورت گرفته ولی مسئولان عنوان کردهاند اجازه کشت این محصول در کل کشور داده نشده است.
این در شرایطی است که اواسط سال گذشته یکی از اعضای اتحادیه ملی محصولات کشاورزی با اشاره به واردات سالانه ۵ میلیارد دلار محصولات تراریخته به کشور در میان ناآگاهی مردم، در رابطه با تولید این محصولات در کشور هم گفته بود: «مقداری از این محصولات به شکل آزمایشی در کشور تولید و حتی برنج در سال ۸۳، در طبیعت رهاسازی شده است.»
به گفته این مسئول و با استناد به گزارش مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، صدها کشاورز در سال ۸۳، این نوع برنج را کشت کردهاند!
با این توضیحات تمام ذرتهای وارداتی و بذر کلزای وارداتی تراریخته است و وقتی مسئولان مربوطه هیچگونه اطلاعرسانی صحیحی در این زمینه نمیکنند، شایعات زیادی در مورد وجود انواع محصولات تراریخته در بازارهای ایران دهان به دهان میپیچد.
یکی از اشکالات بزرگ در ایران این است که قانون برچسب گذاری هنوز به درستی اجرا نمیشود و به همین دلیل در حال حاضر برخی از محصولات غذایی موجود در بازار استانهای مختلف «تراریخته» است که بهدلیل عدم درج اطلاعات تراریختگی بر روی آنها، مصرفکنندگان امکان تشخیص ندارند.
داریم نداریمهای کشت محصولات تراریخته در ایران آنقدر زیاد است که از متولیان حوزه کشاورزی تا تصمیم گیرندگان بازار و کارشناسان مهندسی ژنتیک همه سردرگمند که چه اطلاعاتی باید به مردم بدهند. ناگفته نماند طی یکسال اخیر آگاهی از چگونگی تولید محصولات کشاورزی و ترس از واردات و مصرف محصولات تراریخته در کشور، گروهی را بر آن داشته است تا با تهیه فهرستی از محصولات تولیدی چند شرکت داخلی، کاربران فضای مجازی را به تحریم این محصولات دعوت کنند.
کاش یک نفر پیدا میشد و در این آشفته بازار اطلاعات درستی به مردم میداد تا شهروندان هم متوجه میشدند که بر اساس مصوبهای که مجلس آن را به قانون تبدیل کرده، کشت، واردات و مصرف هر نوع محصول تراریخته در کشور بدون کسب مجوز ممنوع است؛ و از آن مهمتر اینکه مردم باید تفاوت بین محصولات کشاورزی اصلاح شده ژنتیکی و دستکاری شده ژنتیکی را بدانند. همین ناآگاهی موجب شده تا روی برچسب هر محصولی که کلمه اصلاحشده را میبینند آن را به عنوان تراریخته در نظر بگیرند.
اطلاعات درست و آگاهی بخشی علاوه بر اینکه سفره غذایی شهروندان را سالم نگه میدارد بلکه اجازه ورود محصولات تراریخته به زمینهای کشاورزی را هم نمیدهد.